By Αν θέλετε να διαβάσετε για μπάσκετ να φύγετε. Να πάτε αλλού. Υπάρχουν άλλωστε τόσοι… πρόθυμοι που θα προβούν σε μπασκετικές αναλύσεις για να κρύψουν την κατάντια και την σαπίλα του αθλήματος που αγαπάμε και υπηρετούμε.
Αν θέλετε να διαβάσετε κάποιον που θα χαϊδέψει αυτιά, να φύγετε και πάλι. Να πάτε αλλού. Γιατί η κατάντια του ελληνικού μπάσκετ δεν έχει προηγούμενο. Και για την κατάντια αυτή ευθύνεται ένας και μόνο ένας. Ο Πρόεδρος. Ο θεσμός. Ο Βαγγέλης Λιόλιος. Ο άφαντος…
Χθες το βράδυ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ζήσαμε ένα déjà vu του περσινού τέταρτου τελικού. Λίγο η σειρά, λίγο ο Μαγκλογιάννης, λίγο οι αντίπαλοι… Όλα θύμιζαν εκείνη την αναμέτρηση. Αλλά ουδείς μπορούσε να φανταστεί πως τα αίσχη εκείνης της νύχτας θα ήταν… τίποτα μπροστά στα χθεσινοβραδινά.
«Ο Παναθηναϊκός έπρεπε να χάσει» είπε ο Χρήστος Σερέλης. Και έχασε. Έχασε γιατί αυτό ήθελε η ΚΕΔ/ΕΟΚ, έχασε γιατί ο Ολυμπιακός έμοιαζε αποφασισμένος να κάνει ότι χρειαστεί, εκτός των τεσσάρων γραμμών, προκειμένου να πάρει την νίκη και να του δοθεί… φιλί ζωής. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως λίγες ώρες πριν η… υπομονή των αδελφών Αγγελόπουλου είχε τελειώσει. Το μήνυμα είχε σταλεί. Προς πάσα κατεύθυνση. Προς Μπαρτζώκα, προς παίκτες, προς ΚΕΔ/ΕΟΚ… Παντού. Και η αλήθεια είναι πως η δουλειά έγινε.
Τα τρία όργανα του Βαγγέλη Λιόλιου έκαναν εξαιρετική δουλειά. Πριν καν πιάσουν… δουλειά. Πριν καν γίνει το τζάμπολ. Τότε που όλο το γήπεδο έβριζε εν χορώ την κόρη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και εκείνος πήγε στη γραμματεία για να ζητήσει να μπει ένα τέλος σε αυτόν τον οχετό και παράλληλα να καταγραφούν τα συνθήματα. Και οι διαιτητές αποφάσισαν να ζητήσουν από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να περάσει εκτός. Κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού, όταν ένας… μάγκας από τις court seats του ΣΕΦ έβριζε τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Και εκείνος του απάντησε και δέχθηκε τεχνική ποινή από τον κύριο Χριστινάκη. Που έκανε ότι μπορούσε για να κλέψει την παράσταση. Από τον Μαγκλογιάννη.
Και οι τρεις, όμως, ήταν άθλιοι. Απαράδεκτοι. Αποτέλεσαν ζωντανή δυσφήμιση του μπάσκετ και παράλληλα έβαλαν τα ονόματά τους στην πιο μαύρη σελίδα του αθλήματος.
Είναι οι άνθρωποι που :
«Έκλεισαν» τα μάτια (θα χαθούν φάσεις και το μέτρημα) σε αντιαθλητικό φάουλ πάνω στον Χουάντσο
Στα βρώμικα χτυπήματα του Βεζένκοφ πάνω σε Χουάντσο και Σλούκα που «οδήγησαν» τον παίκτη του Ολυμπιακού στις βολές, λόγω τεχνικής ποινής (πόσο δίκιο είχε ο Τρινκιέρι)
Φόρτωσαν με το «καλησπέρα» με φάουλ τους Ναν, Γκέιμπριελ και Γιούρτσεβεν βγάζοντάς τους ουσιαστικά από το ματς
Δεν είδαν την κλοτσιά στον Γκραντ, σε αιφνιδιασμό του Παναθηναϊκού, με τη φάση να καταλήγει με το αλήστου μνήμης γκολ-φάουλ του ΜακΚίσικ από τον Σαμοντούροφ. Με τον παίκτη του Παναθηναϊκού όχι μόνο να μην παίζει άμυνα, αλλά να κάνει και βήμα στο πλάι για να αποφύγει τον «ερυθρόλευκο» παίκτη και οι δυο τους να μην έχουν καμία επαφή
«Έκλεισαν» τα μάτια στις νέες προκλήσεις του Κώστα Παπανικολάου. Του αρχηγού της Εθνικής. Που για ένα ακόμα ματς προκαλούσε συνεχώς και στη συνέχεια έπιανε κουβέντα για να κάνει τον… καλό.
Οι φάσεις είναι ενδεικτικές. Δεν είναι όλες. Είναι μερικές. Είναι ελάχιστες. Ελάχιστες μπροστά σε αυτό το έκτρωμα το οποίο παρακολουθήσαμε και γίναμε μάρτυρες του.
