Το κατάφεραν και αυτό – Οι δικαιολογίες κούρασαν…

Εκεί που νομίζεις ότι τα έχει δει όλα με αυτόν τον Παναθηναϊκό, οι «πράσινοι» κάνουν κάτι, υπερβάλλουν εαυτό και κάνουν το αδύνατο να μοιάζει… δυνατό.

Από την αρνητική πλευρά του θέματος. Γιατί αυτό που έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός τις τελευταίες 12 ημέρες, ο σύλλογος του «τριφυλλιού» είχε να το ζήσει πάνω από 30 ολόκληρα χρόνια. Τη χρονιά 90-91, όταν οι «πράσινοι» δεν είχαν καν μετακομίσει στο κλειστό της Γλυφάδας, ήταν η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει τρεις συνεχόμενες ήττες στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

Γιατί, για όποιον δεν το έχει πάρει χαμπάρι, η ήττα από την ΑΕΚ ήταν η τρίτη συνεχόμενη για την ομάδα του Χρήστου Σερέλη. Είχαν προηγηθεί οι ήττες από τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία και τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, με τους «πράσινους» πλέον να μετρούν πέντε συνολικά ήττες στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος. Και αν προσθέσουμε και τα παιχνίδια της Euroleague, επί ημερών Σερέλη, σε 10 ματς ο Παναθηναϊκός μετράει μόλις 3 νίκες και 7 ήττες.

Κανείς δε θα μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση, αλλά…

Φυσικά όλο το βάρος δεν πέφτει πάνω στον Έλληνα προπονητή. Μέσα σε έναν μήνα παρουσίας του στο ΟΑΚΑ δε θα ήταν φυσιολογικό να μπορούσε να αναστρέψει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί όλους τους προηγούμενους μήνες, υπό τις οδηγίες του Ντέγιαν Ράντονιτς. Αυτό είναι ξεκάθαρο και φυσιολογικό. Όμως είναι απόλυτα φυσιολογικό ο Έλληνας τεχνικός να έχει μεγάλο μέρος της ευθύνης για ήττες όπως η σημερινή. Η όπως εκείνης με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Αλλά ας μείνουμε στην ήττα που υπέστη ο Παναθηναϊκός στα Άνω Λιόσια.

Θύμισε Παναθηναϊκό του Ράντονιτς

Ο αποψινός Παναθηναϊκός ήταν ένας Παναθηναϊκός από τα… παλιά. Τα άσχημα παλιά. Ένας Παναθηναϊκός χωρίς πλάνο, χωρίς «διάβασμα», με το μόνο που είχε να επιδείξει να είναι ο επιθετικός οίστρος του Ντουέιν Μπέικον ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο έπαιζε μόνος του την ΑΕΚ. Από την άλλη οι «κιτρινόμαυροι» του Ηλία Καντζούρη είχαν επιβάλλει πλήρως τον ρυθμό τους, έκαναν το παιχνίδι τους, μέσα και έξω από το καλάθι, με τον Βασίλη Ξανθόπουλο να δείχνει πως πρέπει να καθοδηγεί την ομάδα του ένας playmaker. Έστω και στην ηλικία του Ξανθόπουλου.

Οι δικαιολογίες κούρασαν

Ναι. Δικαιολογίες για τον Παναθηναϊκό υπάρχουν. Αρκετές, ουσιαστικές και σοβαρές. Όμως η αλήθεια είναι πως η δικαιολογίες… κούρασαν. Και προς τιμήν των ανθρώπων της ομάδας δεν τις χρησιμοποιούν. Ένα προβληματικό ρόστερ, πολλές απουσίες, ένας σχεδιασμός που θα μπέρδευε ακόμα και τον… Νέισμιθ. Όμως ο Χρήστος Σερέλης και οι συνεργάτες του όφειλαν να έχουν προετοιμάσει πολύ καλύτερα την ομάδα τους για τον αγώνα με την ΑΕΚ. Στα χαρτιά το πρωτάθλημα είναι ο μοναδικός στόχος που έχει απομείνει στον Παναθηναϊκό και όσο περνάει ο καιρός ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να δείχνει σημάδια βελτίωσης, θα έπρεπε να έχει βρει λύσεις στα δομικά και αγωνιστικά προβλήματά του, θα έπρεπε να «πονοκεφαλιάσει» τους αντιπάλους και τους ανταγωνιστές τους.

Όμως, το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι στιγμή η ομάδα του «τριφυλλιού» είναι να προβληματίσει ακόμα περισσότερο. Να μην βελτιώνεται (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και να μην μοιάζει ικανή να βρει το φάρμακο στην αρρώστια της. Μια αρρώστια που συνεχίζει και την… κατατρώει.

Και στη συνέχεια ακολουθεί η Μπάγερν και ο Ολυμπιακός.