Δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο μια μικρή επαρχιακή πόλη να «βγάζει» δύο Παγκόσμιους Πρωταθλητές, μάλιστα σε διαφορετικές εποχές. Το Γουαλεγουάι, χτισμένο στις όχθες του ομώνυμου ποταμού στην επαρχία Έντρε Ρίος της Αργεντινής (πολύ κοντά στα σύνορα με την Ουρουγουάη), υπερηφανεύεται για τον Χόρχε Μπουρουσάγκα και τον Λισάντρο Μαρτίνεθ. Αμφότεροι σήκωσαν το Μουντιάλ, το 1986 και το 2022 αντίστοιχα, και ουσιαστικά «σφράγισαν» τη μοίρα της πόλης: Όλα τα παιδιά προσανατολίστηκαν αποκλειστικά προς το ποδόσφαιρο.
Όλα; Ο Βιθέντε Ταμπόρδα παραλίγο να αποτελέσει εξαίρεση! Από μικρός παρακολουθούσε φανατικά στην τηλεόραση όχι μόνο ποδόσφαιρο, αλλά και… τένις: Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 που άρχισε να θυμάται τον εαυτό του, μπέρδευε τον Χουάν Μαρτίν Ντελ Πότρο και τον Νταβίντ Ναλμπαντιάν με τον Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και τον Πάμπλο Αϊμάρ.
Αυτό το «μπρα ντε φερ» μεταξύ ποδοσφαίρου και τένις μεταφέρθηκε και στα γήπεδα. Ο μικρός ζήτησε να ασχοληθεί και με τα δύο σπορ, και το έκανε στον σύλλογο «Centro Bancario» της πόλης.
Ακόμα και στα εννέα του χρόνια, όταν οι δύο διάσημοι scouts της Μπόκα Τζούνιορς (ο Νορμπέρτο Μαντούργκα και ο Ρομπέρτο Μαντόερι) όχι μόνο τον τσέκαραν στα μπλοκάκια τους, αλλά και εισηγήθηκαν να μπει στη διάσημη ακαδημία του ιστορικού συλλόγου, ζήτησε τις ώρες εκτός προπονήσεων να του επιτρέψουν να παίζει τένις!
Ο ποδοσφαιρικός θρύλος, όμως, όπως τον διηγήθηκε ο ίδιος ο Ταμπόρδα, αναφέρει ότι η πλάστιγγα έγειρε προς την μεγαλύτερη μπάλα με προτροπή ενός από τους μύθους του: Μετά από ένα παιχνίδι K11 της Μπόκα, στο οποίο δεν είχε πάει καλά, κάθισε στο γήπεδο λυπημένος κι έσκυψε το κεφάλι. Τον πλησίασε ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και του είπε: «Εσύ θα γίνεις καλός παίκτης, έχεις μεγάλα πόδια». Ήταν η σπίθα που περίμενε, σε μια στιγμή ομολογουμένως δύσκολη, για να αφοσιωθεί στη μπάλα.
Το 2011 ο Ρικέλμε, σημερινός πρόεδρος του συλλόγου της Μπόκα, έπαιζε ακόμα στη Μπόκα, αλλά συνήθιζε να παρακολουθεί τις προπονήσεις των πιτσιρικάδων. Έτσι γεννήθηκε μια σχέση δυνατή, που προφανώς έχει επηρεάσει και την πορεία του παίκτη ως τώρα.
Στις πρώτες του δοκιμές στην Κονέσα και τη Μπράντσεν, έπαιζε με τη φυσικότητα του παιδιού που δεν φοβάται να πειραματιστεί. Η εφηβεία του κύλησε ανάμεσα στη Ρεζέρβα της Μπόκα και τα όνειρα της πρώτης ομάδας. Το ντεμπούτο του ήρθε στην πιο παράξενη στιγμή: 24–25 Ιουλίου 2021, σε ένα 0-0 με την Μπάνφιλντ, με την πρώτη ομάδα της Μπόκα σε καραντίνα και τον σύλλογο να ρίχνει στη φωτιά τα παιδιά, για να γλυτώσει την τιμωρία.
Για τον Βιθέντε, όμως, ήταν μια πόρτα που άνοιγε. Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 31 Αυγούστου 2021, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο μέχρι το 2025. Ένα χαρτί που νομιμοποιούσε την πορεία που ήδη είχε χαραχθεί.
