By
Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Έχω βαρεθεί να τα διαβάζω και να τα ακούω. Όποτε ο Παναθηναϊκός (ξανα)μετακομίζει από το ΟΑΚΑ στη Λεωφόρο ξεκινάει το γνωστό άσμα: “Γυρίζει στο σπίτι του, εκεί που είναι πραγματική καυτή έδρα” και διάφορα άλλα συναφή. Το γεγονός ότι θα μπορούν να πηγαίνουν μόλις 13.000- 14.000 (με ό,τι συνεπάγεται αυτό και για τις τιμές των εισιτηρίων) από την τεράστια δεξαμενή των εκατομμυρίων οπαδών του τριφυλλιού δεν φαίνεται πως ενδιαφέρει όσους πανηγυρίζουν. Το γεγονός ότι η ιστορική έδρα του Παναθηναϊκού, εκεί που ανδρώθηκαν γενιές και γενιές πράσινων οπαδών δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει τις σύγχρονες ανάγκες ενός θεατή, πάλι περνάει “μπάι” στη συζήτηση. Το χειρότερο; Το γεγονός πως το συγκεκριμένο γήπεδο μπορεί να αποτελέσει ξανά “άλλοθι” της ΔΕΑΒ για να μουρλάνει τον Παναθηναϊκό στις τιμωρίες έδρας επειδή κάποιος ανόητος θα ρίξει ένα μπουκάλι το οποίο και με… τον αέρα θα φτάσει στο χορτάρι, απασχολεί μόνο όσους έχουν τη δυνατότητα να δουν πέρα από τη μύτη τους.
Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ποτέ, εις τους αιώνες των αιώνων, την τεράστια συναισθηματική αξία και το δέσιμο του Παναθηναϊκού με τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Όσα καινούργια γήπεδα και να φτιάξει τα επόμενα 500 χρόνια, το “Απόστολος Νικολαϊδης” θα είναι το παντοτινό σημείο αναφοράς του. Κι όταν δεν θα υπάρχει… ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. Σαν ποδοσφαιρική “Ακρόπολη”. Όμως…
Όμως κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός υποχρεώνεται να επιστρέψει καθένας μπορεί να καταλάβει ότι δεν κάνει βήματα μπροστά…
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του ΟΑΚΑ. Το 1984 που το χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ως έδρα ο Παναθηναϊκός, ήταν η ομάδα του Ζάετς, του Ρότσα, του Σαραβάκου, η οποία μπορούσε για πλάκα να μαζεύει 60-70-80.000 κόσμο. Από τότε πολλά άλλαξαν. Το ΟΑΚΑ ακόμη και των 20.000 θεατών είναι ένα “κρύο γήπεδο”. Το ΟΑΚΑ των 65.000 θεατών σε ευρωπαϊκό ματς, ναι, είναι έδρα, αλλά πόσες φορές συμβαίνει αυτό; Οπότε κάθε φορά η κουβέντα γύρω από τα “μειονεκτήματα” ενός “γηπέδου που λόγω κατασκευής δεν είναι το “ζεστό ποδοσφαιρικό” πάντα βρίσκεται στον αφρό.
Ταυτόχρονα όμως, υποστηριχτές και αντιρρησίες και των δύο γηπέδων, λησμονούν ότι ο Παναθηναϊκός ΚΑΙ στη Λεωφόρο ΚΑΙ στο ΟΑΚΑ μεγαλούργησε όταν είχε καλές ομάδες. Κέρδισε τίτλους, έκανε μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες και οι παιχταράδες που διέθετε μια χαρά οδήγησαν τον σύλλογο και στα δύο γήπεδα. Όταν δεν είχε καλή ομάδα, είτε έπαιζε στη Λεωφόρο είτε στο ΟΑΚΑ μια τρύπα στο νερό ήταν το αποτέλεσμα.
Με αφορμή και το εφετινό, όπου η διοίκηση του Παναθηναϊκού αναγκαστικά επέλεξε Λεωφόρο για την Ελλάδα και ΟΑΚΑ για την Ευρώπη εξαιτίας των έργων στο μεγαλύτερο γήπεδο της χώρας, καιρός είναι ΟΛΟΙ να αναγνωρίζουν την ΑΞΙΑ αυτού που ΕΡΧΕΤΑΙ. Ο Βοτανικός είναι το γήπεδο που τα συνδυάζει ΟΛΑ για έναν κανονικό Παναθηναϊκό ο οποίος θέλει να επιστρέψει ξανά στο επίπεδό του.
Ένα υπερσύγχρονο γήπεδο 40.000 θέσεων, ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο που συνδυάζει την πολυτέλεια και την “οπαδική αρένα”. Ένα καινούργιο σπίτι που θα παντρεύει το συναίσθημα της Λεωφόρου με τον όγκο του ΟΑΚΑ και θα γίνει η γέφυρα του Παναθηναϊκού ώστε να πάει πραγματικά στο ΜΕΛΛΟΝ αφήνοντας στην άκρη όσα τον πλήγωσαν στο παρελθόν. Χτίζοντας εκεί τις καινούργιες γενιές των οπαδών του. Και ταυτόχρονα ανεβάζοντας κατακόρυφα την δυναμική του brand, άρα και το ενδιαφέρον οιουδήποτε “δυνατού παίχτη” να επενδύσει.
Την ώρα που η φετινή ομάδα του τριφυλλιού θα είναι αναγκασμένη για ακόμα μία φορά να πηγαινοέρχεται, τα θεμέλια που έχουν μπει στον Βοτανικό και οι εξέδρες που σιγά σιγά (θα) αρχίζουν να παίρνουν μορφή, είναι το καλύτερο νέο πως σε λιγότερο από 2 χρόνια ο Παναθηναϊκός θα νοιώθει ασφάλεια, σιγουριά και -επιτέλους- θα έχει ξανά όραμα. Μόνο ο Βοτανικός μπορεί, σε όλα τα επίπεδα, να τον ξανακάνει πραγματικό ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ. Κι αυτό φαίνεται ακόμα πιο πολύ κάθε φορά που προκύπτουν ανάγκες εφήμερης “μετακόμισης”…
Πηγή: sdna.gr
