By 
Ο Βάντσικ μίλησε για την παρουσία του στον Παναθηναϊκό, το πέναλτι του Παπουτσέλη και πολλά ακόμα.
Αποσπάσματα από τα όσα ανέφερε στο «Gazzetta»:
H πρώτη σας επαφή με τον Βαζέχα πότε ήταν;
«Στην Ρουχ Χορζόφ. Εγώ ήμουν στην πρώτη ομάδα κι ο Χρήστος στην Κ19. Εκεί κάθε περιφέρεια είχε το δικό της πρωτάθλημα. Παρόλο που ήμουν στην πρώτη ομάδα, με έβαλαν να παίξω μ’ αυτήν την ομάδα. Ο Χρήστος μπήκε το ’83 στην πρώτη ομάδα και παίξαμε δύο χρόνια μαζί. Ήμασταν μαζί και στις εθνικές. Παίξαμε και 5 χρόνια αντίπαλοι, όταν πήγα στην Γκόρνικ. Ήταν να σαν να πηγαίνεις από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό – μεγάλη φασαρία είχε γίνει».
Είχατε παίξει και αντίπαλος του Ολυμπιακού.
«Ναι, ναι…».
Ήταν η πρώτη σας επαφή με την Ελλάδα και τις ελληνικές ομάδες;
«Όχι, είχαμε έναν παίκτη τον Κριστόφ Μπάραν, ο οποίος είχε πάει στη Λάρισα κι έτσι είχαμε πάει και για προετοιμασία στην πόλη. Παίξαμε με Λάρισα, Τρίκαλα… Είχαμε πάει στα Μετέωρα».
Αν ξεκινούσατε σήμερα την καριέρα σας, πιστεύετε ότι θα παίζατε σ’ ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα;
«Πριν έρθω στον Παναθηναϊκό είχα προτάσεις από δύο ομάδες της Μπούντεσλιγκα εκείνη την εποχή: Την Ίρντινγκεν και την Μάνχαϊμ. Στην Τουρκία με ήθελε η Μπούρσασπορ, που τότε ήταν 4η – 5η ομάδα στο Πρωτάθλημα και από Ολλανδία με ήθελαν δύο ομάδες αλλά μόνο στα λόγια.
Μετά ξεκίνησαν κάποια οικονομικά προβλήματα στην Γκόρνικ, γιατί οι χορηγοί που είχαμε ήταν εταιρίες με κάρβουνα και από το 1980 και μετά σταμάτησαν οι χορηγίες στις ομάδες.
Ετσι, ήρθε η πρόταση από τον Παναθηναϊκό. Ο “Καπετάνιος” ήταν πιο γρήγορος, έστειλε στην πρεσβεία στην Πολωνία να δώσουν βίζες στους προέδρους και σε μένα. Εστειλε τα εισιτήρια, ήρθαμε στην Αθήνα και ήταν εύκολο να τα βρει με τη διοίκηση.
Θυμάμαι ότι πήγαμε στα παλιά γραφεία στην Αλεξάνδρας. Εμείς μέναμε στο Σύνταγμα, στο Meridien, το οποίο τότε άνηκε στον Βαρδινογιάννη. Οι συσκέψεις έγιναν στα γραφεία στην Αλεξάνδρας».
Πώς ήταν η πρώτη σας επαφή με τον Βαρδινογιάννη;
«Θυμάμαι ότι στις συναντήσεις μας υπήρχε μια διερμηνέας, Ελληνοπολωνή, που μετά από τον πόλεμο ήρθε στην Ελλάδα. Θυμάμαι ότι είχε ένα χρυσό κομπολόι στα χέρια του ο «Καπετανιάνιος». Τον ρώτησα γιατί με διάλεξε. Τότε δεν υπήρχαν τα DVD’s αλλά οι κασέτες. Μου έβγαλε, λοιπόν, την κασέτα από το ματς που είχα κάνει με την Γιουγκοσλαβία. Το φιλικό αυτό είχε έρθει 0-0, είχα κάνει φανταστικό ματς. “Γι’ αυτό σε διάλεξα”, μου είπε. Στην ομάδα, τότε, είχε τον Βαζέχα, και πήρε τον Λούπου, εμένα…».
