By Η μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Εφές και το 2-1 στη σειρά ωστόσο πρέπει να δουν τον αγώνα οι παίκτες ότι έκαναν μόνο τη… μισή δουλειά και τίποτε περισσότερο και υπάρχει άλλο ένα ματς.
Η φετινή σειρά των playoffs δεν μοιάζει με αυτήν της προηγούμενης χρονιάς και ότι ειδικά στα ματς με την Εφές μετά το 1-1 του ΟΑΚΑ και το «break» της τουρκικής ομάδας, το 3ο παιχνίδι της σειράς θα ήταν και το πιο κομβικό για τον Παναθηναϊκό.
Οι «πράσινοι» έκαναν αυτό που ΕΠΡΕΠΕ να κάνουν στην Πόλη. Πήραν προβάδισμα με 2-1 και μετέφεραν ολοκληρωτικά την πίεση στην Εφές η οποία την Παρασκευή (3/5, 20:30) θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Αν μπορέσει η Αναντολού να το διαχειριστεί ή όχι θα φανεί. Το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ πρόκειται να αφήσει να πάει χαμένη η μεγάλη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε και την οποία η ΙΔΙΑ η ομάδα τη δημιούργησε με τη νίκη της στο Game 3. Κοινώς να φύγει με το 2/2 από την Πόλη και να «τσεκάρει» την πρόκριση για τη συμμετοχή της στο δεύτερο σερί Final Four της Euroleague όπου θα προσπαθήσει να διατηρήσει το τρόπαιο που κατέκτησε πριν από έναν χρόνο στο Βερολίνο.
Μόλις 40 λεπτά μακριά από το Final Four
Και γιατί να μην το κάνει; Γιατί να μην το επαναλάβει; Γιατί να μην ρίξει μια σπρωξιά στην πληγωμένη Εφές και να την ρίξει στον γκρεμό; Στο 3ο παιχνίδι της σειράς υπενθύμισε σε όλη την Ευρώπη ότι πρόκειται για μια ομάδα που «αρνείται να χάσει», μια ομάδα με περίσσιο «μέταλλο», μια ομάδα με χαρακτήρια, μια ομάδα που ξέρει να βρίσκει λύσεις στα δύσκολα, μια ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ, μια ομάδα με ισχυρές προσωπικότητες, μια ομάδα με τρομερή ποιότητα, οι… Πρωταθλητές Ευρώπης.
Και τον Πρωταθλητή Ευρώπης δεν τον ξεγράφεις ποτέ! Και όπως είχε πει και ο θρυλικός προπονητής Ρούντι Τομγιάνοβιτς μετά το πρωτάθλημα των Χιούστον Ρόκετς το 1995 «μην υποτιμάτε ποτέ την καρδιά του πρωταθλητή». Και έτσι είναι. Μπορεί να πέσει, αλλά θα είναι για λίγο καθως θα σηκωθεί και πάλι στα πόδια του. Μπορεί να αμφισβητηθεί, αλλά θα έχει τις «απαντήσεις» έτοιμες. Μπορεί να φορτωθεί με πίεση, αλλά θα βρει τη λύση. Έτσι κάνουν οι Πρωταθλητές. Και τους Πρωταθλητές, όχι μόνο δεν τους ξεγράφεις, αλλά δεν τους υποτιμάς και ποτέ.
Και όσοι πίστεψαν μετά την ήττα (όπως ήρθε αυτή η ήττα με τις διαιτητικές εφευρέσεις) του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ στο Game 2 ότι το παιχνίδι της πρόκρισης χάνεται (ή ακόμα χειρότερα είχε ήδη χαθεί), τότε πλανάται πλάνην οικτράν! Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Πόλη, έσπασε την «κατάρα» των οκτώ χρόνων χωρίς νίκη στην έδρα της Εφές και πλέον απέχει 40 αγωνιστικά λεπτά μακριά από το Άμπου Ντάμπι.
