By Τα μαθήματα που πρέπει να πάρει το ”τριφύλλι” αλλά και ο Έλληνας εξτρέμ για ένα καλύτερο μέλλον.
Ένας κύκλος δεκαετίας έκλεισε και τυπικά το απόγευμα της Τετάρτης, με την ανακοίνωση της μεταγραφής του Τάσου Χατζηγιοβάνη από την Ανκαραγκουτσού. Ένα παιδί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στην ακαδημία του Παναθηναϊκού και φόρεσε την φανέλα με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς, στην πιο δύσκολη πενταετία της σύγχρονης ιστορίας του συλλόγου.
Καμιά φορά η ζωή και το ποδόσφαιρο μπορούν να αποδώσουν δικαιοσύνη έστω και στο φινάλε και το ”μπαλαδοράκι” όπως τον φώναζε ο Χριστόφορος Κόλα πήρε τον δρόμο για την Άγκυρα με το μετάλλιο του Κυπέλλου στις αποσκευές και ένα αγνό, αυθόρμητο, πρωταγωνιστικό ρόλο στο γλέντι που ακολούθησε στα αποδυτήρια και στον Αργυρό μετά το 1-0 επί του ΠΑΟΚ.
Το ότι έμεινε εκτός αποστολής και δεν αγωνίστηκε λεπτό στον τελικό του ΟΑΚΑ δεν τον έβαλε σε δεύτερες σκέψεις, το δέσιμό του με τον σύλλογο είναι αδιαμφισβήτητο και όλο αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα ήταν το καλύτερο-εξωαγωνιστικό- φινάλε σε μια σχέση που θα μπορούσε να είχε γραφτεί πολύ διαφορετικά. Εξάλλου, τόσο το ”τριφύλλι” όσο και ο Έλληνας εξτρέμ μόνο χαμένοι μπορούν να αισθάνονται από την κατάληξη της σχέσης τους.
Θα πρέπει να ενοχλεί τον Παναθηναϊκό το ότι δεν έβαλε λεφτά στα ταμεία
Γιατί είναι ο Παναθηναϊκός χαμένος; Σε αγωνιστικό επίπεδο, προφανώς και μπορεί εύκολα να καλύψει το κενό που αφήνει ο Χατζηγιοβάνης, εξάλλου η φετινή σεζόν του Σεμπάστιαν Παλάσιος και του Αϊτόρ, θύμισαν σε ολόκληρο τον οργανισμό πως είναι να διαθέτεις πολύ καλούς ακραίους μεσοεπιθετικούς, πως είναι να έχεις εξτρέμ που κάνουν την διαφορά. Όπως και να το κάνουμε, τέτοιος δεν ήταν ποτέ ο Τάσος, δηλαδή εξτρέμ που έκανε την διαφορά αν και οι περισσότερες ομάδες στις οποίες βρέθηκε, δεν είχαν και το καλύτερο δυνατό επίπεδο που θα τον βοηθούσαν μέσα από την λειτουργία του συνόλου να κάνει ένα βήμα παραπάνω.
Παρόλα αυτά, ο διεθνής άσος αποτέλεσε ένα μεγάλο ταλέντο της ακαδημίας, το οποίο καθιερώθηκε ως βασικός στη πρώτη ομάδα. Όπως και ο Γιάννης Μπουζούκης. Όταν το φυτώριο σου, σου δίνει την δυνατότητα να παρουσιάζεις στη βιτρίνα παίκτες όπως ο Χατζηγιοβάνης, τότε ως σύλλογος είσαι υποχρεωμένος να βάζεις χρήματα στα ταμεία σου. Μόνο έτσι μεγαλώνεις, μόνο έτσι αλλάζεις επίπεδο, μόνο τότε πηγαίνεις στην επόμενη πίστα.
Ο σύλλογος μέσα στο πέρασμα των χρόνων προφανώς κι έκανε τα λάθη του. Λάθη που του δημιούργησαν την συνθήκη να χάσει ως ελεύθερο τον Έλληνα εξτρέμ και να μην βάλει ούτε ευρώ στα ταμεία του. Αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της έλλειψης σταθερής στρατηγικής και σχεδίου από την διοίκηση της ΠΑΕ. Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας η πρόταση της Αλτάι το καλοκαίρι του 2021 θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή. Με 500 μπροστά και τα υπόλοιπα με δόσεις; Ναι, έστω. Από το τίποτα θα ήταν καλύτερο. Το μεγάλο λάθος, όμως, δεν ήταν αυτό. Ήταν και είναι όσα αναφέραμε προηγουμένως. Η έλλειψη κεντρικής στρατηγικής σε αυτά τα ζητήματα.
