Να σώσει οτιδήποτε αν (που δεν) σώζεται…

Μια από τα ίδια ο Παναθηναϊκός στο Περιστέρι και ο Γιώργος Κούβαρης αφού βλέπει μια ομάδα να μετράει αντίστροφα για… διακοπές, αναρωτιέται αν υπάρχει έστω και μια μικρή πιθανότητα τη φετινή σεζόν να γλιτώσουν οι «πράσινοι» την «σκούπα» από τον Ολυμπιακό. ΑΝ περάσουν τελικά στους τελικούς.

Θα σας πω τι πίστεψα το βράδυ της 9ης Απριλίου. Τότε που ο Παναθηναϊκός είχε γνωρίσει την ήττα (ω, τι περίεργο) από το Περιστέρι στο ματς της regular season και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρουσιάστηκε ως «ταύρος εν υαλοπωλείο» στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ προκειμένου να τα… χώσει (και πολύ καλά έκανε) στους παίκτες.

Ε, πίστεψα λοιπόν, ότι θα πληγωνόταν ο εγωισμός τους. Εντάξει, δεν λέω. Δέχομαι τα προβλήματα, δέχομαι το κάκιστο στήσιμο του ρόστερ, δέχομαι πολλές δικαιολογίες που δεδομένα μπορεί και να υπάρχουν. Για καθίστε όμως.

Για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Και όχι για τον Παναθηναϊκό του 2021 και του 2022 των «εσόδων-εξόδων» αλλά για μια ομάδα που με τις προσθαφαιρέσεις, τις αποζημιώσεις και τις διορθωτικές κινήσεις εκτόξευσε το φετινό της μπάτζετ. Καμία σχέση με τις προηγούμενες χρονιές.

Σκορποχώρι…

Όμως κοιτάξτε τι γίνεται. Εκείνες οι σεζόν ήταν καλύτερες από τη φετινή. Τουλάχιστον τότε κάποιος φίλος της ομάδας δεν είχε να περιμένει πολλά. Αντίθετα ό,τι περισσότερο ερχόταν, τόσο το καλύτερο. Όμως από τη φετινή ομάδα υπήρχαν μεγαλύτερες απαιτήσεις. Και έφτασε στο σημείο να πραγματοποιεί την χειρότερη χρονιά της σύγχρονης ιστορίας της. Θα μου πείτε και πέρυσι έφτασε στα πέντε ματς με τη Λάρισα στην ημιτελική φάση. Όμως είναι το ίδιο η ομάδα των Θεσσαλών και ίδιο το Περιστέρι bwin; Πόσοι πίστευαν πέρυσι ότι υπήρχε περίπτωση ο Παναθηναϊκός να αποκλειστεί από τη Λάρισα και πόσοι πιστεύουν φέτος ότι κινδυνεύει απέναντι στην ομάδα του Βασίλη Σπανούλη;

Ρητορικό το ερώτημα. Κανείς δεν πίστεψε πέρυσι ότι ο Παναθηναϊκός θα γνώριζε την ήττα σε Game 5. Φέτος, όμως; Οι «πράσινοι» βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα από τα χειρότερα σενάρια της σύγχρονης ιστορίας τους! Να μην βρεθούν καν στους τελικούς ύστερα από 21 ολόκληρα χρόνια! Για την ακρίβεια δεν είναι μόνο ένα απλό σενάριο, αλλά ένα σοβαρό ενδεχόμενο. Γιατί αν εξαιρέσουμε το πρώτο ματς όπου η διαφορά ξέφυγε, στα υπόλοιπα τρία ο Παναθηναϊκός δεν παρουσιάστηκε όπως έπρεπε. Και ας έλεγε ο Χρήστος Σερέλης στη συνέντευξη Τύπου για την τελική φάση της Basket League «να παρουσιαστούμε όπως πρέπει» έχοντας δουλέψει 15-20 μέρες στις προπονήσεις και δη το «κενό» διάστημα όπου δεν υπήρχαν επίσημα παιχνίδια.

Συγγνώμη, αλλά εγώ στα… δυόμιση από τα τέσσερα ματς είδα ένα πραγματικό σκορποχώρι στο παρκέ. Και το άσχημο είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παικτών γνωρίζουν μέσα τους ότι έχουν ημερομηνία λήξης στην ομάδα. Κάπου-κάπου είναι και λογικό να… χάνουν το μυαλό τους, να μην έχουν συγκέντρωση και να τα φορτώνουν όλα στον κόκορα. Να ακούν δεξιά και αριστερά όλα τα πιθανά και απίθανα σενάρια για την «επόμενη ημέρα» του συλλόγου. Αν το δικαιολογώ; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσοι βρίσκονται στον Παναθηναϊκό και φοράνε τη φανέλα ή βρίσκονται σε διάφορα άλλα πόστα μέσα στην ομάδα, οφείλουν και πρέπει να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν λέω ότι δεν θα υπάρχουν ήττες ή κάποια άσχημες βραδιές. Έτσι; Όμως είναι διαφορετικό το να υπάρχουν κάποιες άσχημες στιγμές και διαφορετικό να επαναλαμβάνεται μια εικόνα αποσύνθεσης. Και από τη στιγμή που δεν υπάρχει πλέι μέικερ στην ομάδα, το πρόβλημα θα γίνεται μεγαλύτερο. Ο Λι ΔΕΝ είναι «καθαρό» πλέι μέικερ, κοιτάζει περισσότερο το σουτ. Ο Πονίτκα ΔΕΝ είναι πλέι μέικερ, απλά βοηθάει σε αυτήν την θέση και μερικές φορές «κουράζει» τη μπάλα. Ο Μποχωρίδης ΔΕΝ είναι πλέι μέικερ και φαίνεται. Πώς λοιπόν να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να παρουσιάσει μια κάποια οργάνωση χωρίς να «πίνει θάλασσα» με την παραμικρή πίεση που θα δεχθεί;

