By Μετά από 4 χρόνια παρουσίας η Τσάστυ Ρίντ αποχαιρετά τον Παναθηναϊκό αναφέροντας πως αφενός δεν έχει κλείσει ο κύκλος της στους «πράσινους» ενώ έστειλε και το δικό της μήνυμα στον κόσμο της ομάδας.
Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε η Αμερικανίδα φόργουορντ/σέντερ:
-Μία ακόμα σεζόν με τον Παναθηναϊκό. Ποιο είναι το ταμείο της τελευταίας χρονιάς;
«Πολύ ενδιαφέρουσα σεζόν. Θα ξεκινήσω από την αρχή. Όλοι ξέρουν τι έγινε στο τέλος. Φέτος αγάπησα πολύ περισσότερο την ομάδα. Είχαμε καταπληκτική χημεία. Και στο γήπεδο και στα αποδυτήρια και έξω από αυτά. Πιέσαμε η μία την άλλη για να φτάσουμε πιο ψηλά. Και αυτό είναι σπουδαίο κατόρθωμα για την ομάδα. Είχαμε τις πιθανότητες να πάρουμε ένα ακόμα πρωτάθλημα. Είχαμε εμπειρία, ενθουσιασμό, αμερικανικό ταλέντο, ελληνικό ταλέντο, χημεία, αλληλοσεβασμό. Η κόουτς καταπληκτική, όπως και οι συνεργάτες της. Αυτά όμως συμβαίνουν στο αθλητισμό. Και οι ήττες είναι στο πρόγραμμα. Παίξαμε πολύ καλό μπάσκετ, αλλά στην κρίσιμη στιγμή μας «χτύπησαν» οι ατυχίες. Είχαμε τον τραυματισμό μου και δυστυχώς δεν τα καταφέραμε στο πρωτάθλημα».
-Αναφέρθηκες στον τραυματισμό σου. Πως είσαι τώρα;
«Είμαι καλά. Αισθάνομαι καλά. Ακόμα δεν είμαι τέλεια και έχω δουλειά ακόμα μπροστά μου. Αλλά είμαι καλά. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα στην καριέρα μου και στη ζωή μου γενικότερα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Δε μπορεί κανείς παίκτης να φανταστεί πως μετά από τόση δουλειά, το καλοκαίρι, τον χειμώνα, θα έρθει η στιγμή για τα μεγαλύτερα παιχνίδια και δε θα έχει την ευκαιρία να παλέψει γι αυτά τα ματς. Να παλέψει για την ομάδα του. Είναι φρικτό συναίσθημα. Το χειρότερο».
-Δύσκολο να μη μπορείς να βοηθήσεις;
«Γενικά ήταν μια περίεργη κατάσταση. Ήξερα τι συνέβαινε. Αλλά ο πόνος που ένιωθα δε μου επέτρεπε να κάνω τίποτα. Όσο και αν το ήθελα. Ήθελα να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση το συντομότερο δυνατό. Μακάρι να μπορούσα να βοηθήσω έστω και δύο λεπτά. Πιέστηκα, προσπάθησα, αλλά δεν το κατάφερα».
-Σε αυτή την δύσκολη κατάσταση πως ήταν η σχέση σου με την ομάδα;
«Αυτός είναι ο λόγος που φεύγω ευτυχισμένη από την Ελλάδα. Γιατί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, η ομάδα ήταν δίπλα μου σε όλα. Με στήριξε, δε με πίεσε για τίποτα. Εγώ δε μπορούσα ούτε μπάνιο να κάνω, ούτε να φτιάξω να φάω. Ούτε τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας. Ήταν δίπλα μου όλοι με τον καλύτερο τρόπο. Η κόουτς, η διοίκηση, οι συμπαίκτριές μου. Με έπαιρναν τηλέφωνα, ερχόντουσαν να με δουν. Έχουν όλοι την αγάπη μου, τον σεβασμό μου. Γιατί σε τέτοιες στιγμές φαίνεται πόσο δεμένες είναι οι ομάδες και πόσο δεμένοι είναι οι άνθρωποι. Μου έδειξαν το πραγματικό τους ενδιαφέρον σαν άνθρωπο. Όχι μόνο σαν παίκτρια. Και δεν με πίεσαν για τίποτα απολύτως».
