By Στα τελευταία παιχνίδια ο Ρούι Βιτόρια έχει “κλείσει” το rotation, αλλά στα δύο τελευταία ματς της χρονιάς ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη να πάρει περισσότερα από τους παίκτες που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή.
Αυτό που προσπάθησε να κάνει ο Ρούι Βιτόρια στα τρία πρώτα παιχνίδια των playoffs είναι να δημιουργήσει ξανά μια συμπαγή ενδεκάδα, προκειμένου ν’ αποκτήσει ξανά τη “χημεία” που του έλειψε το προηγούμενο διάστημα.
Εν μέρει το πέτυχε, κερδίζοντας τα δύο εντός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, όμως αυτό που δεν κατάφερε ήταν να παρουσιάσει διαφορετικό πρόσωπο στα εκτός έδρας ματς και πολύ περισσότερο, να αρχίσει να παίρνει ξανά πράγματα από ποδοσφαιριστές που τον προηγούμενο διάστημα λογίζονταν βασικοί.
H αναφορά γίνεται κυρίως στον Ιωαννίδη και δευτερευόντος στους Τετέ, Τσέριν, Πάλμερ – Μπράουν, αλλά και τον Μπακασέτα ο οποίος μετά την μακρά απουσία του λόγω τραυματισμού μπορεί πλέον να λογίζεται ως ένας παίκτης που θα έρθει από τον πάγκο για να βοηθήσει όσο απαιτηθεί στα προσεχή δύο πολύ σημαντικά παιχνίδια για τους πράσινους.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα του Παναθηναϊκού, άλλωστε, είναι πως δεν παίρνει πολλά πράγματα από τους ποδοσφαιριστές που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή.
Μοναδική εξαίρεση ο Τζούριτσιτς στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ο οποίος πέρασε στο 65′ στη θέση του Τετέ και με την επιδραστικότητά του ήταν ο βασικός λόγος της νίκης στην 2η αγωνιστική των playoffs.
Φαίνεται να σαν να έχουν… χαθεί στις σκέψεις τους, να έχουν παράλληλα χάσει την αυτοπεποίθηση και την ψυχολογία τους και να μην μπορούν κάνουν αυτό που οφείλει να επιχειρεί ένας παίκτης που λογιζόταν ως βασικός, αλλά έχασε τη θέση του στην ενδεκάδα. Να διεκδικούν, να προσπαθήσουν να αποδείξουν στον προπονητή πως κάνει λάθος που δεν τους επιλέγει για το βασικό σχήμα.
Χρειάζεται ειδική μεταχείριση από πλευράς Βιτόρια
Αυτό όμως θέλει ειδική μεταχείριση και από πλευράς Βιτόρια. Ο τρόπος προσέγγισης στον Ιωαννίδη ή στον Τετέ για παράδειγμα, θα πρέπει να είναι τέτοιος, ώστε να τους δώσει να καταλάβουν πως είναι εξίσου σημαντικοί. Το ίδιο πάνω- κάτω ισχύει και για τον Τσέριν που είναι ένας από τους καλύτερους χαφ του Παναθηναϊκού σε χαρακτηριστικά ή τον Μπακασέτα που είναι πλέον υγιής και αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για την ομάδα και τον τρόπο που αγωνίζεται.
Ειδικά τώρα που δείχνει πως αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα στα ντέρμπι με την κατοχή και της κυκλοφορίας της μπάλας. Ο μεγάλος… βραχνάς των πρασίνων στα μεγάλα παιχνίδια, είναι πως του λείπει η ασφάλεια στις μεταβιβάσεις με αποτέλεσμα να επιλέγεται περισσότερο το άμεσο ποδόσφαιρο, παρά αυτό με το “χτίσιμο” των επιθέσεων και τον έλεγχο του παιχνιδιού με τη μπάλα στα πόδια.
Τα παραπάνω ισχύουν ακόμη και με τον Πάλμερ-Μπράουν, ο οποίος μπήκε στην ενδεκάδα μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας και ήταν αρκετά καλός, αλλά στη συνέχεια τραυματίστηκε και απ’ όταν επέστρεψε του δεν του έχει δοθεί ουσιαστικά πραγματική ευκαιρία για να βοηθήσει την ομάδα.
Στο men management των συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών, ο Πορτογάλος τεχνικός δεν έχει πιάσει υψηλό βαθμό. Άλλωστε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, χρειάζεται όλους τους παίκτες κατά τη διάρκεια των αγώνων να είναι έτοιμοι προκειμένου να μπουν και να διαφοροποιήσουν πράγματα. Να αλλάξουν τη ροή ενός παιχνιδιού και μέχρι στιγμής αυτό στους πράσινους έχει συμβεί στα playoffs σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Τα παραδείγματα του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ είναι ενδεικτικά. Με τους παίκτες οι οποίοι είτε μπαίνουν κατά τη διάρκεια των αγώνων και αλλάζουν τα δεδομένα της αναμέτρησης, είτε ξεκινούν βασικοί μετά από ένα ματς στο οποίο δεν ξεκίνησαν στο βασικό σχήμα, αλλά διψούν να αποδείξουν πως ο προπονητής έκανε λάθος.
Αυτό πρέπει να συμβεί στα δύο ντέρμπι που απομένουν με ΑΕΚ και ο Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει την πολυτέλεια να τα περιμένει όλα μόνο από τους παίκτες που έχουν επιλεγεί για τη βασική ενδεκάδα. Και πρώτα απ’ όλους ο Ρούι Βιτόρια θα πρέπει με τη στάση και τη δουλειά του να “μιλήσει” στην ψυχολογία κάποιων παικτών και να μεταδώσει το κίνητρο που απαιτείται σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
