Πρωτάθλημα με «προεδρικό διάταγμα» και συντονισμό όλων των φορέων

Εκεί που σταματά η λογική, αρχίζει το ελληνικό μπάσκετ. Αυτό που διοικεί ο Βαγγέλης Λιόλιος και η ΕΟΚ με εκτρωματικές διαιτησίες και αδιαφανείς διαδικασίες ορισμών, ανέχεται και… σιγοντάρει η πολιτεία, με ευνοημένο τον Ολυμπιακό και για τα «θελήματα» τον ΕΣΑΚΕ. Μαζί έχουν δημιουργήσει ένα αρραγές μέτωπο, αδιαπέραστο από κάθε έννοια διαφάνειας και λογικής.

Οι Παναθηναϊκοί κρέμασαν ένα πανό «Ομάδα-κόσμος-διοίκηση μια γροθιά», κι όταν μετά και τον πρώτο τελικό έψαχναν όλοι τα κομμάτια τους απάντησαν με το «ΟΣΦΠ-ΕΟΚ-Πολιτεία-ΕΣΑΚΕ μια γροθιά».

Όλοι οι φορείς ενωμένοι, συντονίστηκαν στον απόλυτο βαθμό προκειμένου να φέρουν το αποτέλεσμα που θέλουν. Εκείνο που δεν κατάφεραν την περασμένη σεζόν, εκείνο που απέτυχαν ξανά φέτος, θύμωσαν και έτσι η κατάσταση ξέφυγε από κάθε όριο λογικής. Φτάνοντας στο σημείο να έχουμε «πρωτάθλημα με προεδρικό διάταγμα».

Η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε όριο, το άθλημα βιώνει κωμικοτραγικά γεγονότα. Με αποκλειστικό σκοπό να στέψουν πρωταθλητή τον Ολυμπιακό. Λαμβάνοντας αποφάσεις που είτε δεν έχουν καμία ουσία, είτε αφήνουν τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Στο τέλος της ημέρας, πάντα ο κοινός παρονομαστής είναι η εξυπηρέτηση του σκοπού. Η εύνοια του Ολυμπιακού. Με αποφάσεις που δεν είναι απλά παράλογες αλλά προκαλούν καχυποψία και οργή στον Ελληνα φίλαθλο.

Ουδείς υπολογίζει όχι απλά την μπασκετική λογική, αλλά την ίδια την προστασία του συμφέροντος της κοινωνίας. Όταν η ίδια η πολιτεία ευαγγελίζεται διαρκώς πως παλεύει να διώξει κάθε φαινόμενο βίας απ’ τον αθλητισμό, δεν γίνεται την ίδια ώρα να ανέχεται πράξεις που διαταράσσουν την κοινωνική ηρεμία να λαμβάνουν χώρα και από πάνω να μην τιμωρούνται.

Εντελώς απροκάλυπτα πλέον, δίχως κανείς να υπολογίζει έστω το όποιο πολιτικό ή κοινωνικό κόστος. Χωρίς να τους ενδιαφέρει η έξωθεν καλή μαρτυρία έστω. Το παν είναι η εξυπηρέτηση του σκοπού, τον οποίο έχουν θέσει πολιτεία, ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, Ολυμπιακός και οδεύουν προς αυτόν… πατώντας επί «πτωμάτων». Με πρώτο το «πτώμα» του ίδιου του μπάσκετ, το οποίο έχει καταστραφεί οριστικά.

Ως δεκανίκι για τα προσχήματα έστω, ο δημοσιογραφικός στρατός που καλύπτει τους πάντες. Θυμίζοντας εποχές «μαύρης» λογοκρισίας στη χώρα, ωραιοποίησης της σαπίλας, απλά και μόνο για να μαζευτεί αυτό που έχει καταλάβει ο φίλαθλος κόσμος. Ο απλός πολίτης της χώρας.

Κάντε μια βόλτα σε όλα τα Μέσα και θα δείτε ακριβώς τι αναφέρουν στους τίτλους: «Παίζουν Φουρνιέ, Ναν». Ετσι ακριβώς. Το απόλυτο τσουβάλιασμα. Ο ένας που διέσυρε τη χώρα και το μπάσκετ και ο άλλος που διαμαρτυρήθηκε έντονα στον διαιτητή. Παίζουν και οι δύο. Καταλάβατε; Καταλάβαμε…

Εκατομμύρια κόσμου παρακολουθεί τις εξελίξεις με ανοιχτό το στόμα. Σε ένα κράτος το οποίο θεωρητικά διέπεται από νόμους, κανόνες . Αρκεί αυτοί – όλως περιέργως – να εξυπηρετούν ένα σωματείο. Το οποίο πρέπει να είναι στην κορυφή, χωρίς κανείς να μπορεί να εξηγήσει το γιατί. Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος αποτελέσματος και η ταφόπλακα σε ένα άθλημα που χάρισε στην Ελλάδα τόσο όμορφες και ένδοξες στιγμές.

Ξεφτίλα, υποκρισία, αηδία. Ο απόλυτος ξεπεσμός ενός κράτους.