-Γυρνώντας τον χρόνο πίσω θα μπορούσες να σκεφτείς όταν ήρθες στην Ελλάδα πως θα έμενες τόσα χρόνια στη χώρα μας;
Εγώ όταν ήρθαν στην Ελλάδα νόμιζα ότι θα μείνω για 4 μήνες. Όχι για 4 χρόνια. Ήρθα Δεκέμβριο και έλεγα ότι τον Μάιο θα έφευγε. Η κόουτς Καπογιάννη ήταν ο σημαντικότερος λόγος που πήραν την απόφαση να μείνω στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό για τόσα χρόνια. Σίγουρα και η διοίκηση με τον τρόπο της μου έδειχνε πάντα ότι με ήθελε και το σέβομαι απεριόριστα, αλλά το σημαντικότερο για εμένα ήταν η κόουτς Καπογιάννη και η σχέση που έχω μαζί της.
-Η σχέση σου με την κόουτς;
«Είναι ο άνθρωπος μου. Η καλύτερή μου φίλη. Είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος. Και δε μιλάω για το μπάσκετ. Μιλάω για τον χαρακτήρα της και την προσωπικότητά της. Το μπάσκετ είναι μια άλλη ιστορία. Άλλη σχέση. Σαφώς και είχαμε και συγκρούσεις. Είναι φυσιολογικά πράγματα. Σίγουρα την τσάντισα πολλές φορές, αλλά ήξερε πόσο πολύ τη σέβομαι και πόσο παθιασμένη είμαι για να κερδίζουμε. Το σημαντικότερο, όμως, στη σχέση μας ήταν και είναι η ειλικρίνεια. Υπάρχει αγάπη και αμοιβαίος σεβασμός».
-Από την αρχή πάντως και ταίριαξες με τις συμπαίκτριές σου και καταφέρατε να οδηγήσετε τον Παναθηναϊκό και πάλι στην κορυφή.
«Ήταν πολύ σημαντικά όλα αυτά τα χρόνια. Πήραμε δύο τίτλους, παλέψαμε για όλους τους τίτλους. Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κορυφή της Ελλάδας και επέστρεψε και στηνΕυρώπη. Ήταν μια συνθήκη που εγώ την λάτρεψα. Κάθε παίκτρια σαν εμένα θα ήθελε να παίζει σε αυτές τις συνθήκες. Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με σπουδαίους ανθρώπους. Την κόουτς που σου είπα πριν, την Λολίτα, την Όλγα μέχρι και τα πιο μικρά κορίτσια της ομάδας που αγαπούν τόσο πολύ το άθλημα. Και όλες οι συμπαίκτριές μου με βοήθησαν πάρα πολύ. Και με βοήθησαν να αισθανθώ ακόμα πιο άνετα για να μπορέσω να βγω μπροστά και να κάνω αυτό που ξέρω. Με τη Λολίτα για παράδειγμα ήταν φανταστική η συνεργασία μας. Είναι μια παίκτρια που έχει ένα μοναδικό χάρισμα να διαβάζει το παιχνίδι. Να καταλαβαίνει τι θα γίνει. Πολύ έξυπνη παίκτρια. Και πολύ ωραίος άνθρωπος. Είχαμε φοβερή χημεία μεταξύ μας. Ήταν τέλειο να παίζω μαζί της».
-Η κόουτς Καπογιάννη έχει πει ότι έχεις ότι χρειάζεται για να γίνεις προπονήτρια. Θα το κάνεις;
«Ναι. Βέβαια. Θα γίνω προπονήτρια. Παρακολουθώ σεμινάρια, έχω προπονήσει μικρές ηλικίες στην Αυστραλία και την Αμερική. Θέλω να γίνω προπονήτρια. Όχι όμως ακόμα. Στόχος μου είναι να παίξω 1-2 χρόνια και μετά να ασχοληθώ με την προπονητική».
-Οπότε ίσως σε δούμε και προπονήτρια στον Παναθηναϊκό;
«Ο κύκλος μου στον Παναθηναϊκό, για εμένα, δεν έχει κλείσει. Γενικά δεν είμαι άνθρωπος που του αρέσει να κλείνει πόρτες. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Είμαι ανοιχτή σε όλες τις προτάσεις. Και ναι κάποια στιγμή στο μέλλον θα ήθελα να είμαι προπονήτρια στον Παναθηναϊκό. Σε χρόνια από τώρα. Θα έκανα ότι μου ζητηθεί προκειμένου να βοηθήσω τον Παναθηναϊκό να πετύχει. Και το λέω αυτό με όλη μου την ειλικρίνεια. Μπορεί να μην ήξερα πολλά όταν ήρθα αλλά πλέον είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού».
-Εκτός από την κόουτς, από τις πρώτες σου ημέρες στην ομάδα φάνηκε και το «δέσιμό» σου με τον κόσμο. Τρελή χημεία!
