Μόνο ο Γιαννακόπουλος μπορεί να βάλει τέλος σε αυτό το περιφερόμενο μαρτύριο!

Ο Βασίλης Βέργης γράφει για τους δύο κόσμους που χωρίζουν τους «αιώνιους» και τον ιδιοκτήτη της πράσινης ΚΑΕ ο οποίος πλέον έχει τον λόγο…

Ο μοναδικός λόγος που βάζω στην ίδια πρόταση, πλέον, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό είναι ότι πρόκειται για τις δύο κορυφαίες Ελληνικές ομάδες στο μπάσκετ όπου έχουν κατακτήσει συνολικά 9 Ευρωλίγκες. Αν το ξεχάσουμε αυτό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μπουν σήμερα σε… σύγκριση γιατί αυτό δεν υφίσταται ούτε ως ανέκδοτο!

Από τη μία πλευρά έχουμε, τούτη την ώρα, την πιο συναρπαστική ομάδα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δεν ξέρω αν θα κατακτήσει την Ευρωλίγκα, έχω ξαναπεί πως δεν διαθέτω κληρονομικό χάρισμα για να γνωρίζω ποιος θα στεφθεί –και που- πρωταθλητής. Γράφω και λέω ό,τι και όσα βλέπω.

Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι μια υπέροχη ομάδα, που απολαμβάνουν να τη βλέπουν οι οπαδοί της και οι ουδέτεροι, και «υποφέρουν» να τη ανταγωνίζονται οι αντίπαλοί της. Ένα τανκ που πατάει στο πέρασμά του ό,τι βρίσκει –το κυριότερο όμως προσφέρει ένα ποιοτικό «ταξίδι» στη σεζόν με μπάσκετ υψηλού επιπέδου.

Ο Παναθηναϊκός του Ντέγιαν Ράντονιτς είναι μια «περιφερόμενη θλίψη» (πολλάκις ντροπή) για το τεράστιο μέγεθος του συλλόγου –του εξάστερου συλλόγου, θυμίζω- κάθε φορά που βγαίνει από τα σύνορα. Ενίοτε και εντός συνόρων…

Ήμουν από εκείνους που θεωρούσα –και το έγραφα εδώ- ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να δώσει χρόνο στο πρότζεκτ που δημιούργησαν το περασμένο καλοκαίρι ο Ντέγιαν Ράντονιτς και ο Αργύρης Πεδουλάκης. Πιότερο γιατί δεν γίνεται κάθε χρόνο να αλλάζει ο προπονητής, να φταίει μόνος αυτός και οι «γύρω του» αλλά… ποτέ η διοίκηση.

Επίσης έχω αναλύσει για ποιο λόγο ο Παναθηναϊκός πληρώνει τα προηγούμενα δύο χρόνια που τον τσάκισαν αγωνιστικά-μπασκετικά, οικονομικά, φίλαθλα και επικοινωνιακά. Τον έφεραν πολύ πίσω. Και δεν ξέρω πότε θα σταματήσει να τα πληρώνει…

Όμως πλέον βρισκόμαστε στον Φεβρουάριο. Για περισσότερους από 5 μήνες στήθηκε μια ομάδα, η οποία… περιφέρεται στα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης δίχως να έχει ουδεμία σχέση με αυτό που πρεσβεύει η φανέλα της. Αγωνιστικά δεν έχει χτίσει κανένα θεμέλιο ούτε στην άμυνα ούτε στην επίθεση. Καμία σταθερά.

Ο Ράντονιτς επιλέχθηκε ως προπονητής-προφέσορας στην άμυνα. Ο Παναθηναϊκός που έχει φτιάξει έχει μια άμυνα σαν ελβετικό τυρί. Οσο για την επίθεση, ας το αφήσουμε καλύτερα. Ο,τι του φανεί του Λολοστεφανή. Ο,τι θέλει ο καθένας πρεσβεύει, σουτάρει, επιλέγει. Αν είναι σε βραδιά, όπως ο καταπληκτικός Λι με τη Ζαλγκίρις, το παιχνίδι «γυρίζει». Αν όχι, παρακολουθείς το ίδιο έργο διαρκώς σε επανάληψη…

Στη Μαδρίτη, ο Εξάστερος έχασε ξανά από τα αποδυτήρια. Όπως σε όλα τα παιχνίδια διαλύθηκε από την αρχή, έφτασε στο -21 πριν τελειώσει το ημίχρονο και μετά μόνο κυνηγούσε. Ως συνήθως. Η Ρεάλ έκανε απλά το καθήκον της βραδιάς. Ούτε ζορίστηκε ούτε τη ζόρισαν…

Παρακολουθώντας το παιχνίδι, ειλικρινά αναρωτήθηκα τούτο: Πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός που βάζει τα λεφτά του, αντέχει να παρακολουθεί τον άλλοτε ΒΑΣΙΛΙΑ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ να περιφέρεται στα γήπεδα -όπου άλλοτε έδινε ΜΑΧΕΣ – ως περιφερόμενο «πράγμα». Γιατί αυτό ακριβώς είναι ο Παναθηναϊκός, όπως ουσιαστικά τον περιέγραψε ο ίδιος πρόσφατα…

Θα μου πει κάποιος ότι πήρε τον Τόμας, πήρε τον Αγραβάνη, είχε πάρει τον Μπέικον, με δυο λόγια προσπαθεί να αντιδράσει. Συγνώμη αλλά πλέον οι προσθήκες παικτών ΔΕΝ αρκούν. Όταν έχουν προηγηθεί ΟΛΑ τα προηγούμενα και η ομάδα του έχει την ίδια εικόνα στο γήπεδο, δεν αρκούν. Προφανώς η κατάσταση δεν αλλάζει με τον συγκεκριμένο «καπετάνιο» στον πάγκο. Και τούτο όχι επειδή είναι κακός προπονητής ο Ράντονιτς, αλλά γιατί μετά από τόσους μήνες δεν μπορεί να χτίσει το παραμικρό. Προφανώς το συγκεκριμένο μπασκετικό υπερωκεάνιο αποδεικνύεται ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ για τις πλάτες του.

Και όλα αυτά, την ώρα που ο Ολυμπιακός παίζει το ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ μπάσκετ στην Ευρώπη, ΣΥΝΑΡΠΑΖΕΙ και έχει τον Παναθηναϊκό στο 10-0! Τους χωρίζει χάος!

Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας στη σελίδα μας στο Googlenews στο Facebook στο Twitter στο Insta