Η δεύτερη σημαντική υπογραφή ήρθε τον Ιούνιο του 2022. Mε προσωπική παρέμβαση του (τότε αντιπροέδρου) Ρικέλμε έγινε μια αντιφατική διπλή κίνηση: Ανανέωση του συμβολαίου του ως το 2026 και δανεισμός στον Πλατένσε. Τα «Καλαμάρια» ζητούσαν κάποιον να δημιουργήσει στο κέντρο και ο Ταμπόρδα είχε ακριβώς αυτό: άγγιγμα στο πρώτο κοντρόλ, κίνηση με οργάνωση, ντρίμπλα που ανοίγει παραθυράκια. Στην πρώτη του θητεία έγραψε 47 συμμετοχές και 5 γκολ, δείχνοντας πως μπορεί να είναι βασικός συντελεστής σε μια ομάδα που ονειρεύεται παραπάνω από την επιβίωση και την παραμονή στην μεγάλη κατηγορία της χώρας.
Η Μπόκα τον φώναξε πίσω τον Αύγουστο του 2023, σε μια περίοδο που χρειαζόταν φρεσκάδα ανάμεσα στις γραμμές. Έπαιξε λίγα παιχνίδια, έζησε από κοντά τον παλμό της πορείας προς τον τελικό της Λιμπερταδόρες, αλλά δεν στεριώνεις πάντα εκεί όπου γεννήθηκες. Τον Σεπτέμβριο του 2024 επέστρεψε στην Πλατένσε, ξανά ως δανεικός, για να πάρει το εμβληματικό νούμερο 10 και να γίνει το δημιουργικό σημείο αναφοράς σε ένα πρότζεκτ που άλλαζε επίπεδο.
Η σεζόν του 2025 θα γραφτεί με έντονα γράμματα στην ιστορία του συλλόγου και, φυσικά, του παίκτη. Η Πλατένσε κατέκτησε το πρωτάθλημα της Απερτούρα, το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στα 120 χρόνια του στην ελίτ του αργεντίνικου ποδοσφαίρου, νικώντας στη Σαντιάγο ντελ Εστέρο την Ουρακάν. Στον δρόμο ως εκεί απέκλεισε διαδοχικά Ρασίνγκ, Ρίβερ Πλέιτ και Σαν Λορέντσο, με άμυνα σχεδόν αδιαπέραστη και μεσοεπιθετική γραμμή που έδινε ρυθμό και άνοιγε τις αντεπιθέσεις. Ο Ταμπόρδα ήταν από τους κομβικούς παίκτες που «κουβαλούσαν» κατοχές, κρατούσαν την ομάδα ψηλά και έδιναν την πρώτη γρήγορη και ακριβή πάσα στις αντεπιθέσεις-φωτιά.
Η επιτυχία της Πλατένσε δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με καμία ανάλογη πορεία αουτσάιντερ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Θα ήταν π.χ. σαν η Κρεμονέζε να έπαιρνε την Serie A, ή η Φούλαμ την Premier League.
Η σχέση του με τους προπονητές Φάβιο Όρσι και Σέρχιο Γκόμες υπήρξε καταλυτική. Οι ίδιοι το ομολόγησαν δημόσια: «Ο στόχος μας ήταν ο Ταμπόρδα να γίνει καλύτερος από πριν». Και δούλεψαν μαζί του σε κρίσιμους τομείς για έναν χαφ, όπως η λήψη αποφάσεων, η επιλογή ζωνών υποδοχής και ο χρόνος που πρέπει να ρισκάρει.
Στα αποδυτήρια της πρωταθλήτριας Πλατένσε υπήρξαν και συναισθηματικές κορυφώσεις. Η αποχώρηση της δυάδας Όρσι–Γκόμες αμέσως μετά τον τίτλο, με την παραδοχή ότι «αδειάσαμε», έδειξε πόσο σκληρή είναι η κορυφή όταν την κατακτάς από χαμηλά. Για τον Ταμπόρδα, που τους ύμνησε δημόσια για τον τρόπο που «μεταδίδουν το ποδόσφαιρο», ήταν ένα ακόμα μάθημα ωριμότητας: το ποδόσφαιρο είναι στιγμές, και κάθε στιγμή κρύβει μια επόμενη αρχή.
Αυτό το επόμενο βήμα ψάχνει στην Αθήνα. Η προοπτική να μείνει στην Πλατένσε, χωρίς τα στηρίγματά του στον πάγκο, προφανώς δεν ήταν προτεραιότητα. Η επιστροφή στη Μπόκα θα μπορούσε να τον δικαιώσει ψυχολογικά, ότι θα έβρισκε βασικό ρόλο στην ομάδα της καρδιάς του, όμως στο επίπεδο που έχει φτάσει η ευρωπαϊκή πρόκληση ισοδυναμεί με μονόδρομο.
Στο κάτω-κάτω, αυτό έκαναν και τα διάσημα «πατριωτάκια» του: Κι ο Μπουρουσάγκα στα 23 του αποφάσισε να αφήσει την «σιγουριά» της Ιντεπεντιέντε για τη γαλλική Ναντ. Ο δε Λίσαντρο Μαρτίνεθ είχε μετακομίσει στα 21 του στην Ολλανδία και τον Άγιαξ.
Comments