By Η εικόνα του Παναθηναϊκού στα δύο τελευταία φιλικά παιχνίδια του και οι μεταγραφικές ανάγκες μιας ομάδας που δεν χρειάζεται μόνο… τερματοφύλακα.
Δυστυχώς για τον Παναθηναϊκό, η πολύ καλή εικόνα του στο πρώτο φιλικό εναντίον της Μέταλιστ έχει ήδη ξεχαστεί. Η απογοητευτική του εμφάνιση δημιουργικά εναντίον της Νόρτζελαντ (μιλάμε για τα 80 πρώτα λεπτά με τους «βασικούς») και η αποκαρδιωτική απόδοσή του σε όλα τα επίπεδα στο πρώτο ημίχρονο εναντίον της Σάλκε η οποία είχε τερματίσει στη 14η θέση της περυσινής Βundesliga ήρθαν να αναδείξουν και πάλι τα μεγάλα προβλήματα μιας ομάδας η οποία με τους μέσους που διαθέτει αυτή τη στιγμή απλώς δεν μπορεί να παίξει σε υψηλό επίπεδο το ποδόσφαιρο που θέλει να παρουσιάσει ο Βιτόρια. Μπορεί να υποστηρίξει ενδεχομένως καλύτερα ένα άλλο στυλ ποδοσφαίρου. Aυτό που κατέθεσε ο Παναθηναϊκός στα play offs, όταν αγωνιζόμενος κυρίως πίσω από την μπάλα, στηριζόταν στους ικανούς σε παιχνίδι υπομονής μεσοαμυντικούς του και στο επιθετικό transition. M’ αυτούς τους μέσους, όμως, οι Πράσινοι να παρουσιάσουν κάτι πολύ καλύτερο από πέρυσι δεν μπορούν!
Ελαφρυντικά υπάρχουν. Σημαντικά. Και η κόπωση λόγω των δυνατών «διπλών» προπονήσεων και η απουσία σημαντικών παικτών. Διότι είναι σημαντικός πολύ ο Πέδρο Τσιριβέγια, είναι σημαντικός ο Φώτης Ιωαννίδης, είναι σημαντικός ο Ανταμ Τσέριν. Ομως, από την άλλη πλευρά, οι Πράσινοι δεν αντιμετώπιζαν δα και κάποιο… μεγαθήριο, αλλά μια ομάδα Β’ Εθνικής Γερμανίας. Και ειδικά στο πρώτο ημίχρονο η εμφάνιση του Τριφυλλιού ήταν αποκρουστική σε όλα τα επίπεδα, ειδικά αν κάποιος αναλογιστεί ότι σε 11 μέρες θα παίξει στο «Αϊμπροξ»! Ηταν η εικόνα μιας ομάδας εναντίον της οποίας η Σάλκε δημιούργησε πέντε φάσεις, μιας ομάδας χωρίς σημείο αναφοράς στη μεσαία γραμμή της, ενός συνόλου το οποίο «έτρωγε» ευκαιρίες παντοιοτρόπως (στατικές φάσεις, σετ παιχνίδι, αντεπίθεση από λάθη) και αντιστοίχως το μόνο που μπορούσε να καταθέσει παραγωγικά ήταν οι συνεργασίες Κυριακόπουλου – Πελίστρι από την αριστερή πτέρυγα, με τη συνδρομή του Μπακασέτα σε κάποιες εξ’ αυτών.
