By
Στοίχημα δεν παίζω. Κομμένο εδώ και 25 χρόνια. Οπότε δεν πρόκειται να “ποντάρω” που θα καθίσει η μπίλια στην υπόθεση Βαλαντσιούνας. Αυτό που κάνω είναι να την προσεγγίζω με τη λογική:
1. Πώς μπορεί να κρατήσει μια ομάδα, ακόμη κι αν είναι οι Ντένβερ Νάγκετς, εστεμμένοι πρωταθλητές στο ΝΒΑ, έναν παίκτη ο οποίος ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να παίξει γι αυτήν; Τι να του πει; Προπονήσου με το ζόρι; Συνέχισε να ζεις σε ένα περιβάλλον που δεν αντέχεις, για τους δικούς σου λόγους, να ζεις; Παίρνε τα λεφτά σου και βγάλε το σκασμό; Πως να πείσεις έναν άνθρωπο “να θέλει” κάτι που έχει αποφασίσει ότι μετά από 13 χρόνια, δεν τον εκφράζει; Όχι μόνο επειδή δεν γουστάρει να παίζει ως αλλαγή για 7-8 λεπτά, αλλά γιατί κουράστηκε ρε αδερφέ και το μυαλό του βρίσκεται ήδη άπειρα χιλιόμετρα μακριά…
2. Από την άλλη πλευρά πόσο εφικτό είναι για ένα θνητό, ακόμη και με τη δυναμική του σπουδαίου Βαλαντσιούνας, να τα βάλει με τον κολοσσό ΝΒΑ; Να γυρίσει την πλάτη του σε εγγυημένο συμβόλαιο άνω των 10 εκατ. δολαρίων ετησίως, να αγνοήσει την ομάδα του Γιόκιτς, να πει ότι δεν νοιάζεται πλέον για τη λάμψη του κορυφαίου πρωταθλήματος στον πλανήτη και τελικά να καταφέρει να μείνει ελεύθερος; Έχουμε ένα φυσικό πρόσωπο κόντρα σε όλο αυτό που εκφράζουν όχι μόνο οι Νάγκετς αλλά ολόκληρο το ΝΒΑ. Μπορεί ο Βαλαντσιούνας να αντέξει την πίεση, να μη λυγίσει στο ξεκάθαρο μήνυμα των Νάγκετς “τίμησε το συμβόλαιό σου” και τελικά να πετύχει αυτό που επιθυμεί η καρδιά του; Διότι μόνο ένας ΑΠΟΛΥΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να σπάσει αβγά άνθρωπος θα ερχόταν στην Ελλάδα -σε κοινή παγκόσμια θέα, ουσιαστικά- για να δώσει τα χέρια με τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας ότι οι Νάγκετς τον θέλουν και θα πατήσουν επάνω στο συμβόλαιο για να του αλλάξουν άποψη. Ή να τον υποχρεώσουν αν προτιμάτε.
Από τα δύο παραπάνω κάπου στο τέλος θα καθίσει η μπίλια. Συνήθως ένας αποφασισμένος αθλητής καταφέρνει στο τέλος να περάσει τα “θέλω του”.
Όμως επειδή μιλάμε για ΝΒΑ πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι.
Εκείνο που ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ είναι αυτό που έχει πετύχει ο Παναθηναϊκός. Εχετε αντιληφθεί πως μόνο ένα brand παγκόσμιου βεληνεκούς θα μπορούσε να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε εκφραστές του κορυφαίου αθλητικού οργανισμού στον πλανήτη όπως είναι οι Νάγκετς; Λέτε να μην γνώριζε ο Γιαννακόπουλος πως θα ακολουθούσαν όλα όσα συμβαίνουν όταν συμφωνούσε με τον Λιθουανό και αποφάσιζε να τον φέρει στην Ελλάδα; Λέτε να μην είχε γνώση των αντιδράσεων – δυσκολιών; Οποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι τουλάχιστον ανόητος…
Προφανώς τα γνώριζαν όλα στον Παναθηναϊκό. Αλλά προχώρησαν με βάση τη δυναμική του συλλόγου και βέβαια το πιο σημαντικό γεγονός: ότι ο παίκτης είναι σύμμαχός τους.
Το φοβερό της ιστορίας είναι το τσουνάμι που έχουν δημιουργήσει οι πράσινοι στο ΝΒΑ. Οι Αμερικανοί έχουν πάθει πλάκα καθώς αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν ένας παίκτης να αφήνει το κορυφαίο πρωτάθλημα για να πάει στην Ευρώπη. Πως… γυρίζει την πλάτη στον Γιόκιτς για να παίξει στην Ευρωλίγκα.
Και ταυτόχρονα στα ρεπορτάζ τους βγάζουν όχι μόνο την πίεση των Νάγκετς αλλά και την αποφασιστικότητα του Γιαννακόπουλου.
Αν έλεγες πριν από μερικά χρόνια ότι μια ομάδα από την Ελλάδα θα τα έβαζε με τον κολοσσό των κολοσσών στα σπορ θα σε περνούσαν για τρελό. Σήμερα όμως είναι πραγματικότητα. Πόσο μάλλον όταν αυτή η ομάδα έχει συγκεντρώσει στο ρόστερ της μια πλειάδα σταρ οι οποίοι έχουν “αποτύπωμα” στο ΝΒΑ.
Η υπόθεση Βαλαντσιούνας και η κατάληξή της μπορεί να αλλάξει ριζικά τον χάρτη και την “απόσταση” ΝΒΑ-Ευρώπης όπως υφίσταται σήμερα. Αν ο Λιθουανός δεν λυγίσει και τελικά φορέσει την πράσινη φανέλα θα γράψει ιστορία. Ο Παναθηναϊκός πάντως την έχει ήδη γράψει. Και στα παρκέ της Ευρώπης αλλά και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν οι κορυφαίοι αναλυτές του σπορ…
