Ο πρωταθλητισμός θέλει κότσια, αντοχές και συσπείρωση!

Τώρα που πέρασαν λίγα 24ωρα από την ήττα στην Τρίπολη θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου, που τις έκανα αφού καταλάγιασε η πίκρα, ο θυμός, η στενοχώρια από την ήττα. Αν έγραφα αυτά, που έλεγε ο θυμός μου εκείνη την ώρα λίγα λεπτά μετά το ματς και όχι η λογική μου λίγες ημέρες μετά θα έτρωγα καμιά δεκαριά μηνύσεις, θα αδικούσα τους πάντες και θα το μετάνιωνα.

Καταλαβαίνω απόλυτα τα συναισθήματα των οπαδών, διότι έτσι ένιωθα και εγώ την Δευτέρα το βράδυ, αλλά όταν επικρατεί ο θυμός και ο πανικός στο ποδόσφαιρο είσαι από χέρι χαμένος. Όλοι μας νιώθουμε πίκρα και στενοχώρια από την πορεία της ομάδας στον δεύτερο γύρο, που έχει δύο νίκες στα επτά ματς, ενώ είχε 12 νίκες στα 13 ματς στον πρώτο γύρο. Ούτε το ένα είναι  φυσιολογικό, ούτε το άλλο ήταν. Στην μέση είναι η πραγματικότητα και αν ο πρώτος γύρος είχε 9 νίκες και ο δεύτερος γύρος άλλες 5 τώρα δεν θα υπήρχε οργή και θυμός, αλλά πίστη για το πρωτάθλημα.

Για μένα το βασικό μειονέκτημα του Παναθηναϊκού κόντρα σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είναι ότι έχει ξεχάσει τι σημαίνει πρωταθλητισμός. Η ΑΕΚ το πήρε το 2018, ο ΠΑΟΚ το 2019, ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια και πιο πριν, οι οργανισμοί όλων αυτών των ομάδων ξέρουν να κάνουν πρωταθλητισμό. Θα πει κάποιος από το 2018 στην ΑΕΚ δεν έχει μείνει κανείς παίκτης σχεδόν. Έχουν μείνει κάποιοι παίκτες, που ξέρουν τι σημαίνει πρωταθλητισμός και το περνάνε και στους άλλους, αλλά εγώ μιλάω και για όλο τον οργανισμό των ομάδων.

Ο Παναθηναϊκός αυτό, που γίνεται φέτος έχει να το ζήσει από το 2010. 13 ολόκληρα χρόνια. Μόνο το 2015 προσπάθησε να είναι κοντά στον Ολυμπιακό, αλλά δεν βρέθηκε ποτέ μπροστά και μετά τα όσα έγιναν με τις προκλήσεις Περέιρα έχασε το παιχνίδι στα χαρτιά και έμεινε πίσω. Αυτό το φετινό ο Παναθηναϊκός, δηλαδή να ξεφύγει από τους διώκτες του και να κάνει πρωταθλητισμό έχει να το ζήσει 13 χρόνια.

Ο πρωταθλητισμός θέλει κότσια, αντοχές και συσπείρωση. Τα κότσια δεν φαίνονται, όταν όλα σου πάνε πρίμα όπως στον πρώτο γύρο, αλλά όταν όλα σου πάνε στραβά, όπως γίνεται στον δεύτερο γύρο. Εκεί φαίνεται, αν αντέχεις στην πίεση, που έχεις. Είναι λογικό κάποιοι παίκτες, που δεν έχουν ξανακάνει πρωταθλητισμό με τον Παναθηναϊκό, η και ποτέ στην καριέρα τους να το ζουν φέτος πρώτη φορά και να δοκιμάζονται σε αυτή την πίεση.

Και μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που δεν έχεις έναν αντίπαλο, αλλά τρεις. Την ΑΕΚ, που έχει μπει στο νέο της γήπεδο, τον Ολυμπιακό που ξέρει να το κάνει και τον ΠΑΟΚ, που κάθε χρόνο σχεδόν πάει στον τελικό κυπέλλου και επίσης έχει δυναμική τα τελευταία χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο, όσο και αν σε κάποιους φαίνεται απλό και εύκολο. Ο Παναθηναϊκός φέτος μαθαίνει να κάνει πρωταθλητισμό, οι άλλοι το ξέρουν και αυτό είναι το μεγάλο μείον στην τελική ευθεία. Ειδικά για μία ομάδα, που κάθε χρόνο ήταν στο -30 , η στο -22 πέρυσι στο τέλος των play off. Αυτή η ομάδα που ήταν στο -22 πέρυσι τον Μάιο, φέτος τον Γενάρη είναι στο -2 το διεκδικεί και έχουμε φέρει όλοι μας την καταστροφή. Το καταλαβαίνω από την μία, διότι πήγε στο -2 από το +8 είναι λάθος από την άλλη αν δούμε συνολικά όλη την χρονιά και όχι μόνο τον τελευταίο μήνα.