Ο Βαζέχα μίλησε για εσάς;
«Σίγουρα θα μίλησε. Ο «Καπετάνιος» μού είχε πει ότι ρώτησε τον Χρήστο, ο οποίος είχε πει καλά λόγια. Μετά όταν συναντηθήκαμε κι οι τρεις, ο Βαρδινογιάννης μού είπε: “Αν φας ένα γκολ, ο Χρήστος θα πρέπει να βάζει δύο”. Και τελικά αυτό έγινε. Ο Χρήστος ήταν ο πρώτος σκόρερ κι εγώ κάθε χρόνο δεχόμουν λίγα γκολ και είχα και δύο ρεκόρ απαραβίαστης εστίας. Βάλε και τα ματς του Κυπέλλου… 10 ματς, συν τέσσερα Κυπέλλου με μηδέν παθητικό».
Ήσασταν και σε μια εποχή που ο Παναθηναϊκός ήταν δυνατός και κυριαρχούσε.
«Τι κυριαρχούσε; Η ΑΕΚ δεν έπαιρνε Πρωταθλήματα; Πήραμε εμείς το Πρωτάθλημα και έλεγαν ότι η ΑΕΚ έπαιζε καλύτερη μπάλα. Και γιατί το πήραμε τότε; Στα 10 χρόνια πήραμε 4 Πρωταθλήματα, περίοδος στην οποία πήραν όλοι και έλεγαν ότι ήταν στημένα από τον Βαρδινογιάννη. Ετσι δεν είναι;».
Ναι, το έλεγαν.
«Εγώ, ρωτάω όλους αυτούς που πιστεύουν ότι τα παίρναμε έτσι, γιατί δεν πήραμε στα 10 χρόνια 9 Πρωταθλήματα αφού ήταν όλα στημένα από τον Βαρδινογιάννη;».
Εγώ το «κυριαρχία» το είπα από την άποψη ότι η ομάδα είχε διοικητική υγεία με Βαρδινογιάννη και έπαιρνε τίτλους τότε.
«Διοικητική υγεία είχαμε. Μακάρι όλοι οι ποδοσφαιριστές να παιρνάνε όπως εμείς τότε στην Παιανία. Είχαμε τα δωμάτιά μας, τα φαγητά μας… Δεν μας έλειπε τίποτα. Ντυμένοι με τα κοστούμια μας, τα αμάξια μας. Κι όλα αυτά επειδή παίζαμε μπάλα.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε να πηγαίνει για προετοιμασία στην Ιταλία, με τον μάνατζερ τον Μάουρο παίξαμε σε κάποια τουρνουά με Γιουβέντους, Νάπολι, Σαμπντόρια. Δεν έπαιζαν άλλες ομάδες σ’ αυτά. Ο κύριος Μαυροκουκουλάκης είχε διεθνείς σχέσεις και ήταν φοβερός στο οργανωτικό κομμάτι. Ως ομάδα είχαμε την πιο ποιοτική παρουσία στην Ευρώπη».
Αισθάνεστε αδικία για αυτό που λένε ότι ο Παναθηναϊκός πήρε Πρωταθλήματα λόγω Βαρδινογιάννη;
«Αυτήν την ερώτηση ας την απαντήσουν οι απλοί φίλαθλοι. Αν ήταν όλα τόσο στημένα, όπως λένε, γιατί πήραμε μόνο τέσσερα Πρωταθλήματα και εκείνη την εποχή πήραν κι άλλες ομάδες; Αυτή είναι η γνώμη μου».
Είπατε πριν και για τη χρονιά που πήρε ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα και έλεγαν ότι η ΑΕΚ έπαιζε καλύτερη μπάλα.
«Αυτό συμβαίνει και με άλλες ομάδες. Στη Γερμανία το παίρνει η Μπάγερν και λένε ότι την καλύτερη μπάλα την παίζει η Ντόρτμουντ».
