«Πρίγκιπας» στο Μόντε Κάρλο ο Στέφανος Τσιτσιπάς!

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς διατήρησε το πριγκιπικό του στέμμα γράφοντας μια νέα συναρπαστική ιστορία στα τερέν του Μόντε Κάρλο.

Ο Έλληνας πρωταθλητής δεν είναι άδικα στο Νο3 της παγκόσμιας κατάταξης. Το χώμα είναι η επιφάνειά του και το απέδειξε ακόμα μια φορά, πραγματοποιώντας ένα εκπληκτικό τουρνουά.

Ειδικά ο τελικός του Μόντε Κάρλο, απέναντι στον Αλεχάντρο Νταβίντοβιτς – Φοκίνα ήταν ό,τι ακριβώς έπρεπε να δει ο φίλαθλος κόσμος του τένις για να διαπιστώσει ότι ο «Tsitsifast» θα βρίσκεται στην ελίτ του αθλήματος για πολλά χρόνια.

Και δεν είναι τόσο το 2-0 απέναντι στον Ισπανό, αλλά αυτό που το περικλείει. Ας γυρίσουμε λίγο πίσω το ρολόι του αγώνα και πάμε στην αρχή του δευτέρου σετ.

Μετά την επικράτηση με 6-3 στο πρώτο σετ, ο Στέφανος έκανε το 2-0 στο δεύτερο, με το χρονόμετρο του αγώνα να δείχνει μόλις 40 λεπτά. Τότε, οι κερκίδες του Μόντε Κάρλο μετατράπηκαν σε ψυχολογικό μπουστάρισμα στον αντίπαλό του, ο οποίος έδειχνε ανήμπορος να αντιδράσει.
Στέφανος Τσιτσιπάς: Έκανε το Μόντε Κάρλο σπίτι του

Παράλληλα, άρχισαν και τα γιουχαΐσματα, όταν ο Τσιτσιπάς καθυστερούσε στο σερβίς του ή όταν έκανε κάποιο λάθος. Και πως να μη γίνει αυτό άλλωστε; Τα τελευταία 20 χρόνια, το τουρνουά Masters του Monte Carlo αποτελεί πέρα από πρόβα τζενεράλε για το Grand Slam του Roland Garros και «προπύργιο» των Ισπανών.

Με δεκατρείς κατακτήσεις στις 18 τελευταίες διοργανώσεις Monte Carlo Masters, οι Ίβηρες είναι λογικό να θεωρούν το Μόντε Κάρλο τενιστικό τους «σπίτι».

Κι όμως, εδώ και δύο χρόνια, ένας Έλληνας έχει βαλθεί να κρατήσει υψωμένη την ελληνική σημαία μπροστά από την ισπανική.

Ο Στέφανος Τσιτσιπάς έφτασε στον δεύτερο συνεχόμενο τίτλο του, παρότι ένιωσε για λίγο την πίεση του Φοκίνα, ο οποίος όμως αποδείχθηκε αγωνιστικά αφελής και συνάμα αλαζόνας. Του βγήκαν κάποια χτυπήματα, ενώ και η τύχη έμοιασε προς στιγμήν να πηγαίνει ολοκληρωτικά με το μέρος του Φοκίνα.

Ωστόσο, ακόμα και στο υπέρ του 6-5, ο Ισπανός δεν εξέπεμπε εμπιστοσύνη. Και φάνηκε στο tie break, όπου ο Τσιτσιπάς προσέφερε με μεγαλοπρεπή τρόπο ένα… σφηνάκι των τενιστικών του δυνατοτήτων. Ανεβάσματα στο φιλέ, βαθιά και διαγώνια χτυπήματα με ακρίβεια χιλιοστού έγειραν την πλάστιγγα οριστικά προς την πλευρά του Έλληνα τενίστα. Όπως έγινε και με τους Σβάρτσμαν και Σβέρεφ.

Η τρίτη φορά που αντιμετώπισε τον μαθητή του Χόρχε Αγκίρε είχε την ίδια κατάληξη με τις προηγούμενες δύο (3-0 στο σύνολο των μεταξύ τους αναμετρήσεων) και ένα από τα πιο φημισμένα χωμάτινα τουρνουά βάφτηκε ξανά με γαλανόλευκα χρώματα.