Ο Βασίλης Τολιόπουλος πέρασε από πολλά. Αμφισβητήθηκε, υποτιμήθηκε, «ξαναχτίστηκε». Και τώρα, φορά την πράσινη φανέλα και ετοιμάζεται για τη νέα του ευκαιρία στο κορυφαίο επίπεδο της καριέρας του, γεμάτος πάθος, εμπειρία και ψυχή.
Ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε στην περιφέρεια του έναν παίκτη που ήρθε για να μείνει και να παλέψει – γιατί αυτό κάνει πάντα ο Βασίλης Τολιόπουλος. Ένα παιδί του ελληνικού μπάσκετ, που πάλεψε με υπομονή, πάθος και επιμονή για να φτάσει στην κορυφή. Και που τώρα, στα 29 του, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τους «πράσινους», αποφασισμένος να αποδείξει πως κάθε του βήμα άξιζε.
Ήθελε όσο τίποτα να παίξει στη EuroLeague και το mentality του φωνάζει «τίτλοι», ενώ παράλληλα ανυπομονεί να ζήσει την ατμόσφαιρα ως γηπεδούχος στο ΟΑΚΑ. Τα καλύτερα έρχονται…
Έπειτα από τρία γεμάτα χρόνια, ο δεύτερος κύκλος του Βασίλη Τολιόπουλου στον Άρη ολοκληρώθηκε. Κι όπως κάθε τέλος που κουβαλά φορτίο συναισθημάτων, έτσι κι αυτό είχε τη δική του, ξεχωριστή στιγμή: Την απόλυτη αποθέωση από το «Nick Galis Hall».
Η αναμέτρηση απέναντι στο Μαρούσι ήταν η τελευταία του με τη φανέλα του Άρη. Το ήξερε. Το έβλεπες στον τρόπο που πάτησε το παρκέ. Το ένιωθες στη συγκέντρωση με την οποία έπαιξε, στην αυταπάρνηση, στη σπίθα. Κι όταν όλα τέλειωσαν, το επιβεβαίωσε και ο ίδιος. Με μια συγκλονιστική εμφάνιση, 35 πόντους (6/10 δίποντα, 6/11 τρίποντα, 5/8 βολές), 5 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 4 κλεψίματα, σε 31 λεπτά και 46 δευτερόλεπτα, ο Τολιόπουλος έγραψε τον επίλογο όπως άρμοζε: με μια ηγετική παράσταση, για μια τελευταία υπόκλιση στο κοινό της Θεσσαλονίκης.
Λίγο πριν το φινάλε, ο Νίκος Βετούλας πέρασε στο παρκέ τον Τηλέμαχο Βησσαρίου. Δεν ήταν μια απλή αλλαγή. Ήταν μια στιγμή-τελετουργία. Ένα standing ovation από συμπαίκτες, προπονητές και φιλάθλους. Ένας αποχαιρετισμός που δεν χρειαζόταν λόγια. Η εικόνα «μιλαέι» από μόνη της.
Μία καθόλου εύκολη διαδρομή
Όπως όλα τα παιδάκια σε μικρή ηλικία, έτσι κι εκείνος πρώτη φορά δοκιμάστηκε σε κολύμβηση και ποδόσφαιρο μέχρι να κατασταλλάξει στο αγαπημένο του μπάσκετ.
Ο Άρης δεν ήταν η πρώτη του ομάδα. Ήταν όμως το λιμάνι του. Η «Ιθάκη» του. Μετά το πέρασμα από Ολυμπιακό που δεν κατάφερε να καθιερωθεί, Κολοσσό, ΑΕΚ, Ιωνικό και ΠΑΟΚ, η Θεσσαλονίκη του χάρισε χώρο και ρόλο. Του έδωσε πίεση, ευθύνες, αλλά και την ευκαιρία να σταθεί όρθιος. Ξεκίνησε με συμβόλαιο που κάποιοι ίσως θεωρούσαν μειωτικό. Το μετέτρεψε σε προσωπική υπέρβαση και ο ίδιος μετουσιώθηκε σε ηγέτη.
