By Ο Μάιος φεύγει, πέρασαν εβδομάδες από το τέλος της σεζόν και στον Παναθηναϊκό δεν άλλαξε τίποτα, δεν έφταιξε κανείς, οι πάντες συνεχίζουν σα να μην έγινε κάτι.
Από μόνο του το γεγονός διώχνει τις προσδοκίες για την επόμενη σεζόν. Η κατάσταση είναι σε ιστορικά χαμηλά σε επίπεδο εμπιστοσύνης. Όταν δεν απασχολεί κανέναν και πάμε ξανά με τους ίδιους τρόπους να περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα, τότε πραγματικά και να γίνει κάτι μάλλον θα είναι από τύχη.
Μακάρι να διαψευσθώ, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος, ακόμα και φανατικός οπαδός του Παναθηναϊκού, που να πιστεύει ότι η ομάδα του μπορεί από τα προκριματικά του Champions League να φτάσει στο τέλος του δρόμου!
Να μπει δηλαδή στη League Phase και να συγκαταλεχθεί στις 36 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Βλέπει κάθε φίλος του Τριφυλλιού τη στασιμότητα που επικρατεί στο μεταγραφικό κομμάτι.
Τη μιζέρια που βγαίνει προς τα έξω, αλλά και την προπαγάνδα ότι δήθεν η ομάδα έχει τις λιγότερες ανάγκες ενίσχυσης από τους ανταγωνιστές. Και καταλαβαίνει τι πρόκειται να επακολουθήσει. Συνειδητοποιεί ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Τρελαίνεται όταν σκέφτεται ότι η ομάδα του έχει να πάρει 15 χρόνια το πρωτάθλημα και πέρυσι “σερνόταν” στο μεγαλύτερο διάστημα και ακούει ή διαβάζει ότι “δεν έχει μεγάλες ανάγκες”.
Αλήθεια, ποιος διεστραμμένος νους σκέφτεται και μεταφέρει κάτι τέτοιο;
Βλέπει και τον Ολυμπιακό, που έκανε νταμπλ και έπαιξε καλύτερο ποδόσφαιρο και ενισχύεται.
Βλέπει την ΑΕΚ έτοιμη να πάρει παίκτες και τον ΠΑΟΚ να κρατάει τον Λουτσέσκου και να θέτει υψηλούς στόχους. Και δεν ανέχεται, ως Παναθηναϊκός, από τους ιθύνοντες της ομάδας του να στρουθοκαμηλίζουν και να περνούν προς τα έξω ένα σκεπτικό που προδίδει ότι οι φιλοδοξίες φτάνουν μέχρι τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και άντε τη συμμετοχή στο Conference League.
Comments