By Ο «πόλεμος» από την… νεοσύστατη Ομοσπονδία.
Να λοιπόν, που φτάσαμε στο σημείο που ουδείς φανταζόταν. Σίγουρα ήταν ηλίου φαεινότερον ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι για πολλά και δεν αποδίδει το μπάσκετ που θα ήθελε ο κόσμος του, αλλά βάζουμε στοίχημα πως την εικόνα που παρουσίασε στα δύο ματς της Λάρισας δεν την περίμενε και ο πλέον απαισιόδοξος οπαδός του.
Είναι δεδομένο ότι κανείς δεν πίστευε ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να χάσει και δεύτερο παιχνίδι από τη Λάρισα. Οι περισσότεροι θεωρήσαμε ότι οι «πράσινοι» πήραν το… μάθημά τους στο Game 2, έδειξαν αγωνιστική ανάκαμψη στο Game 3 και περιμέναμε ότι η σειρά θα τελείωνε χθες.
Μάταια όμως. Ο Παναθηναϊκός και χθες έδειξε το ίδιο κακός, το ίδιο ασύνδετος, το ίδιο νωθρός και το ίδιο… άνιωθος, με το πρώτο ματς στον κάμπο. Και τώρα τρέχει και δε φτάνει. Γιατί με την εικόνα που έχει όλα είναι ανοικτά. Η Λάρισα δεν έχει να χάσει τίποτα και η πίεση είναι όλη στους «πράσινους». Μια πίεση που μπορεί και να μην είναι έτοιμοι στην ομάδα να τη διαχειριστούν. Ειδικά αν κρίνουμε μετά τα όσα ακολούθησαν μετά το τέλος της χθεσινής αναμέτρησης στη Λάρισα.
Τα λάθη του καλοκαιριού
Η εικόνα, όμως, που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκός σήμερα είναι αποτέλεσμα του αγωνιστικού σχεδιασμού που καταρτίστηκε το καλοκαίρι. Κακά τα ψέματα. Ο Παναθηναϊκός θυμίζει συνονθύλευμα. Μια ομάδα χωρίς αρχές σε άμυνα και επίθεση και χωρίς δυνατότητα βελτίωσης.
Είναι απολύτως ΟΚ και απολύτως φυσιολογικό να μη βγουν κάποιες μεταγραφές. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Δεν είναι όμως καθόλου φυσιολογικό μετά από τόσους μήνες δουλειάς, ο Παναθηναϊκός να μην μπορεί να παρουσιάζει έστω τα βασικά στο παιχνίδι του. Και εδώ υπάρχει απάντηση.
Πώς να τα παρουσιάσει; Ο Παναθηναϊκός για μια ακόμα χρονιά πήγε ουσιαστικά χωρίς playmaker και χωρίς πεντάρι. Γιατί πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο να παίζει πάλι ο Σαντ-Ρος στο «1» και στο «5» να έχει μείνει μόνος του, σαν την καλαμιά στον κάμπο, ο Γιώργος Παπαγιάννης.
Για να θυμηθούμε, όμως, τι έγινε.
Ο Παναθηναϊκός, βλέποντας ότι ο Κέντρικ Πέρι δεν απέδιδε τα αναμενόμενα, αποφάσισε να λύσει τη συνεργασία μαζί του. Και πήγε στο στοίχημα του έμπειρου Στέφαν Γιόβιτς. Και οι δύο επιλογές των «πράσινων» τους… έκαψαν μιας και δε βγήκε καμία, ενώ ταυτόχρονα ο Παναθηναϊκός ενώ έφερε ως πολύ καλή λύση τον Γιόγκι Φέρελ, ουσιαστικά τον απέπεμψε χωρίς να του δώσει μια ευκαιρία. Αποφάσεις που στο σύνολό τους μάλλον πάρθηκαν υπό καθεστώς πίεσης και χωρίς να υπάρχει σωστή διαχείριση.
Την ίδια στιγμή όμως ο Παναθηναϊκός πληγώνεται και από τη θέση «5». Γιατί το καλοκαίρι ο Γιώργος Παπαγιάννης πλαισιώθηκε από έναν παίκτη που άντεχε το πορτοφόλι του Παναθηναϊκού, με τα απαραίτητα όμως αθλητικά προσόντα για να «δέσει» με τον Έλληνα σέντερ. Όπως και ο Πέρι, έτσι και ο Τζεχάιβα Φλόιντ, είδε την πόρτα της εξόδου. Βέβαια, ο Φλόιντ δεν άργησε να βρει ομάδα μιας και «προσγειώθηκε» στην Τουρκία και τη Φενέρμπαχτσε. Κάτι που λέει κάποια πράγματα από μόνο του. Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός συνέχισε να «μάχεται» με τις επιλογές του, μιας και ο Παπαγιάννης σήμερα (με το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Καββαδάς) έχει μείνει μόνος στο «5». Και την ίδια ώρα στο «3»-«4»…. Πόλεμος. Παπαπέτρου, Κασελάκης, Χουγκάζ, Μαντζούκας, Ουάιτ, Έβανς και συγνώμη αν ξεχνάω κάτι.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν την «αρρώστια» που είχε ο μεταγραφικός σχεδιασμός του Παναθηναϊκού. Και αυτό το σχολιάζουμε πάντα εκ του αποτελέσματος, μιας και οι μεταγραφές είναι σαν τα… καρπούζια. Κανείς δε ξέρει αν θα βγουν καλές ή… μάπα.
