By
Κλισέ, συνηθισμένα πράγματα όταν μιλάμε για ματς του Παναθηναϊκού. «Μπλόκο» στη Λαμία τον περίμενε, λίγο πολύ το γνώριζε. Το ματς προσφέρθηκε στον Μανούχο να κάνει τα δικά του, αποδεικνύοντας πως στο ελληνικό πρωτάθλημα όσο υπάρχουν Έλληνες διαιτητές, είναι θαύμα αν κατορθώσεις να διεκδικήσεις αυτό που αξίζεις. Αλλά αυτός ο Παναθηναϊκός το κυνηγά το θαύμα του.
Η νίκη ήρθε προφανώς απέναντι σε όλους. Αποδεικνύοντας τη διαφορά όσων έχουν την «καρδιά του πρωταθλητή» για τα Ελληνικά δεδομένα, με εκείνους που δεν έχουν το δικαίωμα να την αποκτήσουν. Να το κάνουμε… πενηνταράκια. Ο Παναθηναϊκός ποδοσφαιρικά δεν ήταν καλός. Δεν ήταν στα γνώριμα στάνταρ του. Αυτό για κάποιο λόγο ερμηνεύτηκε ως… ευκαιρία να στραβοπατήσει.
Κι εκεί οδηγήθηκε το ματς, μέχρι να έρθει ο Σπόραρ. Αν βάλετε στη θέση του Παναθηναϊκού άλλες ομάδες, αυτής ή λίγο παλιότερης εποχής, θα αντιληφθείτε γιατί οι γραμμές δε θα έδειχναν οφσάιντ στο πρώτο πέναλτι, γιατί δε θα έτρωγε το VAR σχεδόν ένα δεκάλεπτο ποδοσφαίρου με το ματς στο 1-1 για φάσεις που κρίνονται με γυμνό μάτι και δε φτάνουμε καν στη φάση του Αράο. Η οποία αν δε γίνει αιτία να πάρουν τη σφυρίχτρα απ’ τον Μανούχο, τότε απλά Σουηδοί αρχιδιαιτητές, ΕΠΟ και όποιος άλλο θέλετε, θα έχουν επιβραβεύσει την αλλοίωση αγώνα. Δεν ξέρουμε αν ήταν ηθελημένη ή όχι, μην μπλέξουμε και νομικά εδώ που τα λέμε. Η ουσία δεν αλλάζει, αλλοίωση αγώνα σε βάρος του Παναθηναϊκού ήταν.
Η «καρδιά του πρωταθλητή» για την Ελλάδα, είναι η αντιμετώπιση των ομάδων στις όχι καλές βραδιές τους. Από αντιπάλους και διαιτητές. Για τον Παναθηναϊκό στήθηκε σκηνικό γκέλας. Το βοήθησε κι αυτός ξαναλέμε, γιατί δεν έπιασε την καλή του απόδοση. Αυτό δε σημαίνει πως έπρεπε να αφήσει βαθμούς όμως. Πρώτη φορά στα χρονικά είδαμε αποβολή παίκτη επειδή… σκέφτηκε να σηκώσει το πόδι. Τελικά δεν το σήκωσε, δεν το άπλωσε, δεν βρήκε κανέναν αντίπαλο, δεν υπήρξε το παραμικρό επικίνδυνο παίξιμο. Κι όμως ο Μανούχος τον απέβαλε, σε απόφαση μάλιστα που δεν μπορούσε να επέμβει το VAR. Απόφαση βγαλμένη απ’ τις εποχές του Αρετόπουλου που έβαζε το Τριφύλλι να αγωνιστεί στα χιόνια στο συγκεκριμένο γήπεδο.
Το 1-2 με κακή εμφάνιση κόντρα στη Λαμία, όσο καλή κι αν είναι φέτος, ίσως να μην έλεγε και πολλά. Η νίκη με δέκα παίκτες, μετά από σκανδαλώδη αποβολή, με αντιπάλους που… γυάλιζε το μάτι τους και δεν ήταν καλοί οικοδεσπότες όπως ίσως αποδειχθούν στο μέλλον κόντρα σε άλλους αντιπάλους, είναι τεράστια μαγκιά και συγχρόνως ψυχολογική τόνωση. Δίνει αυτοπεποίθηση που χρειάζεται κάθε ομάδα. Γιατί φανερώνει κιόλας πως ο Παναθηναϊκός έχει μπει για τα καλά στην ψυχοσύνθεση αυτού που δεν χαμπαριάζει, δεν ψάχνει δικαιολογίες και στο τέλος νικά. Τους πάντες και τα πάντα.
Είναι ακόμη μεγαλύτερη η επιτυχία γιατί έρχεται να προστεθεί στο σύνολο των αποτελεσμάτων στην επαρχία. Οι Πράσινοι έκαναν το 4Χ4 σε αυτές τις αναμετρήσεις που για την οικονομία του πρωταθλήματος είναι σημαντικές. Ειδικά όταν οι αντίπαλοί τους έχουν κάνει γκέλες ήδη.
Μπράβο στη Λαμία δε θα πούμε, ούτε για την αγωνιστική της εικόνα που ομολογουμένως ήταν εξαιρετική σύμφωνα με τον ποιον είχαν απέναντί τους. Δεν ενόχλησε η σκοπιμότητα που είχε στο παιχνίδι της, ή η σκληράδα που παραδόξως έφερε πολύ λιγότερες κάρτες απ’ αυτές του Παναθηναϊκού. Ούτε προφανώς πείραξε κανέναν το υπέρμετρο πάθος μιας ομάδας με προπονητή τον Βόκολο και σκόρερ τον Καρλίτος. Τα μπράβο στη Λαμία θα έρθουν ανάλογα με την εικόνα, τη διάθεσή της, το πάθος της, τη σκοπιμότητά της και τη σκληράδα της, μετά και τα υπόλοιπα ματς με αντιπάλους τους άλλους τρεις διεκδικητές του τίτλου.
Ένα ματς… στρωμένο από κάθε άποψη για γκέλα, ο Παναθηναϊκός το μετέτρεψε σε σπουδαίας σημασίας νίκη. Σύμφωνα με τις συνθήκες που παρουσιάστηκαν, γιατί προφανώς και η Λαμία δεν είναι αντίπαλος για να πανηγυρίζεις σα μικρό παιδί τους τρεις βαθμούς. Καθοριστικές για το ματς οι αλλαγές, οι παίκτες που ήρθαν απ’ τον πάγκο και βελτίωσαν τα πράγματα σε σχέση με τους βασικούς. Γεγονός που φανερώνει και το βάθος που έχει πλέον το ρόστερ των Πράσινων. Ικανό να αλλάξει ισορροπίες ανά πάσα στιγμή.
Comments