Η αδυναμία στον «άσο» και το… πάρτι του Μπίλαν

Και εδώ πληρώνεται η απόφαση να μείνει εκτός ο Γουόλτερς. Ναι, ο επίφοβος για τραυματισμό, Γουόλτερς. Όμως στην τελική ποια η διαφορά με τον Γουίλιαμς; Τέσσερα ματς στα ημιτελικά ο Αμερικανός και μόνο σ’ ένα δεκάλεπτο ξεχώρισε… Πέραν τούτου, τίποτα. Μηδέν εις το πηλίκο. Και κάτι άλλο: Είναι τώρα εικόνα ομάδας να βγαίνει στον αιφνιδιασμό δύο με έναν και ο point guard να σταματάει και να σουτάρει τρίποντο αντί να σιγουρέψει το καλάθι όπως ακριβώς έκανα ο Πάρις Λι; Αυτά είναι απλά και βασικά πράγματα μιας κανονικής ομάδας. Και το ίδιο θα έλεγα εάν είχε ευστοχήσει στο σουτ.

Και στις περισσότερες περιπτώσεις οι παίκτες του Παναθηναϊκού έκαναν επιθέσεις έχοντας παρασυρθεί από το «πρέπει να σκοράρω» αφήνοντας στην άκρη το «καθαρό μυαλό» και την καλύτερη δυνατή επιλογή. Και αν ο Παναθηναϊκός παρουσιάσει ανάλογο πρόσωπο, πολύ φοβάμαι ότι θα έχει τεράστιο πρόβλημα. Συν το άγχος και η πίεση που θα υπάρχει για τη νίκη.

Και φυσικά είναι ανεπίτρεπτο ο πανέξυπνος μεν αλλά αργοκίνητος δε Μπίλαν να σκοράρει με τέτοια ευκολία και τέτοια συχνότητα μπροστά από τον Παπαγιάννη. Δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα του Έλληνα σέντερ είναι αγωνιστικό, αλλά πνευματικό. Πώς στο 3ο δεκάλεπτο του Game 3, οι Παπαγιάννης και Αγραβάνης «κατάπιαν» με την άμυνα στο χαμηλό post τους αντιπάλους τους; Και κάτι τελευταίο για το ματς: 18 λάθη για 17 ασίστ. Και 5.23 τρίποντα; Και πάλι καλά που ο Παναθηναϊκός μάζεψε τη διαφορά στο τέλος. Η συνολική εικόνα του αγώνα ήταν τελείως διαφορετική.

Το… δίλημμα για τους τελικούς και η «αστοχία» του Φρανσίσκο

Και άντε και προκρίνεται ο Παναθηναϊκός στους τελικούς; Να πάει, να κάνει τι απέναντι στον «πληγωμένο» Ολυμπιακό από το Final Four; Να χάσει με άλλη μια «σκούπα» το πρωτάθλημα και ενδεχομένως και με μεγάλες διαφορές; Γιατί κακά τα ψέματα. Όσο και αν το πιστεύουν (αλίμονο εάν δεν το πίστευαν) όσο και αν το θέλουν μέσα στην ομάδα, πόσοι πιστεύουν ότι μπορεί αυτός ο Παναθηναϊκός να πάρει νίκη από τον Ολυμπιακό; Πολλώ δε μάλλον να διεκδικήσει το πρωτάθλημα; Από την άλλη να αποκλειστεί και να «γράψει» συμμετοχή σε μικρούς τελικούς; Δεν πρέπει να «κυνηγήσει» όλες τις μηδαμινές (έως και ανύπαρκτες) πιθανότητες που του αναλογούν; Ε, αν το καταφέρει, τότε τι να πω. Η επιστήμη θα σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Και κλείνοντας: Ο Φρανσίσκο είπε ότι το Περιστέρι παλεύει με τον Παναθηναϊκό και τους διαιτητές! Ε, εντάξει, είπαμε. Όσο εύστοχος και αν ήσουν κύριε Σιλβέιν μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ με 5/5 τρίποντα άλλο τόσο… άστοχος ήσουν έξω από αυτές. Για να τα λέμε όλα και ξέχωρα από το «πράσινο» συνονθύλευμα, οι παίκτες του «τριφυλλιού» πρέπει να έχουν παντού μελανιές συνολικά από τη σειρά. Εδώ είναι λάθος ο Γαλλοαμερικανός. Θα έλεγα ότι οι διαιτητές έχουν αφήσει συνολικά το δυνατό παιχνίδι του Περιστερίου στη σειρά. Όμως εντάξει. Στον Παναθηναϊκό δεν πρέπει να στέκονται σε τέτοιες δικαιολογίες αλλά να κοιτάξουν τα δικά τους λάθη. Μπας και σώσουν οτιδήποτε και αν σώζεται…

Πηγή: gazzetta.gr