Παναθηναϊκός: Η ευκαιρία που δεν πρέπει να πάει χαμένη

Η μεγάλη και εύκολη όπως αποδείχθηκε νίκη του Παναθηναϊκού στον πρώτο τελικό και το προβάδισμα που πήρε απέναντι στον Ολυμπιακό για την κατάκτηση (και) του φετινού πρωταθλήματος.

Θέλω να ξεκινήσω με μερικά… ρητορικά ερωτήματα όσον αφορά το Game 1 των τελικών της Stoiman GBL. Ήταν καλός ποιοτικά ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ματς της σειράς; Όχι. Άξιζε να νικήσει; Βέβαια. Και με το παραπάνω. Γιατί άξιζε να νικήσει; Γιατί έκανε όσα δεν είχε κάνει στον ημιτελικό με τη Φενέρ. Κυρίως είχε το μαχαίρι στα δόντια.

Κακά τα ψέματα και δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ο Παναθηναϊκός είχε μέτρια απόδοση σε αυτό το ματς και δεν έθελξε με την παρουσία του. Όμως είχε αυτή τη «φλόγα» που του έλειψε από το Final Four και την οποία κρατούσε και παλι σβηστή ο Ολυμπιακός. Εκτός τόπου και χρόνου οι «ερυθρόλευκοι». Κάκιστοι. Σαν να είχαν μείνει στο βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής (23/5) στο Άμπου Ντάμπι.

Υπήρχε «πρέπει» και στις δύο ομάδες. Και βάραινε τις πλάτες τους. Μόνο που τώρα άρχισε να γίνεται πιο ελαφρύ σε αυτές των «πρασίνων» μετά το 1-0 στη σειρά ενώ αντίθετα τείνει να… πλακώσει τους «ερυθρόλευκους» οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται ούτε στο ελάχιστο στις απαιτήσεις μιας σειράς που κρίνει τον τελευταίο τίτλο της σεζόν.

Ο «πληγωμένος» και το ένα… επιπλέον χτύπημα

Δεν είμαι μέσα στον Ολυμπιακό, δεν ασχολούμαι με τον Ολυμπιακό, αλλά πραγματικά απορώ με την εικόνα που παρουσίασε στο ΟΑΚΑ. Σημάδια αποσύνθεσης τα οποία «κάλυψαν» και το… απλά υποφερτό βράδυ του Παναθηναϊκού. Άκουγα να λέγεται δεξιά και αριστερά στο ΟΑΚΑ ότι οι «πράσινοι» έχασαν την ευκαιρία για μια εύκολη και ευρεία νίκη. Για ποιον λόγο να το κάνουν αυτό; Που θα αποσκοπούσε και που επωφελούσε; Και ένας πόντος αρκούσε. Άλλωστε αυτό το ματς ανήκει ηδη στο παρελθόν. Ό,τι έγινε, έγινε. Πάμε παρακάτω. Στο Game 2. Αυτό μετράει τώρα.

Ξαναλέω. Μπασκετικά ο Παναθηναϊκός δεν έθελξε. Απλούστατα είχε αυτό το «το θέλω περισσότερο». Όσο… μπακαλίστικο και αν ακούγεται, είναι η αλήθεια. Οι παίκτες των «πρασίνων» έβγαλαν περισσότερη ενέργεια, κυνηγούσαν όλα τα hustle plays, πίεζαν πολύ πάνω στην μπάλα και αν ήταν στοιχειωδώς καλύτεροι στην επίθεση, κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει ακόμα πιο άνετα.

Όμως όπως ανέφερα και προηγουμένως δεν χρειαζόταν. Απλά πρέπει να κρατήσουν όλοι ως παρακαταθήκη το πόσο βελτιωμένοι παρουσιάστηκαν στην άμυνα διότι θα χρειαστεί (και ακόμα περισσότερο) στο ΣΕΦ. Και ξέρετε Σε μια σειρά τελικών με τον Ολυμπιακό όπου κρίνεται το πρωτάθλημα, χωρίς άμυνα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δέχθηκε ο Παναθηναϊκός 68 πόντους. Σιγά μην έχανε με μόλις 68 πόντους παθητικό στο ΟΑΚΑ!

Ο Γκραντ, ο «Σάμο» και το makeover του Σλούκα

Στο αγωνιστικό κομμάτι, πραγματικά δεν θυμάμαι άλλον παίκτη του Παναθηναϊκού που να παίζει πάντα (ή σχεδόν πάντα) στο 100% των δυνατοτήτων του. Τζέριαν Γκραντ κυριες και κύριοι. Ο ορισμός του παίκτη που οι περισσότεροι προπονητές (αν όχι όλοι) θα πλήρωναν όσο-όσο για να τον αποκτήσουν. Να κάνω μια παρένθεση και να εκφέρω ανοικτά μια σκέψη μου; «Τι σκεφτόσουν βρε Μεσίνα και τον είχες μεταξύ πάγκου και εξέδρας στην Αρμάνι; Τι όνειρο είχες δει;»

Ο Αμερικανός γκαρντ είναι ο ορισμός του «glue guy» καθώς «κολλάει» σε όλα τα σχήματα και σε οποιαδήποτε κατάσταση. Εκτός από εξαιρετικός αμυντικός έχει γινει και δεινός σουτέρ τριών πόντων. Τον αφήνεις ποτέ ελεύθερος; Όχι. Όμως το έκανε ο Ολυμπιακός σε 3-4 περιπτώσεις και το πλήρωσε ακριβά. Και δεν ήταν μόνο τα τρίποντα αλλά η εν γένει παρουσία του στον πρώτο τελικό. Αν και εδώ που τα λέμε ο Τζέριαν Γκραντ πάντα έχει καλή απόδοση στα ντέρμπι των «αιωνίων».

Για τον Κώστα Σλούκα θα την πω την αμαρτία μου. Στο πρώτο ημίχρονο ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Επιχείρησε σουτ που δεν… είναι Σλούκας και έδειχνε να είχε μια ανεξήγητη, ενδεχομέως και αχρείαστη, πίεση. Στην τελική δεν έχει να αποδείξει τίποτα απολύτως και κανεναν! Τελεία και παύλα σε αυτό. Αντίθετα στο δεύτερο μισό του ματς, όσο χρησιμοποιήθηκε, ήταν κάτι παραπάνω από κομβικός και απέδειξε οτι μπορεί να συνεχίζει να παίρνει τον ηγετικό ρόλο. Στην τελική έχει μεγαλύτερο ρόλο το ποιοι «τελειώνουν» τα ματς από αυτούς που τα ξεκινούν.

Από εκεί και πέρα θέλω να σταθώ στον Αλέξανδρο Σαμοντούροβ. Μπράβο στον Άταμαν που τον εμπιστεύτηκε και τον πέρασε στο παρκέ ως 2η (!) αλλαγή του Παναθηναϊκού σε τελικό με τον Ολυμπιακό, μπράβο και στον 19χρονο που ανταποκρίθηκε με τον μεγαλύτερο δυνατό τρόπο. Ο Τούρκος προπονητής υπολογίζει πολύ τον «Σάμο» και θα του δώσει και άλλες ευκαιρίες. Και θα το κάνει. Άμεσα.