Ο Παναθηναϊκός και η μεγάλη αποτυχία

Τεράστια αποτυχία ο αποκλεισμός από τη Ρέιντζερς. Ο Παναθηναϊκός αποτυγχάνει συνολικά σαν οργανισμός…

Ο Παναθηναϊκός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία και πέρα από το αποτέλεσμα ενοχλεί και ο τρόπος. Σε δύο ματς έδειξε κατά πολύ ανώτερος από τη Ρέιντζερς, ωστόσο σε 180 λεπτά «έγραψε» έναν αποκλεισμό, μια ήττα, μια ισοπαλία και μόλις ένα γκολ.

Στο τέλος της ημέρας το ποδόσφαιρο είναι τόσο απλό όσο ο βασικός κανόνας του να κερδίσεις. Να βάλεις την μπάλα στο τέρμα του αντιπάλου, περισσότερες φορές από ότι εκείνος. Με άλλα λόγια, γκολ περισσότερα από την ομάδα που παίζεις. Ο Παναθηναϊκός δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις για να το καταφέρει. Όχι μόνο στο παιχνίδι του ΟΑΚΑ, αλλά και σε αυτό της Γλασκώβης.

Εκεί, στην κατηγορία προσδοκώμενα γκολ -δηλαδή τα πόσα γκολ έπρεπε να έχει πετύχει με βάση της ευκαιρίες που δημιούργησε, ήταν 2,95. Δηλαδή ο ειδικός δείκτης έλεγε τρία γκολ στο ματς και ένα η αντίπαλός του. Τελικό αποτέλεσμα; 2-0 αντί για 1-3, 1-2, 1-1, 1-0… Ότι θέλετε βάλτε, μικρή σημασία έχει. Μεγάλη είχε το τι έγινε τελικά. Στη ρεβάνς; Το ίδιο τροπάριο. Διπλάσια σουτ ο Παναθηναϊκός, τα μισά εντός εστίας, αλλά τελικό αποτέλεσμα 1-1. Και δεν είναι μόνο οι τελικές προσπάθειες.

Διότι, η Ρέιντζερς έκανε τρεις μάνι μάνι μόνο στη φάση που σκόραρε, άντε και άλλη μία στο φινάλε όταν όλα είχαν κριθεί. Ο Παναθηναϊκός είχε καθαρές φάσεις για γκολ, ξανά. Ε, δεν μπόρες να τις αξιοποιήσει. Χωρίς καμία δόση υπερβολής θα μπορούσε, για την ακρίβεια θα έπρεπε να σκοράρει από δύο φορές σε κάθε ματς και βαριά – βαριά να δεχθεί ένα γκολ σε κάθε ματς, για να μην πούμε ένα στο σύνολο. Τελικά σκόραρε μόλις μία φορά και δέχθηκε τρεις.

Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε ποδοσφαιρικά, Όχι γιατί μιλάνε οι αριθμοί -δεν λένε πάντα την αλήθεια άλλωστε. Αλλά γιατί το θέμα στον Παναθηναϊκό είναι ψυχολογικό και δυστυχώς βαθιά ριζωμένο σε όλο τον οργανισμό. Λες και δεν πιστεύει κανείς στο «τριφύλλι» ότι μπορεί η ομάδα να πετύχει κάτι σπουδαίο. Μεγάλο πρόβλημα…