By
15.000.000 ο Βαγιαννίδης. 5.000.000 ο Μαξίμοβιτς. Μέσα σε λίγες μέρες ο Παναθηναϊκός έβαλε στα ταμεία του χρήματα που δεν είχε ξαναδεί από πωλήσεις. Λεφτά τα οποία πήρε για έναν παίκτη που κόστισε μόνο το ποσό που πληρώθηκε για την εξαγορά του ποσοστού μεταπώλησης που είχε η Ίντερ, ενώ για τον άλλον είναι δικό του ατόφιο το ποσό καθώς είχε αποκτηθεί ως ελεύθερος.
Μεγάλες πωλήσεις έχουν γίνει από ελληνικές ομάδες. Ιστορικά όμως, όχι από τον Παναθηναϊκό. Είτε επειδή υπήρχε πάντα η νοοτροπία πως είναι κακό να πουλάς παίκτη, είτε γιατί οι οικονομικές συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί σε κάποιες εποχές, καθιστούσαν την ανάγκη για χρήματα μεγαλύτερη απ’ το να μάθει να πουλάει το κλαμπ.
Ο Παναθηναϊκός που τώρα έβγαλε τόσα απ’ τον Βαγιαννίδη για παράδειγμα, είναι το ίδιο σωματείο που έχασε τσάμπα τον Λάμπρου (τότε ήταν μεγάλο ταλέντο), δεν πήρε κάτι από τον Βαγιαννίδη όταν ο νεαρός έφυγε για πρώτη φορά στο εξωτερικό (Ίντερ), ενώ δεν πήρε τίποτα ούτε απ’ τον Ρομάνο. Υποθέσεις που είναι σα να τις χειρίστηκε άλλη ομάδα συγκριτικά με το τι συμβαίνει τώρα.
Δεν πάμε πιο πίσω στην πώληση του Βλαχοδήμου για παράδειγμα, όταν η ανάγκη έφερε την αφαίρεση του αρχικά προγραμματισμένου ποσοστού μεταπώλησης, για κάποια χρήματα περισσότερα. Τότε βέβαια το διακύβευμα ήταν η σωτηρία της ομάδας οικονομικά, άρα δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση.
Το πρώτο βήμα λοιπόν, είναι πως ο Παναθηναϊκός έμαθε να πουλάει. Έμαθε να έχει στάση η οποία δε στέλνει σε κανέναν μηνύματα ξεπουλήματος. Αν ήταν έτσι, ο Μαξίμοβιτς θα είχε φύγει νωρίτερα για την Οβιέδο, ενώ ο «Βάγια» θα είχε πωληθεί πάνω-κάτω στα 10 εκατ. Τότε που η Σπόρτινγκ έλεγε πως δεν μπορεί να φτάσει στα 15 που ζητούσε το «Τριφύλλι». Τελικά το ποιος δικαιώθηκε φάνηκε.
Comments