Η ευθύνη όλων όσων έγιναν χθες βαραίνει στον μεγαλύτερο βαθμό τον θεσμό. Τον Βαγγέλη Λιόλιο. Τον άνθρωπο που από την ημέρα που βρέθηκε στον προεδρικό θώκο της Ομοσπονδίας, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για το ελληνικό μπάσκετ. Συγγνώμη. Διόρθωση. Έχει κάνει. Το έχει φέρει σε έσχατο σημείο. Στο χειρότερο σημείο… ever.
Τι κι αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σκορπάει τα εκατομμύριά του. Τι κι αν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι σκορπάνε τα δικά τους. Ο Πρόεδρος κοιτάζει τη δουλειά του, οι αδελφοί Αγγελόπουλοι τη δική τους και ο τρελός του… χωριού, παλεύει για να στήσει στα πόδια του και πάλι το ελληνικό μπάσκετ. Το εθνικό μας σπορ κατά τα άλλα…
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι διοικούντες την ΚΑΕ Ολυμπιακός δεν έχουν καμία απολύτως… καούρα να κάνουν το μπάσκετ καλύτερο. Έχουν… καούρα να πάρουν καμιά κούπα της προκοπής και όχι το beach cup (όπως πολύ εύστοχα το είχε πει ο Αταμάν) απέναντι στον Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Γιατί η αλήθεια είναι πως στα επιτυχημένα χρόνια του Γιώργου Μπαρτζώκα, κόντρα στον κανονικό Παναθηναϊκό (και όχι στα έσοδα – έξοδα) οι «ερυθρόλευκοι» έχουν κάνει… μια τρύπα στο νερό. Και γι αυτό είχε τελειώσει και η υπομονή των αδελφών Αγγελόπουλου.
Ότι έγινε, έγινε… Από εδώ και στο εξής τι γίνεται; Πως θα συνεχιστεί το πρωτάθλημα υπό αυτές τις συνθήκες; Τι θα κάνει η ΕΟΚ; Θα… εμφανιστεί ο θεσμός ή θα συνεχίσουν να κλαίνε τα παιδάκια; Ο ΕΣΑΚΕ θα πάρει θέση; Ο υφυπουργός Αθλητισμού έχει άποψη; Η Κυβέρνηση προτίθεται να παρέμβει για να σώσει το οικοδόμημα του μπάσκετ από τα σαθρά θεμέλια που στηρίζεται τα τελευταία χρόνια λόγω του Βαγγέλη Λιόλιου και των συν αυτώ;
Ερωτήματα ρητορικά που δυστυχώς άπαντες γνωρίζουμε τις απαντήσεις… Μακάρι να γίνει η έκπληξη…
ΥΓ1: Ρεφ, μερικά χρόνια πίσω, σε ένα στρατόπεδο στη Λευκάδα… Θυμάσαι;
ΥΓ2: Ουδέν κρυπτόν…
ΥΓ3: Όσο ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να αγωνίζεται με 5 έναντι 8 δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για μπάσκετ. Είτε ο Παναθηναϊκός κερδίζει, είτε ο Παναθηναϊκός χάνει. Οι «πράσινοι» μπορεί να έχουν την κορυφαία ομάδα, να είναι πολύ καλύτεροι από τους «ερυθρόλευκους», αλλά δεν είναι ρομπότ…
ΥΓ4: Ο Δημήτρης Κοντός σε δηλώσεις του στην ΕΡΤ, μετά το τέλος του ανεκδιήγητου αυτού αγώνα είπε το πιο σωστό. Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει… άλματα στο γήπεδό του και τον συζητάει όλη η Ευρώπη. Στο ΣΕΦ είδαμε τι γίνεται. Όπως και αν είναι τα νεύρα και τα… αισθήματα των φίλων του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη δεν πρέπει να γίνει το παραμικρό. Το παραμικρό…
ΥΓ5: Μετά τα μέχρι τέλους η υπομονή… τελείωσε και χθες το μεσημέρι φταίνε οι … προβοκάτορες. Τελικά δεν είναι μόνο ο προπονητής θολωμένος…
ΥΓ6: Οι προκλήσεις πάντα επιστρέφονται σε αυτόν που τις εκτοξεύει. Είτε λέγεται Κώστας, είτε λέγεται Τάιλερ, είτε λέγετε όπως να ναι… Και μετά το τέλος των τελικών θα μιλήσουμε αναλυτικά για το κάρμα…
ΥΓ7: Μην περιμένετε πολλά από τον Ολυμπιακό. Δεν έχεις να περιμένεις πολλά από μια ομάδα που ο προπονητής της τόνισε ορθά κοφτά ότι δεν τον ενδιαφέρει το καλό του ελληνικού μπάσκετ, παρά μόνο ο Ολυμπιακός. Γιατί να τον ενδιαφέρει λοιπόν τώρα;
ΥΓ8: Όλο το ματς και οι διαθέσεις των διαιτητών αποτυπώνονται ανάγλυφα σε δύο στιγμές. Τη στιγμή που οι διαιτητές επιτίθενται στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που προσπαθεί να υπερασπιστεί το παιδί του και στη φάση με τα βρώμικα χτυπήματα του Βεζένκοφ. Όλο το ζουμί, όλο το στόρι, όλη η… δουλειά σε λίγα μόνο δευτερόλεπτα.
ΥΓ9: Για μία ακόμα φορά ασεβής και λίγος απέναντι στον συνάδελφό του…
Comments