By Η βελτίωση που έδειξε ο Παναθηναϊκός στην πρόβα-τζενεράλε πριν την Ρέιντζερς, το… καμπανάκι για τη δημιουργία, ο ρόλος του Τάσου Μπακασέτα και η παρουσία των Βαγιαννίδη και Κυριακόπουλου. Τι κρατάει και τι πρέπει να αλλάξει το Τριφύλλι.
Ως θετικό αποτιμάται το πρόσημο από την πρόβα τζενεράλε του Παναθηναϊκού κόντρα στη Βέστερλο, λίγες μέρες πριν από τις σπουδαίες αναμετρήσεις με τη Ρέιντζερς. Ναι, οι Πράσινοι δεν… έβγαλαν μάτια με την απόδοσή τους και έδειξαν εκ νέου ορισμένες αδυναμίες που έχουν παρουσιάσει καθ΄ όλα τη διάρκεια της προετοιμασίας, όμως τουλάχιστον φάνηκε πως γίνεται δουλειά και πως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Διότι ναι μεν η ομάδα του Βιτόρια πήρε μέτριο βαθμό στη δημιουργία ευκαιριών κόντρα σε μία κλειστή άμυνα, αλλά από την άλλη πέτυχε δύο πολύ όμορφα γκολ μετά από εξαιρετικούς συνδυασμούς που έφεραν Τσέριν και Πελίστρι σε θέση βολής στη μεγάλη περιοχή.
Στην “καρδιά” των δύο τερμάτων του Τριφυλλιού βρέθηκε ο Τάσος Μπακασέτας, που αποτέλεσε τον παίκτη-σκαλοπάτι ώστε να παιχθεί αρμονικά το “1-2”, βρίσκοντας με ακρίβεια τον Ιωαννίδη (στο πρώτο γκολ) και τον Τζούρισιτς (στο δεύτερο). Αυτό είναι το παιχνίδι που βολεύει τον “Μπάκα” και είναι θετικό που ο Βιτόρια προσπαθεί να τον αξιοποιήσει με τέτοιο τρόπο, φέρνοντάς τον δηλαδή όσο πιο κοντά γίνεται στην επιθετική τριάδα για να βγάλει συνεργασίες ή να σουτάρει ο ίδιος. Από την εποχή του Τερίμ στον Παναθηναϊκό είχε να επιτελέσει τέτοιο ρόλο ο διεθνής Έλληνας -αλλά και με τον Γιόβανοβιτς στην Εθνική Ελλάδας- αφού πέρυσι αναλωνόταν πολύ συχνά σε θέση εσωτερικού μέσου.
Εξαιρετικά θετική ήταν επίσης η εμφάνιση του Γιώργου Κυριακόπουλου, που δίνει στο παιχνίδι του Τριφυλλιού μία διάσταση που δεν υπήρχε πέρυσι. Και αυτό γιατί ο νεοφερμένος αριστερός μπακ του Παναθηναϊκού αρέσκεται στο να “μπουκάρει” συχνά σε πιο κεντρικές θέσεις κοντά στην αντίπαλη περιοχή, σε αντίθεση με τον Μλαντένοβιτς, ο οποίος χρησιμοποιούταν κατά κόρον ως παίκτης που έδινε πλάτος στην αριστερή πλευρά και σέντραρε συχνά, σπανίως όμως σούταρε.
Θέλοντας να εκμεταλλευτεί τις επιθετικές αρετές των πλάγιων μπακ του, υπάρχει και ένα τρικ που φαίνεται να προσπαθεί να εφαρμόσει ο Βιτόρια. Συγκεκριμένα, μοιάζει να έχει ζητήσει από Κυριακόπουλο και Βαγιαννίδη να λειτουργούν τρόπον τινά ως εσωτερικοί μέσοι, δημιουργώντας υπερφόρτωση στην πλευρά τους και πατώντας περιοχή όποτε δίνεται η ευκαιρία. Η original ιδέα φυσικά δεν ανήκει στον Βιτόρια, φαίνεται όμως πως ο Πορτογάλος τεχνικός έχει μελετήσει τα τρικ κορυφαίων προπονητών. Τη μόδα με τους “εσωτερικούς” πλάγιους μπακ την ξεκίνησε ο Γκουαρδιόλα, τη δανείστηκε ο Σλοτ και πλέον την εφαρμόζουν εξαιρετικά τόσο ο Μαρέσκα στην Τσέλσι, έχοντας μετατρέψει τον Κουκουρέγια σε… κρυφό επιθετικό, όσο και ο Ενρίκε, που κέρδισε το Champions League για την Παρί Σεν Ζερμέν με Χακίμι και Μέντες να κάνουν ακριβώς αυτό το πράγμα!
Κατά τα άλλα, ο Πελίστρι ήταν ορεξάτος και μοιάζει να κερδίζει τη μάχη για μία θέση στην ενδεκάδα από τον Τετέ, ο οποίος πάντως μπήκε στο ματς με διάθεση, σαν να ήθελε να αποδείξει πράγματα. Θα κάνει καλό ο συναγωνισμός στους δύο εξτρέμ του Τριφυλλιού. Εξαιρετικά σταθερός για ακόμα ένα φιλικό ήταν ο Έρικ Πάλμερ-Μπράουν, που με τέτοιες εμφανίσεις θα γίνει βασικός και αναντικατάστατος.
Το παιχνίδι με τη Ρέιντζερς στη Σκωτία θα είναι αισθητά διαφορετικό από το χθεσινό, αφού οι Σκωτσέζοι δεν πρόκειται να μείνουν πίσω και να αφήσουν την μπάλα στους Πράσινους. Συνεπώς το πιο σημαντικό στοιχείο που έδειξε ο Παναθηναϊκός είναι ότι δείχνει εξαιρετική έφεση στο να πιέζει ψηλά την αντίπαλη άμυνα. Έτσι μπήκε το τρίτο γκολ από τον νεαρό Μπρέγκου, αλλά δεν ήταν η μοναδική φάση που το Τριφύλλι δημιούργησε απειλητική κατάσταση μέσω κλεψίματος κοντά στη μεγάλη περιοχή. Μία ομάδα που δυσκολεύεται στην ανάπτυξη αλλά πιέζει καλά, μπορεί να δημιουργήσει έτσι τις ευκαιρίες που χρειάζεται. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει… ο Ουναΐ ή κάποιος σαν αυτόν για να γλυκάνει το παιχνίδι στο κέντρο, ο Παναθηναϊκός πρέπει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την πίεση ψηλά, που μοιάζει τη δεδομένη στιγμή να είναι το κομμάτι που κάνει καλύτερα στο γήπεδο από κάθε άλλο!