Σε αντίθεση με πέρυσι και το Game 4 κόντρα στην Μακάμπι όπου ήταν πίσω στο σκορ με 1-2, ο Παναθηναϊκός θα έχει την ασφαλιστική δεικλίδα του 2-1 και ότι δεν θα παίζει με την πλάτη στον τοίχο. Κάτι που ωστόσο ΠΡΕΠΕΙ να προσέξει. Κάτι που ΔΕΝ πρεπει να του «χαλαρώσει» το μυαλό σε επίπεδο νοοτροπίας. Κάτι που πρέπει να διαχειριστεί σωστά ώστε στην επιστροφή της αποστολής τα ξημερώματα του Σαββάτου (3/5) στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» να υπάρχει στις αποσκευές και το εισιτήριο του Final Four.
Η Εφές στα σχοινιά, να… αρχίσουν τα κροσέ και τα άπερκατ
Πλέον το δύσκολο σενάριο έχει δώσει τη θέση του στο… άκρως λογικό και εφικτό. Ο Παναθηναϊκός έχει την τεγνογνωσία από τέτοιες καταστάσεις, έχει τους παίκτες με τις παραστάσεις και το «know how» και μπορεί κάλλιστα να φτάσει στο 3-1 χωρίς να μπει σε διαδικασία 5ου ματς. Βέβαια εάν και εφόσον η σειρά φτάσει και σε 5ο παιχνίδι, πραγματικά δεν πιστεύω ότι η Εφές μπορεί να έχει ελπίδες. Βέβαια ποτέ μην λες ποτέ, αλλά η λογική λέει ότι θα την καταπιεί το ΟΑΚΑ και θα την παρασύρει το… ωστικό κύμα.
Από την άλλη, μπάσκετ είναι. Δεν παίζει ο κόσμος μέσα στις τέσσερις γραμμές αλλά οι παίκτες. Γι’ αυτό και ο Παναθηναϊκός ΠΡΕΠΕΙ να παίζει το κάθε του λεπτό στο ματς της Παρασκευής σαν να είναι το τελευταίο του. Και να «τελειώσει» την δουλειά στην Κωνσταντινούπολη. Άλλωστε δεν έκανε κάτι ακόμα. Δεν πήρε κάποια πρόκριση. Μοναχά έκανε το πρώτο βήμα. Απλά έγινε η μισή δουλειά που έπρεπε να γίνει. Και στο Game 4 θα πρέπει να μπει στο ματς με νοοτροπία του στυλ «δεν έχετε καμία ελπίδα.»
Και γιατί να μην το κάνουν εάν και εφόσον παρουσιάσουν την ίδια διάθεση στην άμυνα από την αρχή του αγώνα, κυνηγήσουν όλα τα hustle plays, σώσουν κατοχές, δεν αφήσουν (άλλα) χαμένα ριμπάουντ στην ρακέτα τους και μπουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα ελεύθερα σουτ. Μα καλά. Τι ήταν αυτό στην τελευταία περίοδο; Πόσες ευκαιρίες χάθηκαν για να «καθαρισει» πιο εύκολα ο Παναθηναϊκός το παιχνίδι; Το σίγουρο είναι ότι ΔΕΝ πρέπει σε κανένα σημείο του αγώνα να κάνει την Εφές να νιώσει άνετα και να πιστέψει ότι μπορεί να κερδίσει. Τώρα είναι στα σχοινιά. Και οι «πράσινοι» πρέπει να αρχίσουν τα μπασκετικά «κροσέ» και «άπερκατ» προκειμένου να την αποτελειώσουν.
Οι δύο ευχάριστες ειδήσεις
Και το ματς στην Κωνσταντινούπολη είχε δύο ευχάριστες ειδήσεις. Πολύ ευχάριστες για την ακρίβεια. Πρώτη είδηση: Ο Κέντρικ Ναν θύμισε επιτέλους τον… Κέντρικ Ναν που όλοι γνωρίζουμε. Δεύτερη είδηση: Ντίνος Μήτογλου βγαλμένος από τις πιο μπασκετικές ονειρώξεις των φίλων του Παναθηναϊκού. Αμφότεροι σημείωσαν τους μισούς πόντους της ομάδας τους και άφησαν πολύ ευχάριστα μηνύματα για τη συνέχεια.