Εκείνα τα χρόνια πώς ήταν το ποδόσφαιρο σε σχέση με τώρα;
«Εντάξει, ήταν πιο ρομαντικό. Το ζουμί στο ποδόσφαιρο είναι να παίζεις σε ΟΑΚΑ, Λεωφόρο, Καραϊσκάκης, Φιλαδέλφεια, Τούμπα και να είναι οπαδοί και τον δύο ομάδων και να τραγουδάνε. Τώρα είναι κεκλεισμένων των θυρών ή οπαδοί της μίας ομάδας και πλακώνονται μεταξύ τους… Δεν ήταν πιο ωραία παλιά;
Πήγαινες στην προπόνηση και ήξερες ότι αυτός είναι ο πρόεδρος, αυτός είναι ο γενικός αρχηγός. Τώρα βλέπεις ότι ο ένας είναι ο μεγαλομέτοχος, ο άλλος είναι ο πρόεδρος, ο άλλος διευθυντής, ο άλλος μεγάλος κάτι… Πολλοί μεγάλοι έχουν μαζευτεί. Αυτός που πληρώνει είναι και το αφεντικό».
Σας επηρέαζαν οι καυτές έδρες;
«Εμένα μου άρεσαν τα γήπεδα που ήταν γεμάτα. Θες να παίζεις σε έδρα με κόσμο. Αν πηγαίνεις σε γήπεδο με μετρημένους φιλάθλους, χωρίς παλμό, τι να έχει…
Τώρα που έπαιξε ο Παναθηναϊκός με την Μπράγκα και είδαμε γεμάτο το ΟΑΚΑ, όπου ακούστηκε ο ύμνος του Champions League, είπα: “εδώ είμαστε”. Μη πάμε σε μιζέριες. Φέτος οι ελληνικές ομάδες μάζεψαν βαθμούς στην Ευρώπη. Μακάρι να πηγαίνουν οι ομάδες της Ελλάδας στο Champions League και να ακούμε τον ύμνο. Να πηγαίνει κι ο Παναθηναϊκός κι ο Ολυμπιακός κι όλες οι ομάδες. Μπορεί αυτό να γίνεται κάθε χρόνο;».
Ως σημαία που είστε για τον Παναθηναϊκό, δεν θέλετε να βλέπετε τον Παναθηναϊκό στο Champions League;
«Για τον Παναθηναϊκό είμαι σημαία; Ε, μακάρι να είμαι όπως το λες. Οι φίλαθλοι με θυμούνται καλά. Και Ολυμπιακοί και ΑΕΚτσήδες που με βλέπουν στο δρόμο μου δείχνουν την εκτίμησή τους, αλλά για τον Παναθηναϊκό δεν νομίζω ότι είμαι σημαία».
Το λέτε με παράπονο; Θα θέλατε να σας έχουν αναγνωρίσει περισσότερο;
«Όχι, δεν θέλω να πω τίποτα παραπάνω, αλλά όταν κάποια στιγμή στην Παιανία σού ζητούν το βιογραφικό σου… άσ’ το. Και εγώ αγαπάω τον Παναθηναϊκό, αλλά… Δεν ξέρω αν εκτίμησαν τα προηγούμενα χρόνια την προσφορά μου. Μόνο αυτή η διοίκηση που με τίμησε και θέλω να την ευχαριστήσω γι’ αυτήν την κίνηση. Μιλάω για τη στιγμή που με βράβευσε μαζί με τον Σπύρο Μαραγκό».
Πιστεύετε ότι ήταν λάθος που έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη;
«Δεν με νοιάζει αν είναι ο Βαρδινογιάννης ή κάποιος άλλος. Ο καθένας αφήνει την ιστορία του. Η ομάδα μπορεί να είναι δυνατή; Ως φίλαθλος το λέω και παλιός παίκτης. Μπορεί η ομάδα να παίρνει {ρωτάθλημα, να πηγαίνει στην Ευρώπη; Ο Ολυμπιακός κι η ΑΕΚ έχουν ομάδα παλαιμάχων. Ο Παναθηναϊκός έχει ή “τρώγονται” μεταξύ τους; Ούτε καν έχει. Άμα κάνω λάθος διορθώστε με».
Ποιο είναι το πρόβλημα σ’αυτό;
«Ακου, ο Παναθηναϊκός είναι ιδέα. Αν τον αγαπάς, τον αγαπάς. Αν πας για να κάνεις καριέρα, δεν μου κάνει. Την αγάπη μου για την ομάδα την έχω στην καρδιά μου. Δόξα τω Θεώ είμαι καλά, έχω την οικογένειά μου και θέλω να είναι καλά η οικογένειά μου και στον Παναθηναϊκό μακάρι να είναι καλά. Το τι δεν πάει καλά μακάρι να το βρουν, αν θέλουν. Αν δεν θέλουν…».
