By
Κάθε σοβαρό ποδοσφαιρικό κλαμπ, ψάχνει να βρει τρόπους να δυναμώσει παντού. Ο τομέας της συσπείρωσης είναι πάντα δύσκολος. Έρευνες έχουν δείξει πως η ύπαρξη ντόπιων ποδοσφαιριστών, κάνει ευκολότερο το «δέσιμο». Είναι λογικό αφού ακούς τη γλώσσα σου, ο ποδοσφαιριστής καταλαβαίνει καλύτερα τις ιδιαιτερότητες. Αν αυτό συνοδευτεί με την ανάλογη ποιότητα, τότε διπλό το καλό.
Ο Γιώργος Κυριακόπουλος είναι απ’ τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Πήγε στην Serie A απ’ τον Αστέρα Τρίπολης, έπαιξε σε μια καλή ομάδα όπως ήταν η Σασουόλο και στάθηκε παραπάνω από καλά. Θήτευσε με κορυφαίους τεχνικούς (Ντε Τσέρμπι, Μότα, Παλαντίνο μεταξύ αυτών) και αν κάτι μπορείς να το… σφραγίσεις για παίκτη που έμεινε έξι χρόνια στην Ιταλία, είναι η τακτική του γνώση και αντίληψη. Δεν μπορείς να είσαι αφελής, κακός τακτικά, άναρχος και να παίζεις σε αυτό το επίπεδο της Ιταλίας.
Στα 29 του χρόνια, σου προσθέτει φυσικά στοιχεία που σου έλειπαν στη θέση – δύναμη, αθλητικότητα, νεύρο, αντοχές, τρεξίματα –πέρα απ’ το καλό του αριστερό πόδι. Μάλιστα, επειδή έπαιξε πολύ ως φουλ μπακ σε διάταξη με τρία στόπερ, έχει αποκτήσει ιδανική ισορροπία στην πλευρά του. Κοινώς έγινε καλύτερος δημιουργικά.
Ως επιλογή πρόκειται για εξαιρετική μεταγραφή. Ένα παιδί που ήθελε να γυρίσει στη χώρα του, είναι στα 29 οπότε θα σου προσφέρει την ποδοσφαιρική κορύφωσή του. Με αυτόν και τον Μλαντένοβιτς ο Παναθηναϊκός φαινομενικά τουλάχιστον, γίνεται καλύτερος και από τα χρόνια που είχε τον Χουάνκαρ. «Γεμίζει» τη θέση με έναν ποιοτικότατο Έλληνα παίκτη στα χαρακτηριστικά που αναζητούσε και κρατά μια εξαιρετική λύση όπως ο Μλαντένοβιτς για την ερχόμενη σεζόν.
Κίνηση η οποία πραγματοποιήθηκε με ένα χρόνο καθυστέρηση βέβαια. Το ιδανικό θα ήταν να διαβάζετε αυτό το κείμενο αντίστοιχες μέρες του 2024. Τότε που περίμενε η ομάδα τον Γιαννούλη, δεν έγινε και τελικά τα… θαλάσσωσε με τον Μαξ.
Επιτέλους μετά από καιρό, αυτή η ευθεία γραμμή είναι σα να έκανε ένα «μπιπ» δείχνοντας σημάδια ζωής στον οργανισμό. Λύνει τα προβλήματα όλα ο Κυριακόπουλος; Σε καμία περίπτωση. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να μην έχει αλλάξει τίποτα παρότι απέτυχε την περασμένη σεζόν, χρειάζεται πολλά ακόμη σε κάθε επίπεδο.
Αυτό, όμως, δεν το λέμε για να ξενερώσει κανείς. Να σας πούμε την αλήθεια, δεν χρειάζεται κιόλας αυτή τη στιγμή. Αρκετή μιζέρια έχει «φάει» ο κόσμος του Παναθηναϊκού. Στις καλές κινήσεις δεν πρέπει να το γυρίζουμε ξανά στη μιζέρια. Ο Κυριακόπουλος είναι μια καλή είδηση. Είναι μια… ανάσα δροσιάς ενώ αρχίζουν οι ζέστες του καλοκαιριού.
Κάθε… κομμάτι του παζλ που θα ακολουθήσει, θα έρθει να κρίνει και την πορεία του σχεδιασμού. Στο τέλος της ημέρας αυτό που γίνεται είναι να προσπαθεί η ομάδα – έτσι πρέπει τουλάχιστον – να «κουμπώσει» τα κατάλληλα κομμάτια για να γίνει ισχυρότερη η ομάδα.
Κυρίως όμως, ήρθε κάτι στην πράξη για να διώξει αυτό τον… μπαμπούλα της καθημερινότητας των cost control, των πωλήσεων και της ελπίδας που δε φαινόταν πουθενά. Το ποδαρικό ήταν πολύ καλό. Γιατί και καλός παίκτης και με το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Αυτή είναι και η ουσία. Ποιότητα και όσο το δυνατόν χαμηλότερο ρίσκο για κάθε θέση που θα υπάρξει ενίσχυση.
Υ.Γ. Ο Ουναΐ που γράφουν σοβαρά ΜΜΕ της Γαλλίας πως θέλει να μείνει στον Παναθηναϊκό, είναι ο ίδιος που ήταν… προβληματικός και ήθελε να φύγει; Καμιά φορά αδικούμε ποδοσφαιριστές χωρίς λόγο. Η διάθεση του παιδιού αυτού, ανεβάζει και την ανάγκη να το κάνει πράξη το κλαμπ. Γιατί αυτή θα είναι η πραγματικά «μεγάλη» κίνηση αυτού του καλοκαιριού. Αν γίνει…
Υ.Γ.1: Εκεί στη μάζωξη με την UEFA, παρουσία Θόδωρου Θεοδωρίδη, λέτε να συζήτησαν καθόλου για αυτή τη διαβολεμένη σύμπτωση κάθε κλήρωσης που μας στέλνει το δυσκολότερο δυνατό σενάριο; Μπα, ήταν για άλλους λόγους η συνάντηση. Φουλ για ένα καλοκαίρι ακόμη που μπορεί να μας τύχει η Ρεάλ σε έκτακτη εμφάνιση στον β’ προκριματικό. Διόλου απίθανο.
Πηγή: sdna.gr
Comments