Είναι προφανές ότι έχει μεγάλο πρόβλημα στο κέντρο του γηπέδου το Τριφύλλι κι αυτό δεν πρόκειται να λυθεί ως δια μαγείας όταν επιστρέψει ο Τσιριβέγια (ο οποίος είχε παίξει με τη Νόρτζελαντ όπου και πάλι είχε πρόβλημα παραγωγικό ο Παναθηναϊκός) Είναι πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό ότι ο πιο ολοκληρωμένος του χαφ παραμένει μετά από τρία χρόνια ο Ανταμ Τσέριν. Διότι αυτό καταδεικνύει ότι ακόμα το επίπεδο είναι χαμηλό, ενώ οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Ο Σιώπης μπορεί να κάνει καλά πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ο Μπακασέτας το ίδιο και ο Μαξίμοβιτς ακόμα λιγότερα από τους δυο διεθνείς Ελληνες. Ομως ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να παρουσιάσει κάτι καλύτερο αν δεν έχει περισσότερους «σύγχρονους» χαφ στο ρόστερ του. Κι αυτή τη στιγμή, αν αναλογιστούμε ότι έχουν αποχωρήσει οι Ουναϊ – Αράο κι έχει ενισχυθεί μόνο με τον Τσιριβέγια το ταμείον είναι… πολύ μείον για τους Πράσινους στους χαφ!
Τα πράγματα μερικές φορές είναι απλά. Εχεις πρόταση για τον Τσέριν άνω των 3 εκατ. Ευρώ; Τον δίνεις και παίρνεις καλύτερο. Εχεις πρόταση για τον Μαξίμοβιτς άνω του ενός εκατ. Ευρώ; Τον δίνεις και παίρνεις καλύτερο. Ησουν διατεθειμένος να δώσεις συμβόλαιο ύψους δύο εκατ. Ευρώ (τουλάχιστον) στον Ουναϊ; Βρίσκεις με τα ίδια χρήματα (ή και με λιγότερα) κάποιον που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Για να τα κάνεις αυτά βέβαια, χρειάζεται ικανότητα! Αν όμως θες να πας μπροστά, πρέπει να διαθέτεις και τον κατάλληλο μηχανισμό, αλλιώς δουλειά δεν γίνεται! Στο ποδόσφαιρο του 2025 ένας χαφ υψηλού επιπέδου πρέπει να είναι αθλητικός, να καταθέτει ένταση, να παίρνει γρήγορες αποφάσεις, να εκτελεί γρήγορα αυτές τις αποφάσεις, να κάνει σωστά πολλά πράγματα. Οχι απλώς «δυο – τρία» πράγματα. Και χαφ με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει. Ούτε έναν. Ο Τσιριβέγια έχει κάποια απ’ αυτά. Και ο Τσέριν κάποια άλλα, μα μέχρι ενός σημείου, διότι το έχουμε δει το «ταβάνι» του.
Αν λοιπόν, ο Παναθηναϊκός – ανεξάρτητα από τι θα κάνει με τους Ρέιντζερς – θέλει να προοδεύσει του χρόνου, αν θέλει να παρουσιάσει ένα καλύτερο σύνολο, πιο ανταγωνιστικό, πρέπει να πάρει δυο «αθλητικά» οκτάρια. Ενα πιο δημιουργικό κι ένα ικανότερο στα ανασταλτικά του καθήκοντα. Ναι, είναι σημαντικό να πάρει τερματοφύλακα ικανότερο του «Ντράγκο» με την μπάλα στα πόδια. Ναι, είναι σημαντικό να πάρει έναν καλό εξτρέμ στη θέση του Μαντσίνι. Ομως αυτή τη στιγμή δείχνει να έχει εντονότερους πόνους στη μέση του. Κι ως γνωστόν, αν σε πονά η μέση, σε ενοχλούν τα πάντα…
Υ.Γ. Οντως θετικό το πρόγραμμα του Παναθηναϊκού με τρία εντός έδρας ντέρμπι στον πρώτο γύρο. Θεωρητικά. Στα λόγια… Στην πράξη είναι «δίκοπο μαχαίρι»! Διότι έχει πια το «πρέπει». Και διότι – μην τα ξαναλέμε – στη Λεωφόρο έχασε ποδοσφαιρικά το προπέρσινο πρωτάθλημα, αν θέλουμε να αφήσουμε στην άκρη τα εξωαγωνιστικά.