Θα πρέπει να προβληματίσει τον σύλλογο το γεγονός πως από τα τρία μεγάλα ταλέντα της ακαδημίας του στα μέσα των 10’s(Χατζηγιοβάνης, Μπουζούκης, Λάμπρου) δεν πήρε το παραμικρό οικονομικό αντάλλαγμα. Είναι περιπτώσεις, είναι παθήματα που αν γίνουν μαθήματα, μόνο καλό θα κάνουν στη λειτουργία του κλαμπ για το μέλλον.
Θα πρέπει να ενοχλεί τον Τάσο που πέταξε την ευκαιρία του Ιβάν και πήγε στην Ανκαραγκουτσού
Ο Χατζηγιοβάνης μπορεί, όπως αναφέραμε και παραπάνω, να μην ήταν ένας εξτρέμ του κορυφαίου επιπέδου αλλά είχε ένα ”πακέτο” πολύ ενδιαφέρον, με κορωνίδα αυτό το απρόβλεπτο στο παιχνίδι και στις κινήσεις του στο επιθετικό τρίτο. Την επιθυμία, την θέληση, την ορμή στο 1vs1. Στοιχείο που δεν διανθίστηκε μέσα στα χρόνια από τακτική παιδεία ή από βελτίωση στις σέντρες, για παράδειγμα, ή στο να καταφέρει να γίνει πιο απειλητικός στην τελική προσπάθεια. Να δουλεύει για παράδειγμα στο γκολ καθημερινά και όχι να… μαλώνει με τους συμπαίκτες του για το ποιος θα χτυπήσει ένα πέναλτι. Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν ποδοσφαιρικό.
Αν ο Τάσος είχε την νοοτροπία που έπρεπε να έχει, τώρα δεν θα συζητούσαμε για μεταγραφή στην Ανκαραγκουτσού, σε μία ομάδα… ασανσέρ του τουρκικού πρωταθλήματος ως ελεύθερος από τον Παναθηναϊκό που δεν του έκανε ούτε πρόταση ανανέωσης. Θα πρέπει να τον ενοχλεί το γεγονός πως πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία, για την ακρίβεια τις ευκαιρίες που πήρε από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός του έδωσε πολλές φορές συγχωροχάρτι μέσα στη σεζόν.
Δεν ήταν και λίγες οι ”πατάτες” μέσα στη χρονιά, δεν έχει νόημα τώρα να αναφερθούμε σε αυτές, όπως δεν είχε νόημα και όταν τις έκανε. Τις έκανε και είχε απεναντί του έναν άνθρωπο που τον πίστεψε και του έδωσε 32 συμμετοχές, την δυνατότητα είτε ως βασικός είτε πολύ περισσότερο ως αλλαγή να δείξει πράγματα.
Η τοποθέτηση του Χατζηγιοβάνη στην ποδοσφαιρική αγορά μέχρι και το καλοκαίρι του 2020 δεν ήταν για να κάνει το επόμενο βήμα στην Ανκαραγκουτσού. Μπορεί και το σέβομαι, να πει κάποιος ”τι μας λες ρε φίλε, θα πάρει 1.5 εκατομμύρια ευρώ για τρία χρόνια”. Στα 24 του, βασικός στον Παναθηναϊκό για σχεδόν μια πενταετία, με κλήσεις και εμφανίσεις στην Εθνική Ελλάδος, θαρρώ πως το… ταβάνι του θα έπρεπε να είναι για παραπάνω.
Στη ζωή και στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν είναι αργά. Μακάρι στην Άγκυρα να καταλάβει τι είναι αυτό που θα τον τον οδηγήσει εκεί που ονειρευόταν μικρός, όταν ξεκινούσε αυτό το ταξίδι από την Μυτιλήνη. Έχει ανθρώπους στο πλευρό του, όπως ο Πασχάλης Τουντούρης και ο Μιχάλης Σηφάκης που-είμαι σίγουρος πως- μόνο σωστές συμβουλές του έχουν δώσει. Στο ίδιο γραφείο μάνατζερ ανήκει και το απόλυτο παράδειγμα σκληρής δουλειάς, επιμονής, υπομονής και δικαίωσης.
Ο Κωνσταντίνος Τσιμίκας. Το θέμα, όμως, είναι τι θέλει ο Τάσος. Θέλει να πηγαίνει στο Παρίσι και να βγάζει φωτογραφίες ως τουρίστας με την φανέλα της Παρί ή να πατά το χορτάρι αυτών των γηπέδων ως αντίπαλος των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης; Ο Τσιμίκας το 2018 αγωνιζόταν στη Βίλεμ. Τέσσερα χρόνια μετά είναι σημαντικό κομμάτι του rotation της Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ. Τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Τάσο καλή επιτυχία στην Ανκαραγκουτσού και μακάρι να μας βάλεις τα γυαλιά…
Νικος
Comments