Πώς βλέπετε την ομάδα με τον Γιοβάνοβιτς;
«Η ομάδα έχει ηρεμία με τον Γιοβάνοβιτς. Τον ξέρω προσωπικά, γιατί δύο χρόνια κάναμε μαζί τη σχολή για το UEFA A. Από τότε ήταν σοβαρός, ως άνθρωπος είναι σοβαρός και έγινε φοβερή κίνηση που τον κράτησε η διοίκηση. Τον πρώτο χρόνο, δεν συμφωνώ με την άποψη ότι κάναμε καλή πορεία, αλλά καλά έκαναν και τον κράτησαν. Καλή πορεία για τον Παναθηναϊκό με 10 ήττες δεν γίνεται, αλλά ευτυχώς δεν έκαναν το λάθος να τον αλλάξουν. Πρέπει να ανάψουμε κεράκι για το ότι τον κράτησαν και κάθε χρόνο βλέπουμε ότι η ομάδα είναι όλο και καλύτερη. Γίνονται λιγότερες αλλά και πιο σωστές κινήσεις».
(σ.σ. η συνέντευξη πάρθηκε σαφώς πριν την αλλαγή προπονητή στην ομάδα)
Παραλίγο να πάρει η ομάδα και το Πρωτάθλημα πέρυσι.
«Σε λεπτομέρειες δεν το πήρε, αν είχε βάθος θα το έπαιρνε. Φέτος ναι μεν έχει πιο πολλές λύσεις αλλά αν θες να είσαι κυρίαρχος χρειάζεσαι ακόμα περισσότερο βάθος. Δεν θα σου βγουν κι όλες οι μεταγραφές. Κι ο Μουρίνιο να είσαι ή ο Γκουαρδιόλα δεν θα σου βγουν. Στον Παναθηναϊκό θέλουμε το Δεκέμβριο κινήσεις κι αυτό φάνηκε με τον Μάγκνουσον που τραυματίστηκε. Όλες οι ομάδες κάνουν κινήσεις, όταν υπάρχουν τραυματίες οι κλασάτες ομάδες κοιτάνε πώς θα τον αντικαταστήσουν. Πρέπει ο προπονητής σε κάθε θέση να έχει να έχει δύο λύσεις, να έχει πονοκεφάλους».
Ο Μπρινιόλι σάς αρέσει;
«Εχει πολύ καλή παρουσία για τα ελληνικά δεδομένα».
Ποιος τερματοφύλακας σας αρέσει πιο πολύ στην Ελλάδα;
«Εγώ δεν κρίνω ποτέ τους τερματοφύλακες. Ο ΠΑΟΚ με τον Κοτάρσκι έκανε πολύ καλή κίνηση, τον Πασχαλάκη τον είχα στην Ηλιούπολη και χαίρομαι που πάει καλά, ο Παναθηναϊκός έχει δύο πολύ καλούς τερματοφύλακες και έχει την ησυχία του σ’ αυτήν τη θέση. Βλέπω ότι ο Γιοβάνοβιτς έκανε ροτέισον για να μην είναι απογοητευμένος ο Λοντίγκιν. Η ΑΕΚ, νομίζω ότι πρέπει να ψαχτεί εκεί. Είναι κι οι δύο καλοί τερματοφύλακες, αλλά ο Στάνκοβιτς έχει κάποια θέματα στη μέση του. Εμείς το κρίνουμε ως φίλαθλοι, η κάθε ομάδα έχει τεχνικό διευθυντή και ξέρει τι πρέπει να κάνει».
Για να σας γυρίσω πίσω στην καριέρα σας, ποια είναι τα ματς που ξεχωρίζετε…
«Πολλά είναι τα ματς αυτά… Το ματς με την Πόρτο όμως μού έχει μείνει, με τον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον να λέει: “Παίξαμε φοβερά, αλλά απέναντί μας είχαμε ένα θηρίο”. Μπορεί να μην το σκέφτομαι, αλλά υπάρχουν πολλοί – και Ολυμπιακοί – που μου λένε: “Πω τι έκανες στον Αλεξανδρή”. Ακόμη, όμως, δεν έχω φτάσει στο σημείο να λέω: “Εγώ τότε έκανα αυτό…” και μακάρι να μην φτάσω ποτέ σ’ αυτό το σημείο. Δεν μου αρέσει να λέμε: “εμείς τότε”. Η ζωή προχωράει και κοιτάμε μπροστά. Εγώ στα personal μαθήματα που κάνω έχω γενικά ταλεντάκια αλλά φέτος έχω ένα παιδί που… δεν παίζεται. Όταν κάνω μαζί του προπόνηση χαίρομαι. Όταν είναι αυτός έξω, βγαίνουν κι οι άλλοι που είναι στο γυμναστήριο και τον κοιτάνε».
Τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό ήταν κάτι το ιδιαίτερο;
«Πάντα. Γιατί, όλη την εβδομάδα του ντέρμπι οι εφημερίδες σχολίαζαν. Ντέρμπι! Αν νικούσες, νικούσες… Αν χάναμε όμως, εγώ ως Γιόζεφ, ντρεπόμουν να βγω από το σπίτι 2-3 μέρες. Όχι επειδή μπορεί να έκανα κάποιο λάθος, αλλά δεν το μπορούσα. Για παράδειγμα, θυμάμαι ένα ματς με την ΑΕΚ που ήμασταν χάλια και χάσαμε 3-0. Είχα κάνει πολύ καλό ματς εγώ, ήμουν ο καλύτερος παίκτης αλλά δεν ένιωθα καλά. Ως χαρακτήρας θέλω να νικάω. Μας τραγουδούσαν οι οπαδοί: “Τριφυλλάρα παίξε λίγη μπάλα, θα σε περάσει κι η Καβάλα”. Ωραίο ήταν ως πείραγμα. Από τη μία με πίκραναν αλλά από την άλλη λες “ωραίο ως σύνθημα”. Αυτό δεν είναι και το ωραίο στο ποδόσφαιρο;».
Πρόσφατα είδαμε ότι δεν ολοκληρώθηκε το ματς στο Καραϊσκάκης με τον Χουάνκαρ, πιο παλιά χτύπησε ένα ρολό χαρτιού τον Γκαρθία. Πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα πιο παλιά;
«Εχει ανοίξει το κεφάλι μου στη Φιλαδέλφεια. Στην Κρήτη, που με πήγαν με το ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Αν δεν υπάρχουν νόμοι, ό,τι και να κάνουν πάντα 1-2 βλάκες θα υπάρξουν. Μπορεί να γίνει ό,τι έκανε κι η Θάτσερ στην Αγγλία; Πέντε χρόνια εκτός Ευρώπης. Στην Αγγλία, που πάω συχνά, πλέον δεν βλέπεις τέτοια… Πήγα στο Στάμφορντ Μπριτζ, στο Emirates… Στο γήπεδο πάνε για να τραγουδάνε, πέρασαν τα δύσκολα χρόνια και έφτιαξαν το ποδόσφαιρό τους. Είμαι αθλητής, τι δουλειά έχει κάποιος να μου πετάξει κάτι; Στα Φιλαδέλφεια μου πέταξαν βρύση, στο Ηράκλειο δεν ξέρω, στο Καραϊσκάκης πόσες κροτίδες, στην Τούμπα… Στην παλιά Τούμπα έμπαινες μέσα και σου φώναζαν: “Ελα, έλα” και σου έριχναν τσιμέντα. Η ομάδα γιατί να την πληρώνει για 1-2 βλάκες; Φταίνε κι όσοι είναι δίπλα σ’ αυτούς και δεν τον πάνε… καροτσάκι να τον δώσουν, να τον βγάλουν εκτός. Κάμερες υπάρχουν, η αστυνομία γιατί δεν τους βγάζει; Πήγα στο Μάντσεστερ για το ματς με τον Παναθηναϊκό. Ήμασταν 6.000 Παναθηναϊκοί. Κάποιοι φώναζαν στο διάδρομο. Ενας σεκιούριτι έκανε παρατηρήσεις για να κάτσει κάτω. “Ε, μ@λ@κ@, τι θα μου κάνεις”. Του είπαν ότι την επόμενη φορά θα τον πάνε μέσα και για 90′ ήταν καθιστός. Δεν έκανε το παραμικρό. Ο σεκιούριτι ήταν εκεί και τον έβλεπε όλη την ώρα για το τι έκανε. Ε, τιμωρία γι’ αυτόν δεν ήταν;».