«Είχα να κάνω πολλά αυτές τις δύο ημέρες που μου έχουν απομείνει για να φύγω, αλλά ο σημαντικότερος λόγος που ήθελα να κάνουμε τη συνέντευξη ήταν ότι ήθελα να μιλήσω για τον κόσμο της ομάδας. Να τους πω μερικά πράγματα που έχω στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Θέλω να εξηγήσω στον κόσμο και να τους δώσω να καταλάβουν πόσο δύσκολο ήταν για εμένα να μην παίξω στους τελικούς. Να μην έχω τη δυνατότητα να φορέσω τη φανέλα της ομάδας, να βγω στο γήπεδο και να προσπαθήσω μπροστά τους και με τη βοήθειά τους και να παλέψω για τον Παναθηναϊκό μαζί με τις συμπαίκτριές μας. Να κατακτήσουμε την κούπα, να πανηγυρίσουμε μαζί, να καπνίσουμε μερικά πούρα. Δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου, στην καριέρα μου τέτοια συμπαράσταση. Ότι μέρα είναι, ότι ώρα είναι. Και ήταν πάντα εδώ. Δε γύρισαν ποτέ την πλάτη τους. Ήταν πάντα δίπλα μας. Και στα καλά και στα άσχημα. Και ξέρω καλά ότι οι οπαδοί του Παναθηναϊκού κάνουν το ίδιο σε όλες τις ομάδες του συλλόγου. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι που ήταν κάθε μέρα δίπλα μας είναι μοναδικοί. Τους σέβομαι, τους αγαπώ και δε θα τους ξεχάσω ποτέ μου. Γιατί το γυναικείο μπάσκετ δεν είναι τόσο δημοφιλές όσο τα άλλα αλλά μας έκαναν να αισθανόμαστε στο ίδιο επίπεδο με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ αντρών. Θέλω να τους ευχηθώ να είναι όλοι καλά, πάντα καλά, για τα επόμενα 100 χρόνια να πανηγυρίζουν επιτυχίες του Παναθηναϊκού, πρωταθλήματα και ποτέ να μην αλλάξουν. Ποτέ. Να αγαπάνε την ομάδα όπως τώρα, να παραμένουν… τρελοί όπως τώρα γιατί η ομάδα τους έχει ανάγκη. Ταιριάξαμε πάρα πολύ γιατί είμαστε παθιασμένοι. Και τρελοί. Με υποδέχθηκαν με φοβερό τρόπο από την πρώτη μου μέρα. Από τον πρώτο μου αγώνα με τη Δάφνη εδώ. Με τα τραγούδια τους, με τα καπνογόνα. Πήραμε δύο τίτλους, παλέψαμε για πολλούς ακόμα και «χτίσαμε» αναμνήσεις που δε θα ξεχάσουμε ποτέ. Δεθήκαμε για πάντα. Το πράσινο δεν το αγαπούσα πριν έρθω εδώ. Και πλέον το πράσινο είμαι εγώ. Ο κόσμος κάνει τον Παναθηναϊκό καλύτερο. Και αυτό πρέπει να συνεχίσει να κάνει. Σου είπα και πριν. Πλέον είμαι και εγώ μία από αυτούς. Είμαι οπαδός του Παναθηναϊκού».
-Τι είναι ο Παναθηναϊκός για εσένα;
«Αυτό το γήπεδο είναι το αγαπημένο μου μέρος. Ο Παναθηναϊκός είναι η αγαπημένη μου ομάδα. Και τα χρόνια που πέρασα εδώ είναι από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Και στο Ισραήλ πέρασα φανταστικά για τρία χρόνια, αλλά ο Παναθηναϊκός ήταν κάτι τελείως διαφορετικό».
Κλείνοντας και χωρίς να της απευθύνουμε κάποια ερώτηση, η Ριντ μας ζήτησε να πει κάποια λόγια για τα κορίτσια της. Για όλες εκείνες τις συμπαίκτριες με τις οποίες «πάλεψε» τόσα χρόνια, για όλους εκείνους τους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλευρό της ομάδας της εντός και εκτός γραμμών.
«Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες μου τις συμπαίκτριες. Στους προπονητές, στον πρόεδρο, στη διοίκηση. Θέλω μόνο το καλύτερο για όλους. Να δω τα κορίτσια μου να είναι υγιή να γίνονται καλύτερα και να βοηθούν το Ελληνικό μπάσκετ. Όλα τα κορίτσια που είναι εδώ, θέλουν να είναι εδώ. Και αυτό είναι το βασικότερο για συνεχίσει να πετυχαίνει η ομάδα.
Σας ευχαριστώ όλους για όλα».
Νικος
Comments