By
Παναθηναϊκός σημαίνει εύκολη απογοήτευση. Η έλλειψη πρωταθλήματος εδώ και χρόνια, έχει δημιουργήσει αυτή τη «φιλοσοφία» σε πολλούς φιλάθλους. Δεν είναι να τους αδικεί κανείς, γιατί το κρύο-ζέστη, ελπίδα-απογοήτευση, έχουν διαταράξει την ψυχολογία τόσου κόσμου. Γίνεται δυσκολότερο να φανεί κάτι θετικό, μικρό ή μεγαλύτερο, μέσα σε αυτή τη διαδικασία.
Αυτές οι μέρες είναι διαφορετικές. Γιατί τα μαντάτα που έρχονται από τη Γαλλία, είναι πραγματικά ξεχωριστά. Πρώτα απ’ όλα στο μπάσκετ, όπου έτσι κι αλλιώς η ψυχολογία είναι διαφορετική. Η απόκτηση του Τι Τζέι Σορτς δεν αποτέλεσε απλά μια σπουδαία προσθήκη ενός παίκτη «τρομοκράτη». Απ’ αυτούς που έχουν την μπάλα στα χέρια και κάνουν τα πόδια των αντιπάλων να τρέμουν.
Δεν έχει γίνει ακόμη αντιληπτό το τι παίκτη έφεραν οι Πράσινοι και κυρίως πόσο εύκολα το έκαναν. Τη στιγμή που ήταν το πιο «hot» όνομα του ευρωπαϊκού μπάσκετ και δε θα υπάρξει άλλο τέτοιο αυτό το καλοκαίρι, όσο σπουδαίες μεταγραφές κι αν γίνουν συνολικά. Κίνηση που αγωνιστικά σε ανεβάζει πολλά σκαλοπάτια, αλλά είναι ταυτόχρονα κι επίδειξη δύναμης για το ποιος είσαι και τι ρόλο έχεις.
Από Γαλλία μας ήρθε ο Αμερικανός παικταράς στο μπάσκετ. Από εκεί περιμένουμε και τον «πλέι μέικερ» του ποδοσφαίρου. Της πίσω ζώνης όπως λέγεται στην εποχή μας. Τον δικό μας – χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις προφανώς – «Πίρλο».
Ο Τσιριβέγια είναι η ακολουθία αναζήτησης και υλοποίησης. Επειδή γενικά υπήρξε μπλέξιμο με διάφορα στοιχεία που αναφέρθηκαν, ο Παναθηναϊκός από την πρώτη στιγμή είχε θέσει ως προϋπόθεση απόκτησης αμυντικού μέσου, το να έχει ικανότητα να κουβαλά την μπάλα και να τη δίνει σωστά. Δεν έψαχνε πρωτίστως έναν… δυναμίτη το Τριφύλλι. Έψαχνε περισσότερο έναν αρτίστα, που θα μπορεί να ανταποκριθεί και στις σύγχρονες αθλητικές απαιτήσεις του παιχνιδιού.
Στα 28 του χρόνια, παίκτης που προέρχεται από την Ισπανική σχολή, αγωνίστηκε μια πενταετία στο πιο αθλητικό πρωτάθλημα του πλανήτη, όντας μάλιστα αρχηγός γαλλικής ομάδας, πώς μπορεί να μην είναι καλός αθλητικά; Ναι, δεν είναι 1.95μ. για να κατεβάζει και κάνα ριμπάουντ στο κλειστό ή για να παίζει πλάτη τον αντίπαλο χαφ, αλλά δεν χρειάζεται στο ποδόσφαιρο.
Ο Παναθηναϊκός «πονούσε» πολύ στο να παίρνει την μπάλα και να «σπάει» την πίεση των αντιπάλων κοντά στην περιοχή του. Εκεί τον «χτύπησαν» και χρειάστηκε ακόμη και να γυρίσει πίσω ο Ουναΐ για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Ο Τσιριβέγια αν με το καλό ολοκληρωθεί η μεταγραφή του, φέρνει σε υψηλό επίπεδο τα στοιχεία που δεν έχουν ο Σιώπης, ο Μαξίμοβιτς, ο Τσέριν.
Το… γλυκό που όλοι περιμένουμε από τη Γαλλία, είναι να γίνει και το καλό με τη Μαρσέιγ για τον Ουναΐ. Ο Μαροκινός σε κάθε περίπτωση είναι η φετινή υπέρβαση του Παναθηναϊκού. Ο οποίος έως τώρα τα πηγαίνει καλά στις μεταγραφές, γιατί αυτές έχουν
ποδοσφαιρική λογική και «κλείνουν» τις τρύπες των αναγκών που υπήρχαν.
Δεν είναι απλό, ούτε εύκολο. Και μόνο που ο Ουναΐ πάτησε το πόδι του στα ελληνικά γήπεδα, ήταν το εκτός λογικής. Φανταστείτε να κατορθώσει το Τριφύλλι να τον αποκτήσει κιόλας. Σε αυτή την ηλικία και σε σεζόν με κίνητρα λόγω Μουντιάλ και Κυπέλλου Εθνών Αφρικής.
Κανείς δεν πετά στα σύννεφα, όμως είναι όμορφο να αισιοδοξούμε. Για αυτό που θα δούμε στον αγωνιστικό χώρο τουλάχιστον. Όσο κι αν «ξενερώσαμε» με την απώλεια του τίτλου και μάλιστα με τόση ευκολία, ποτέ μην ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός είχε και έχει καλό ρόστερ. Το ενισχύει με σωστό τρόπο ως τώρα. Υπάρχει δρόμος και αρκετές κινήσεις φυσικά. Σπουδαιότερη όλων ο δημιουργικός χαφ. Είτε είναι ο Μαροκινός που αποτελεί το όνειρο, είτε κάποιος άλλος, εκείνη η μεταγραφή θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το σύνολο των δυνατοτήτων του Τριφυλλιού.
Και για όσους ξεχνούν, ας ανατρέξουν σε εκείνα τα στοιχεία που έδινε ο Παναθηναϊκός στους ατζέντηδες για τις θέσεις και τα χαρακτηριστικά που ψάχνουν. Έως τώρα έχουν ακολουθηθεί πιστά για την σωστή κάλυψη των αναγκών. Άρα γίνεται ευκολότερη η δημιουργία της ομάδας που θέλει το Τριφύλλι.
Τα υπόλοιπα στο γήπεδο και στις επόμενες κινήσεις που θα ακολουθήσουν. Για τώρα, μέσα στον καύσωνα, μας ήρθαν «δωράκια» από Γαλλία. Εν αναμονή της συνέχειας…