Φυσικά και είναι ανησυχητικό, φυσικά και είναι προβληματικό το γεγονός, ότι ο Παναθηναϊκός στον δεύτερο γύρο έχει αυτά τα αποτελέσματα, έχει αυτή την κατρακύλα, αλλά από την άλλη το βασικό θέμα είναι ότι ο Παναθηναϊκός φέτος μαθαίνει να κάνει, κάτι που οι αντίπαλοί του ξέρουν καλά. Δηλαδή πρωταθλητισμό. Το αν αντέξει στον πρωταθλητισμό και στο τέλος το πάρει, η φέτος θα μάθει και του χρόνου παρουσιαστεί πιο έτοιμος να το πάρει θα το μάθουμε στο τέλος.

Το μόνο σίγουρο είναι, ότι τώρα ούτε αφορισμοί χρειάζονται, ούτε βιαστικά συμπεράσματα. Κανείς μα κανείς δεν είπε στο τέλος του πρώτου γύρου, ότι η ομάδα πήρε το πρωτάθλημα. Εγώ τόνιζα, τονίζω και θα τονίζω, ότι όλα θα κριθούν στα play off. Δεν είναι δυνατόν ο Γιοβάνοβιτς στον πρώτο γύρο να είναι προπονηταράς, και τώρα εμπαθής, λίγος και όλες αυτές τις ανοησίες, που διαβάζω. Ο Γιοβάνοβιτς είναι ένας πολύ καλός προπονητής, που ήρθε πήρε τον πρώτο χρόνο το κύπελλο και φέτος μαθαίνει την ομάδα του να κάνει πρωταθλητισμό. Ο ίδιος το ξέρει το έχει κάνει στο παρελθόν, τώρα το κάνει αυτό και με τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα έχει κάνει και αυτός λάθη και θα κάνει. Και εγώ ήθελα την Δευτέρα να δω από την αρχή τον Μαντσίνι, αλλά άλλο η κριτική, άλλο η ισοπέδωση.

Ακόμα επειδή ξέρω πολύ καλά τι γίνεται οι παίκτες που αγωνίζονται στην ομάδα θέλουν όσο και εμείς να πάρουν αυτό το πρωτάθλημα. Και για την ομάδα και για τους ίδιους και διότι σαν επαγγελματίες οικονομικά θα ωφεληθούν. Για την πρόκριση στο κύπελλο είχαν έξτρα πριμ, για την νίκη με Αστέρα είχαν έξτρα πριμ για τις νίκες που έκαναν στον πρώτο γύρο πήραν έξτρα μπόνους.  Το ότι μετά από δικές τους άσχημες στιγμές, αλλά και της ομάδας μετά στα αποδυτήρια κάποιοι είναι σε άθλια ψυχολογική κατάσταση σημαίνει πόσο το θέλουν, αλλά σημαίνει ότι δοκιμάζονται και οι αντοχές τους στον πρωταθλητισμό. Το ποιοι θα αντέξουν και ποιοι όχι θα το δούμε τον Μάιο.

Η πίεση του πρωταθλητισμού σε οδηγεί σε λάθη , όπως έγινε με την κόκκινη του Κουρμπέλη, αλλά μέσα από τα λάθη σου μαθαίνεις. Αυτό κάνει φέτος ο Παναθηναϊκός. Και στον πρώτο γύρο όλα πήγαιναν πρίμα και πίεση δεν υπήρχε ουσιαστικά με το +8 και το +12. Η πίεση άρχισε από τον δεύτερο γύρο και στο πρώτο στραβό αποτέλεσμα με τον Ιωνικό. Ματς για 0-2 έγινε 1-1. Και μετά το ένα έφερε το άλλο. Και με όλα κόντρα. Στον πρώτο γύρο το σουτ του Ιωαννίδη στο τέλος του αγώνα με τον Αστέρα θα πήγαινε μέσα τώρα πήγε στον Παπαδόπουλο. Στον πρώτο γύρο τα δοκάρια του Παλάσιος με Ιωνικό και ΟΦΗ θα πήγαιναν μέσα. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο.