Να πάμε στα ματς με τον Άγιαξ;
«Στο πρώτο ματς τα δώσαμε όλα, αλλά στο δεύτερο ματς μάς έλειπαν οι Ουζουνίδης και Γεωργιάδης. Παίζαμε με Κολιτσιδάκη – Καλιτζάκη και ο Ουζουνίδης έπαιζε πάντα ως λίμπερο. Μας έβαλαν και γρήγορα το πρώτο γκολ. Είχαμε και την ευκαιρία να κάνουμε το 1-1. Μπορεί να ήταν καλύτερα αν στην Αθήνα ερχόμασταν στο 0-0 και στο 90′ εκεί να παίρναμε το ματς, αλλά και πάλι εκεί που φτάσαμε ήταν ένα όνειρο. Ήμασταν 13-14 παίκτες στις 11άδες. Είχαμε ροτέισον, πήραμε το νταμπλ. Μπήκε ο “Καπετάνιος” στα αποδυτήρια και από τη ψυχολογία που είχαμε πετάχτηκε κάποιος και είπε: “Friendly Game” (φιλικό ματς). Τον κοίταξε ο “Καπετάνιος” λες και ήθελε να τον δείρει. “Με τον Ολυμπιακό παίζουμε, τι friendly game;”.
Και βλέπεις τα τελευταία χρόνια, που ο Ολυμπιακός λέει ότι έχει την καλύτερη ομάδα, ποιος τους έκοψε τους πιο πολλούς βαθμούς στο Καραϊσκάκης; Ο Παναθηναϊκός. Τα ντέρμπι είναι ντέρμπι. Τις προάλλες έβλεπα τη Σεβίλλη που δεν είναι καλή φέτος και με τη Ρεάλ ήταν τρομερή. Τα μικρά ματς να φοβάσαι. Αν παίρνεις τα ματς στην επαρχία, τα ντέρμπι δεν τα φοβάσαι. Παλιά ο ΠΑΟΚ έβγαινε από τα Τέμπη και ήταν χαμένος από χέρι. Όταν πήρε τους τίτλους, νικούσε και μακριά από την Τούμπα».
Το πέναλτι του Παπουτσέλη πώς το θυμάστε;
«Άστο, τι να σου πω… Εδώ ύστερα από καιρό, στην πανδημία, ο Παπουτσέλης δεν είπε ότι εγώ του είχα δώσει συγχαρητήρια; Βλακείες. Δεν έχετε δει τη φωτογραφία με τη φάτσα μου πώς ήταν όταν του διαμαρτυρήθηκα; Εγώ να του πω “συγχαρητήρια”;».
Σ’ εκείνο το ματς πώς νιώσατε;
«Όπως νιώθει ο οποιοδήποτε που αδικείται. Μια φορά που είχαμε χάσει 4-2 από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ… Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος, δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτά. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε…».
Απ’ όλους αυτούς τους συμπαίκτες που είχατε – πέρα από τον Βαζέχα – με ποιους άλλους είχατε καλές σχέσεις;
«Μέχρι τώρα έχω πολύ καλή χημεία με τον Καλλιτζάκη. Ο Γιάννης στο κεφάλι ήταν φοβερός. Αν ο Γιάννης πήγαινε στο πρώτο δοκάρι, έλεγα ότι αν περάσει η μπάλα στο δεύτερο δοκάρι είμαι εγώ. Μου κάρφωσε δύο αυτογκόλ, αλλά πόσα έσωσε… (γέλια)».
Είναι άδικο που πολλοί τον αποκαλούν «τσεκούρι»;
«Επαιζε δυνατά αλλά όχι αντιαθλητικά. Ποτέ! Ασχετα που τον έλεγαν “νίντζα” – μπορεί μικρός να ήταν πιο άτεχνος αλλά είναι ένα φοβερό παιδί και φυσικά ήταν ένας καταπληκτικός αμυντικός».