Από τις ακαδημίες του Πανιωνίου μέχρι και τον Άρη, ο Τολιόπουλος δεν είχε ποτέ την εύκολη διαδρομή. Αλλά αυτό είναι που τον καθόρισε. Εκεί έγινε ο εαυτός του. Και αυτό ήταν αρκετό για να φτάσει έως την Εθνική. Από τα «παράθυρα» μέχρι το τριφύλλι που θα φορέσει στην επόμενη σελίδα της καριέρας του, τίποτα δεν του χαρίστηκε.
Ο «Σπανούλης» και το ματς που τον έκανε ήρωα
Ο Βασίλης Τολιόπουλος δεν είναι απλώς ο παίκτης που «λύτρωσε» την Εθνική με το μεγάλο τρίποντο απέναντι στην Τσεχία για την παράταση ολοκληρώνοντας το ματς με συνολικά 26 πόντους και 5/9 τρίποντα στα προκριματικά του EuroBasket 2025. Είναι ένα παιδί που μεγάλωσε θαυμάζοντας τον Βασίλη Σπανούλη, φορώντας κάποια στιγμή την ίδια φανέλα με εκείνον στον Ολυμπιακό και τώρα βρίσκεται στο ίδιο παρκέ, υπό τις οδηγίες του, με το εθνόσημο στο στήθος.
«Ο Βασίλης ο Σπανούλης ήταν το είδωλό μου και παραμένει», εξομολογήθηκε. «Όταν έχεις ένα είδωλο που από μικρός τον θαυμάζεις και μετά τον έχεις και συμπαίκτη… Έμαθα πάρα πολλά. Και τώρα που κοουτσάρει την Εθνική, θεωρώ ότι είναι ο πιο κατάλληλος για τη δουλειά. Κάθε μέρα που είμαι στο γήπεδο μαζί του, κερδίζω κάτι». Ο Τολιόπουλος πέρασε τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό, παρατηρώντας με δέος το μπασκετικό του είδωλο – πώς προπονείται, πώς κινείται, πώς σκέφτεται. «Ήθελα να πάρω από εκείνον. Προσπάθησα ό,τι και να κάνω, να κάνω αισθητή την παρουσία μου», έχει πει χαρακτηριστικά.
Η σχέση τους δεν γεννήθηκε στη νέα αυτή εποχή της Εθνικής, είχε ήδη ζυμωθεί στον ανταγωνισμό. Πριν από δυο χρόνια, σε μια αξέχαστη αναμέτρηση της Basket League ανάμεσα στον Άρη και το Περιστέρι του Σπανούλη, ο Τολιόπουλος υπέγραψε μια προσωπική ραψωδία: 38 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 4 κλεψίματα, κανένα λάθος, σε 38 λεπτά συμμετοχής, χωρίς όμως να καταφέρνει να οδηγήσει τον Άρη στη νίκη. Ήταν η δική του απάντηση απέναντι στο ίνδαλμά του.
Και τώρα; Παναθηναϊκός…
Ο Βασίλης Τολιόπουλος περνά το κατώφλι του ΟΑΚΑ για να φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Όχι ως «στοίχημα», όχι ως ένα ακόμα project με αβέβαιη έκβαση. Αλλά ως συνειδητή επιλογή, ως μέρος ενός πλάνου που περιλαμβάνει ελληνικό κορμό, ταλέντο και χαρακτήρα.
Ήταν η χρονιά που τον έκανε να ξεχωρίσει. Έκανε τον Εργκίν Αταμάν να τον προσέξει, με την αγωνιστική του συνέπεια, τη φωτιά στο βλέμμα και τo πάθος του. Πήρε την ευκαιρία, όχι από τύχη, αλλά επειδή την κυνήγησε. Και κέρδισε. Το χειροκρότημα. Την αναγνώριση. Την εμπιστοσύνη.
Και τώρα; Τώρα έρχεται το μεγαλύτερο στοίχημα της καριέρας του. Ένα περιβάλλον με απαιτήσεις, πίεση, αλλά και προοπτική. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι εύκολη αποστολή για κανέναν. Αλλά οι παίκτες σαν τον Βασίλη Τολιόπουλο δεν ζητούν ρόλο. Τον διεκδικούν. Τον κερδίζουν. Τον αξίζουν.
Comments