Στα δύο πρώτα ματς ο MVP της regular season είχε κατά μέσο όρο 14.5 πόντους με 10/33 εντός παιδιάς στο σύνολο και 8 λάθη στο σύνολο. Η Εφες είχε βρει το κουμπί του και έμοιαζε ως πραγματικός «κρυπτονίτης» του Αμερικανού. Όμως στο Game 3 ήταν ο… κανονικός Κέντρικ Ναν! Μπορεί να μην ευστόχησε έξω από τα 6.75 μέτρα ύστερα από 41 σερί ματς με τουλάχιστον ένα τρίποντο στην στατιστική του, αλλά αναδείχθηκε MVP του ματς με 25 πόντους, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 2 κλεψίματα, τρία λάθη και 9/15 σουτ με 7/7 βολές.
Να σας υπενθυμίσω κάτι; Στα δύο πρώτα ματς των περσινών playoffs με τη Μακάμπι για το 1-1 στη σειρά, είχε αντίστοιχα 9 πόντους κατά μέσο όρο, ενώ στα τρία που ακολούθησαν… εκτόξευσε τους αριθμούς του στους 26 πόντους κατά μέσο όρο! Δεν ξέρω αν θα επαναληφθεί το ίδιο… έργο, αλλά όταν μιλάμε για τον Κέντρικ Ναν, καθένας μπορεί να περιμένει τα πάντα. Αυτό που ξεχώρισα επόσης ήταν και οι πανηγυρισμοί του στα κρίσιμα καλάθια των συμπαικτών του.
Όσο για τον Ντίνο Μήτογλου; Όχι μόνο δεν πτοήθηκε από την δήλωση του Άταμαν μετά το πρώτο ματς της σειράς όπου είχε αγωνιστεί μόλις 04:53 λεπτά έχοντας πει «ότι πρέπει να ξυπνήσει» αλλά μετέτρεψε το «mind game» του προπονητή του σε πραγματικό κίνητρο! Οι 3.5 πόντοι των δύο πρώτων αγώνων με 3/9 σουτ, έγιναν… 18 πόντοι στο Game 3 με 3/6 δίποντα και 4/5 τρίποντα! Δεν ήταν ότι έπαιξε μόνο καλά, αλλά ευστόχησε και στο σουτ της βραδιάς με το «dagger» στα 6 δευτερόλεπτα πριν από το τέλος.
Και να σας πω και κάτι; Ο Μήτογλου είναι από τους παίκτες που το αξίζουν και με το παραπάνω! Ο ορισμός του αντι-σταρ. Ταπεινός και δουλευταράς. Πάντα γεμάτος με κίνητρο. Πάντα παίζει για την ομάδα. Πάντα βγάζει ενέργεια. Πάντα συνδέεται με τον κόσμο. Πάντα παθιάζεται για την ομάδα. Κάποιες φορές μπορεί να παίξει καλά. Κάποιες φορές ακόμα καλύτερα. Και κάποιες άλλες να κινηθεί σε χαμηλές πτήσεις. Όμως δεν σταματάει ποτέ να δουλεύει. Δεν σταματάει ποτέ να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Είναι ο παίκτης με τον οποίο μπορεί κάποιος να πάει και στον… πόλεμο μαζί του. Γιατί; Γιατί δεν πρόκειται ποτέ να κρυφτεί ή να μην προσπαθήσει ή να κρυφτεί λιγότερο.
ΥΓ: Τι ωραία εικόνα ρε φίλε. Τον Ματίας Λεσόρ να μπαίνει στο παρκέ μαζί με όλη την ομάδα σαν να βρισκόταν κανονικά στην 12άδα. Δεν κρατιέται ο Γάλλος, πραγματικά δεν κρατιέται.
ΥΓ2: Μην ξαναβγουν οι άλλες φανέλες. Δεν χρειάζεται. Ο Παναθηναϊκός να παίξει από εδώ και στο εξής μόνο με αυτές που έχουν την Ακρόπολη και οι οποίες οδήγησαν τους «πράσινους» έως την κατάκτηση του τροπαίου πέρυσι. Τελευταία φορά που φορέθηκαν αυτές οι φανέλες; Στον τελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό…
ΥΓ3: Άλλο το ματς της Παρασκευής. Όμως ο Παναθηναϊκός πρέπει να το «καθαρίσει». Γιατί; Γιατί μπορεί!
