By Διασκεδάστε αυτό που θα γίνει το βράδυ της Τρίτης, είναι οι αναμνήσεις των πιο χαρακτηριστικών στιγμών της ζωής του καθενός.
Θα περάσει ο Παναθηναϊκός; Θα αποκλειστεί; Πώς θα γίνει είτε το ένα είτε το άλλο; Θα αντέξουμε άλλη μια αγωνία με παράταση και πέναλτι; Ερωτήματα που για μέρες δεν αφήνουν να κλείσει μάτι ο καθένας. Είναι αγχωτικό, με την ευχάριστη μορφή του. Το άγχος που πάντα θέλει να έχει ο κάθε φίλαθλος, γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλά η ηρεμία της αδιαφορίας και της απογοήτευσης που σε «άδειαζε».
Αθλητικά όσοι αγαπούν τον Παναθηναϊκό, κλείνουν τα μάτια τους και «βλέπουν» ακριβώς αυτό που θα ζήσουν το βράδυ της Τρίτης. Γεμάτο ΟΑΚΑ, καλός αντίπαλος τον οποίο πρέπει να νικήσεις πάση θυσία για να επαναφέρεις τον εαυτό σου εκεί που πρέπει να είναι. Απείχε υπερβολικά πολλά χρόνια και δεν το θυμούνται αρκετοί. Καιρός να τους… φρεσκάρει ο Παναθηναϊκός τη μνήμη.
Όσο άγχος κι αν υπάρχει, το ΟΑΚΑ στη μορφή που θα έχει και στις στιγμές που θα ζήσει, είναι από μόνο του ο στόχος. Να είσαι εκεί να αισθανθείς την επιστροφή, ζώντας ξανά αυτές τις στιγμές που συνιστούν για τους περισσότερους Παναθηναϊκούς προσωπικές αναμνήσεις. Θυμάται ο καθένας πως πανηγύρισε το γκολ του Σόουζα, που έχει βάλει τη σημαία απ’ το ματς με τη Λέγκια, το σοκ των ευκαιριών με τη Λα Κορούνια, η έκπληξη της ανατροπής με τη Ρόμα, τα πάντα.
Φουλ συναίσθημα, αναμνήσεις για τον καθένα ξεχωριστά. Παιδικά χρόνια, από τότε που δεν υπήρχε κανένα στέγαστρο, η διαδρομή απ’ τον ΗΣΑΠ «Ειρήνη» μέχρι το γήπεδο χαζεύοντας μικροπωλητές που πουλούσαν φωτογραφίες ή είχαν μπροστά-μπροστά τα κασκόλ «Παναθηναϊκός Ευρώπη».
Τα χρόνια πέρασαν, η ζωή η ίδια άλλαξε για τον καθένα, τα πρόσωπα που τότε ήταν μαζί σου, σε κρατούσαν απ’ το χέρι όταν πήγαινες στο ΟΑΚΑ για αυτές τις βραδιές, ίσως να μην είναι πλέον κοντά σου. Ακόμη κι εκεί ευεργετικό για την ψυχή είναι, να θυμηθείς τις στιγμές που σε εκφράζουν προσωπικά. Αυτό είναι ο Παναθηναϊκός της Ευρώπης. Αναμνήσεις, συναίσθημα, στιγμές που έγιναν η ζωή σου. Αυτά που θα θυμάσαι για πάντα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θες να τα ξαναζήσεις.
Η διαδρομή μάλλον άλλαξε για τον καθένα. Η εικόνα του ΟΑΚΑ άλλαξε. Οι «καβάτζες» για να παρκάρεις είναι πλέον γνωστές σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Δεν πειράζει, για σένα είναι πάντα το ίδιο. Είτε τρέχεις να δεις την Γιουβέντους να δέχεται την γκολάρα του Σαραβάκου, είτε τώρα με την Μπράγκα του Όρτα, του Πίτσι και των υπόλοιπων.
Ας αφήσουμε τις τακτικές, τις ενδεκάδες, το αν μας «χαλάει» ο Σπόραρ. Πάντα κάποιος μας «χαλούσε». Ποτέ δεν έμεναν ικανοποιημένοι οι Παναθηναϊκοί, άλλο ένα στοιχείο της ύπαρξής τους. Μα αν το καλοσκεφτείς, εκεί είναι και το μεγαλείο. Αυτή η ομάδα έπαιζε, έβαζε τρία στην Γιουβέντους και προκρινόταν και συζητούσαμε αν έπρεπε να της βάλουμε περισσότερα αντί να γυρνάμε την μπάλα στα τελευταία λεπτά.
Δεν είναι ένα ματς το οποίο είτε θα πάει καλά είτε άσχημα. Η διεκδίκηση της πρόκρισης είναι προνόμιο που ίσως να έχεις, όχι κάτι δεδομένο για να σε ξενίσει και να σε ξενερώσει αν το χάσεις. Εδώ που έφτασε ο Παναθηναϊκός, δε συζητιέται πως θα το παλέψει, θα διεκδικήσει τις πιθανότητές του κι όπου βγάλει. Μέσα στο μεγάλο άγχος που δεδομένα υπάρχει, φροντίστε είτε πάτε στο Στάδιο είτε όχι, να το ζήσετε όπως το ζούσατε πάντα.
Είναι ένα ακόμη λιθαράκι στο βουνό των αναμνήσεων που έχει προσφέρει ο Παναθηναϊκός. Εκείνων των στιγμών που έχουν ορίσει το ποιος είναι αυτός ο σύλλογος. Το dna του. Συγχωρέστε μας, θα θέλατε ίσως να διαβάσετε αναλύσεις ενδεκαδιακές, αγωνιστικές, τακτικές, πιο οπαδικές αν θέλετε. Περάστε, σκιστείτε, είστε υποχρεωμένοι κι άλλα τέτοια. Όχι καμία σχέση με το συναίσθημα που υπάρχει στην πραγματικότητα.
Γεμάτο ΟΑΚΑ, Παναθηναϊκός να μάχεται στην Ευρώπη. Θα μάχεται είτε περάσει την Μπράγκα είτε όχι και… υποβιβαστεί στο Europa League. Υποβιβαστεί λέμε και είναι γελοίο, για μια ομάδα που προερχόταν από ποινές της UEFA, απουσία τόσων ετών. Σα να ήταν σε κώμα το συναίσθημα και οι αναμνήσεις σου. Τώρα ξύπνησαν δυναμικά.
60.000 κόσμος με κοινή «τρέλα», θέληση και πίστη. Πραγματικά το λέμε και το πιστεύουμε, με δεδομένη την επιθυμία φυσικά: Περάσεις δεν περάσεις, είναι απ’ τις περιπτώσεις που είχες ανάγκη και το ίδιο το ταξίδι όχι απλά τον προορισμό. Ζήστε το όσο καλύτερα μπορείτε. Γιατί σηματοδοτεί την επιστροφή αυτών των στιγμών. Χαράς ή λύπης στο τέλος, θα δείξει. Αλλά είσαι εκεί και δεν το βλέπεις απ’ την τηλεόραση. Το ζεις, δεν το… παίρνεις μάτι. Μεγάλη ιστορία.
Τύχη στην ομάδα. Τα υπόλοιπα στα γήπεδο. Ωραία βραδιά. Συγκινητική. Το μόνο σίγουρο.
Comments