Η ομάδα είναι για πρώτη φορά φέτος πίσω, αλλά στο -2 πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να το γυρίσει, αρκεί η ίδια να δείξει στο γήπεδο, αυτό που μας έδειχνε στον πρώτο γύρο, Μία ομάδα με αυτοπεποίθηση, με απόλυτη συγκέντρωση, με αποτελεσματικότητα, αλλά και μία ομάδα που θα δημιουργεί περισσότερο. Τα 4 γκολ σε 7 παιχνίδια είναι κάτι που αν συνεχιστεί δεν πάμε πουθενά. Οι μεταγραφές έγιναν για να πάρει η ομάδα γκολ και από τον Μαντσίνι, αλλά και από τον Κλέινχέισλερ, η προσπάθειες από τους δύο, που θα  βοηθήσουν τους συμπαίκτες τους να βάλουν γκολ. Και εγώ θα ήθελα ένα χαφ παραπάνω, η και ένα στόπερ, αλλά εγώ δεν είμαι προπονητής και κανείς μας δεν ξέρει περισσότερα από ότι ξέρουν οι προπονητές. Και το παρελθόν μας έχει δείξει ότι οι πολλές μεταγραφές τον Ιανουάριο δεν είναι το φάρμακο. Είδαμε τι έγινε τον Γενάρη του Στραματσόνι, που είχαν γίνει 9 μεταγραφές. Τον Γενάρη θέλει λίγες, αλλά καλές προσθήκες, ίσως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν τώρα μία, η δύο κινήσεις παραπάνω, διότι έχει χάσει Αϊτόρ και Τρουιγέ με τραυματισμούς. Το πιο βασικό είναι παίκτες, που είχαν καθοριστική παρουσία στον πρώτο γύρο, να βρουν και πάλι τον εαυτό τους. Όπως ο Σπόραρ(είχε συμμετοχή στα περισσότερα γκολ στον πρώτο γύρο), ο Παλάσιος, ο Ρούμπεν, ο Σένκεφελντ.

Για να καταλήξω. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή μέσα στην χρονιά χρειάζεται η συσπείρωση , η στήριξη στην ομάδα, για να δώσουμε όλοι μαζί την μάχη και στο τέλος να κάνουμε τον απολογισμό και αν δεν μας αρέσει το αποτέλεσμα να αποδώσουμε ευθύνες. Τώρα μόνο συσπείρωση χρειάζεται και καλόπιστη κριτική, ούτε αφορισμοί, ούτε ισοπέδωση, ούτε καταστροφολογία. Οι αντίπαλοι μας χαίρονται τώρα επειδή η ομάδα δεν πάει καλά. Αυτό πρέπει να μας πεισμώσει όλους και να βγει η αντίδραση όπως πρέπει στο γήπεδο και εκεί να δοθούν απαντήσεις.

*Είναι απίστευτο αλλά… ελληνικό παίκτες που ήταν από τους κορυφαίους του πρωταθλήματος μέσα σε ένα μήνα επειδή η ομάδα δεν πηγαίνει καλά να απαξιώνονται. Ο Παλάσιος, ο Μπερνάρ,ο Μπρνιόλι, ο Ρούμπεν, ο Σένκεφελντ, ο Χουάνκαρ, ο Σπόραρ είναι από τους παίκτες που έχουν αποδείξει στο γήπεδο ότι είναι κορυφαίοι στις θέσεις τους. Ο τελευταίος μήνας, όπου τίποτα δεν πάει καλά στην ομάδα, είναι ικανός για να απαξιωθούν πλήρως. Στην Ελλλαδάρα γίνονται αυτά και πουθενά αλλού.

*Το αφήγημα των αντιπάλων ότι η κυβέρνηση δίνει το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό και τα περί πεναλτιακού αποδείχθηκαν στην πράξη αφηγήματα. Μόνο μία κουβέντα. Σκεφθείτε σε παιχνίδι του Παναθηναϊκού να είχε γίνει η φάση του Αθανασιάδη με τον Μπρινιόλι και να μην δινόταν πέναλτι τι θα ακούγαμε, τι θα διαβάζαμε. Δεν λέω ότι ήταν, η δεν ήταν διότι είναι μία δύσκολη φάση, λέω τι θα διαβάζαμε. Τώρα όλα καλά…

*Και κάτι ακόμα. Η ΠΑΕ ΑΕΚ όσο περνάει ο καιρός με τις ανακοινώσεις που κάνει όλο και περισσότερο μοιάζει στην ΠΑΕ, που τόσα χρόνια κατηγορούσε σωστά, για τα όργια που έχει κάνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η ανακοίνωση κατά του Κατσουράνη επειδή τόλμησε να πει την άποψη του για την φάση του Αθανασιάδη είναι απαράδεκτη. Προπαγανδιστής ο Κατσουράνης επειδή είπε κάτι με το οποίο διαφώνησε η ΠΑΕ ΑΕΚ; Και η ντροπή ντράπηκε τίποτα άλλο.