By Δεν μπορεί κανείς να μας πείσει πως η Ρέιντζερς ήταν σε οτιδήποτε ανώτερη από τον Παναθηναϊκό, αλλά αν είσαι… αρνητής σκοραρίσματος δεν γίνεται να περάσεις κανέναν.
Προβληματισμός στο σκοράρισμα ήταν την περασμένη σεζόν ο Παναθηναϊκός. Στα ματς με τη Ρέιντζερς, είδαμε ακριβώς το ίδιο σκηνικό, χωρίς να υπάρχει Ουναΐ και χωρίς τη ρέντα στο σκοράρισμα που είχαν για μεγάλο διάστημα οι εξτρέμ την περασμένη σεζόν (Τετέ, Τζούριτσιτς). Μοιραία ήρθε ένας τόσο άχαρος και «παγωμένος» αποκλεισμός.
Οι Σκωτσέζοι σε τίποτα δεν ήταν καλύτεροι, πέρα από την αποτελεσματικότητα και τον τερματοφύλακα. Αν και το δεύτερο είναι ένας συνδυασμός ανικανότητας των Πράσινων και δικής του ικανότητας. Μετά από 180 αγωνιστικά λεπτά, δεν μπορεί να «χωνέψει» άνθρωπος πως οι Πράσινοι έβαλαν ένα και οι μπλε έβαλαν τρία.
Μια ποδοσφαιρική ανωμαλία αποδείχθηκε το ζευγάρι, αλλά αυτό δεν αλλάζει το δεδομένο του αποκλεισμού. Δεν γίνεται να πάμε στην UEFA να της πούμε είχαμε ευκαιρία, περισσότερα X-Goals, άρα σύμφωνα με τους κανόνες της στατιστικής εμείς περνάμε.
Μη γελιόμαστε, δεν γίνεται μετά τον αποκλεισμό να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο. Χάθηκε σπουδαία ευκαιρία για μια πρόκριση που θα έστρωνε τη σεζόν στο ξεκίνημά της. Όσο κι αν συζητούσαμε για την κλήρωση, λόγω της εποχής, των αλλαγών σε έμψυχο υλικό και ποδοσφαιρική φιλοσοφία, είναι προφανές πως ως σύνολο να χρειαστεί χρόνο. Ήταν μια μέτρια ομάδα, σαφώς χειρότερη από τον Παναθηναϊκό.
Πέρασε όμως και στέλνει το Τριφύλλι σε ένα ζευγάρι «βουνό» στο Europa League – ειδικά με αυτά που έδειξε η Σαχτάρ στο πρώτο ματς με την Μπεσίκτας – και στην αβεβαιότητα όχι απλά για το αν θα κατορθώσει ο Παναθηναϊκός να είναι στη δεύτερη διοργάνωση, αλλά για το αν θα πετύχει τελικά να έχει Ευρώπη μετά το καλοκαίρι.
Τα ίδια τα ποδοσφαιρικά δεδομένα του ζευγαριού μεγαλώνουν τη στεναχώρια. Γιατί η Ρέιντζερς ήταν η χειρότερη απ’ τους μεγάλους που αντιμετώπισε το Τριφύλλι τα τελευταία καλοκαίρια. Χειρότερη από την Μαρσέιγ, την Μπράγκα, την Σλάβια Πράγας, τον Άγιαξ και τη Λανς. Απλά όσα έδωσε η μοίρα και η αποτελεσματικότητα κόντρα στους Γάλλους πριν ένα χρόνο, ήρθε και τα πήρε όλα πίσω.
Δε μας φταίνε ούτε τύχες, ούτε διαβόλια και τριβόλια. Η ανικανότητα του Παναθηναϊκού στο γκολ ήταν το πρόβλημα. Αν ήταν σύμπτωση δύο αγώνων, θα το βλέπαμε διαφορετικά. Αλλά είναι μια κατάσταση συνεχιζόμενη από την περασμένη σεζόν. Πρόβλημα δε λύθηκε ούτε στο ελάχιστο. Αντίθετα μεγαλώνει το «τι έχασε ρε π%$^# μου», λόγω των ποιοτικών ευκαιριών που σου παρουσιάστηκαν δύο ματς σερί.
Πάμε λοιπόν για 15η χρονιά εκτός Champions League, μια υπερβολικά δύσκολη υποχρέωση για το Europa League που και να την φέρεις εις πέρας, δεν σου εξασφαλίζει παρά μόνο το Conference League. Σπαταλήθηκε απίστευτη ευκαιρία. Σε κάθε επίπεδο.
Ποδοσφαιρικά, ψυχολογικά, συσπείρωση με τον κόσμο που ήταν εκεί με εξαιρετικό τρόπο. Με τον Παναθηναϊκό να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη περίπτωση για τους γνωστούς λόγους, δεν θα προκύπτουν πολλά κανονάκια για να τα πετά στα σκουπίδια και να λέει «δεν τρέχει και τίποτα».
Τώρα πρέπει να εστιάσει περισσότερο η ομάδα και στην ενίσχυση. Λίγο ή πολύ δεν το γνωρίζουμε, αλλά με την ανικανότητα στο σκοράρισμα σαφώς έπαιξε ρόλο ο δημιουργικός χαφ γεμάτος ποιότητα που δεν έχει αποκτηθεί, ο εξτρέμ που ίσως να προσφέρει καλά νούμερα και δεν αποκτήθηκε, μέχρι και ο τρίτος φορ γιατί όχι (αφού μπήκε ο Γερεμέγεφ στο τελευταίο ματς), ή ο αναπληρωματικός δεξιός μπακ που τώρα έγινε ανάγκη και για βασικό. Και βλέπουμε τι θα γίνει με πιθανές πωλήσεις πέραν του Βαγιαννίδη.
Μία ευκαιρία υπήρχε. Μεγαλύτερη απ’ όσο υπολογίζαμε όπως αποδείχθηκε. Γιατί η Ρέιντζερς πέρα απ’ το όνομα, δεν είχε καμία χάρη που να σε τρομάξει. Κι όμως απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με συνολικό σκορ 3-1 και τον ρίχνει στα βαθιά με τους καρχαρίες. Εκεί όπου το κολύμπι δεν αρκεί πλέον, θέλει και την τύχη.
Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Μην πούμε… του τρόμου. Γιατί μια πρόκριση στη League Phase του Europa League, σαφώς θα είναι μια χαρά. Όμως το ίδιο πιθανό είναι και το να μην υπάρχει Ευρώπη σε ένα μήνα. Στοιχείο καταστροφικό από κάθε άποψη.
Μεταγραφικά, ψυχολογικά, νοοτροπία, πρέπει να αλλάξει ο διακόπτης κι όχι απλά να γυρίσει. Γιατί τα παίξαμε καλά αλλά δεν έμπαινε η μπάλα, δεν αποτελούν δικαιολογία πλέον. Ο αποκλεισμός πονάει, ενοχλεί. Ακυρώνει την υπόλοιπη προσπάθεια.