Με τον Παναθηναϊκό ήταν εύκολο να ανανεώνετε τη συνεργασία σας;
«Το πρώτο μου συμβόλαιο ήταν για δύο χρόνια. Μετά με φώναξε ο “Καπετάνιος” ήταν εύκολο να υπογράψω το δεύτερο συμβόλαιο και στο τελευταίο ούτε που με φώναξε… Μου λέει: “Σου ανανέωσα το συμβόλαιο για 5 χρόνια”. Του είπα: “Πρόεδρε ό,τι γουστάρεις”. Ήμουν 33 ετών, πίστευα ότι θα μου το ανανεώσει για δύο χρόνια, αλλά από τη στιγμή που το ανανέωσε για πέντε χρόνια τι να έλεγα; Όχι;».
Τι σας έχει αφήσει ο Παναθηναϊκός;
«Μακάρι να περάσει κάποιος όπως πέρασα εγώ στον Παναθηναϊκό, όπως σας είπα. Εγώ δύσκολα άλλαζα ομάδα. Επαιξα πέντε χρόνια στην Ρουχ, άλλα πέντε στην Γκόρνικ, που πάντα ήθελα να παίξω, μετά έμεινα 9 χρόνια στον Παναθηναϊκό σε μια εποχή που έπαιζαν τρεις ξένοι. Στο τέλος όταν ήταν να φύγω, ο Βαρδινογιάννης μού έδινε δώρο 8.000.000 δραχμές αλλά εγωιστικά και μόνο δεν δέχτηκα να το πάρω. Αυτό δεν είναι αγάπη για την ομάδα; Πέρασα καλά και είπα ότι δεν τα θέλω».
Ο Καπετάνιος τι άνθρωπος είναι;
«Μια χαρά άνθρωπος… Νορμάλ. Αυτός που πληρώνει έχει πάντα περισσότερο δίκιο. Νικούσαμε – χάναμε ήταν μια χαρά. Αν χάναμε μας έβαλε ποτέ πρόστιμο; Ποτέ! Αλλοι πρόεδροι αν έχαναν από τον Παναθηναϊκού έβαζαν 1.000.000 δραχμές πρόστιμο. Δεν θα πω ομάδες… Όταν μας νικούσαν έδιναν πριμ 1.000.000 δραχμές και όταν έχαναν από την Καβάλα για παράδειγμα έβαζαν 1.000.000 δραχμές πρόστιμο. Και ήταν όλοι χαρούμενοι! Το πριμ το έγραφαν με μεγάλα γράμματα, το πρόστιμο στην τελευταία σελίδα».
Το κλίμα στην ομάδα πώς ήταν;
«Βρε, μακάρι τέτοια αποδυτήρια να είχαν όλες οι ομάδες. Παίζαμε διπλά και όποια ομάδα έχανε έκανε το τραπέζι. Στην Παιανία ήταν μια ταβέρνα εκεί κοντά και όποια ομάδα έχανε έκανε το τραπέζι εκεί. Γινόταν στις προπονήσεις πόλεμος, το τάκλιν πήγαινε στο λαιμό που λέει ο λόγος. Δεν ήταν θέμα χρημάτων, αλλά υπήρχε το κίνητρο».
Από τους προπονητές που είχατε ποιοι σας έχουν μείνει;
«Ο Ρότσα ωραίος χαρακτήρας, ο Δανιήλ πιο σοβαρός, γερμανικής σχολής, πειθαρχημένος, αλλά για μένα ο καλύτερος προπονητής ήταν ο Όσιμ. Μου άρεσε και ως προπονητής, είχε ένταση η προπόνηση μαζί του».
Ο Βάντσικ δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο; Δεν θα μπορούσατε να είστε στον Παναθηναϊκό;
«Σας είπα ότι τα παλιά χρόνια ήταν να πάω στην ομάδα, αλλά μου ζήτησαν το βιογραφικό μου. Δεν ήξεραν πώς είναι η μπάλα αυτοί οι άνθρωποι. Ή ήμουν τόσο κακός ή δεν έκανα για μπάλα. Αν ήταν ο “Καπετάνιος” δεν θα ήμουν στον Παναθηναϊκό; Αυτοί όμως που ήταν τότε δεν ήξεραν από μπάλα… Ίσως γνώριζαν από βόλεϊ. Είχαμε συμφωνήσει σε όλα και ένας παράγοντας εκεί μού είπε: “Δεν μας φέρατε το βιογραφικό σας;”. Ε, όπως ήμουν σηκώθηκα και έφυγα».
Comments