Λιόλιος, Πιτσίλκας, Κορομηλάς και πάει λέγοντας
Αυτό, όμως, είναι το ένα στοιχείο της προβληματικής εικόνας που παρουσιάζει ο Παναθηναϊκό. Είναι και αυτό ηλίου φαεινότερον, πως οι «πράσινοι» δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τους αντιπάλους τους, δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τον κακό τους εαυτό, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν και την διαιτησία. Την διαιτησίας της νέας ΕΟΚ. Της νέας ΚΕΔ. Της διαιτησίας του Βαγγέλη Λιόλιου και του Νίκου Πιτσίλκα. Των ανθρώπων που όσο και αν ευαγγελίζονταν πως θέλουν να φτιάξουν τα πράγματα, πως θέλουν να διευρύνουν την… γκάμα των διαιτητών, πως δε θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους να κλαίνε, μάλλον στην πρώτη τους χρονιά απέτυχαν. Και μάλιστα παταγωδώς.
Ο Κορομηλάς που δε χάνει παιχνίδι και ο «δημοκράτης» Λιόλιος
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων αυτό του κ. Κορομηλά. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις είναι από κάτω στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού. Και συνήθως οι «πράσινοι» έχουν δικαιολογημένα παράπονα από την απόδοσή του, μιας και τα κριτήρια που έχει απέναντι στον Παναθηναϊκό και στον εκάστοτε αντίπαλό του δε λες ότι είναι ίδια. Το αντίθετο μάλιστα.
Διαβάστε και θα καταλάβετε….
Ο κ. Κορομηλάς, προφανώς λόγω αντοχών και καλής διαγωγής διαιτήτευσε το Σάββατο το βράδυ στις 8, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το Game 3 μεταξύ Ολυμπιακού και Προμηθέα και 23,5 ώρες αργότερα βρέθηκε στη Λάρισα για το Game 4 του Παναθηναϊκού με την ομάδα του κάμπου. Λες και δεν υπάρχουν άλλοι διαιτητές. Και να πούμε ότι έθελξε με τις αποφάσεις του; Μάλλον… σαλάτα τα έκανε.
Ο κ. Κορομηλάς ήταν ο πρώτος διαιτητής του ντέρμπι «αιωνίων» του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου, στο ΣΕΦ, όπου ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 81-76 του Ολυμπιακού, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει και την εχθρική διαιτησία του Έλληνα διαιτητή.
Ο κ.Κορομηλάς, έχοντας στο πλευρό του και τον κ. Κατραχούρα αυτή τη φορά «σφύριξε» τον τελευταίο τελικό γυναικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, όπου οι «ερυθρόλευκες» νίκησαν στη Λεωφόρο.
Μάλιστα ο κ. Κατραχούρας που έχει μπει ξαφνικά με τα χίλια στα παρκέ ενώ πριν οριζόταν τρεις φορές τον χρόνο, ήταν ο πρώτος και στον τελικό Κυπέλλου Γυναικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στην Κρήτη με πολλά περίεργα σφυρίγματα.
Προφανώς για την ΕΟΚ και την ΚΕΔ ο κ. Κορομηλάς είναι ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών και ο καλύτερος στη… δουλειά του.
Νωρίτερα, διαβάσατε στο SDNA το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της livesport, στο οποίο αναφέρεται πως οι 12 ομάδες γυναικών σε σύσκεψη που είχαν αναφορικά με τις ξένες της νέας σεζόν ψήφισαν με αποτέλεσμα 11-1 και ο κ. Λιόλιος απολύτως δημοκρατικά αποφάσισε να ισχύσει η πρόταση του Ολυμπιακού. Τους ενός δηλαδή.
Βέβαια, μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο ο οποίος έχει δώσει τη διαιτησία εν λευκώ στον Νίκο Πιτσίλκα ο οποίος έχει το γενικό κουμάντο και το γενικό πρόσταγμα. Έναν άνθρωπο ο οποίος έκανε μεγάλη καριέρα στη διαιτησία στην πιο «μαύρη» εποχή του ελληνικού μπάσκετ, έναν άνθρωπο ο οποίος έφτασε μια ανάσα πριν από μερικά χρόνια να γίνει general manager στον Ολυμπιακό, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής και σε έναν άνθρωπο που δε θέλει να τον βλέπει μια ολόκληρη Αργεντινή.
Comments