By Μια πρόκριση που «φτιάχνει» νικητές
Υπό… κατασκευή τελεί ακόμη ο Παναθηναϊκός. Και ο χαρακτηρισμός δεν αφορά μόνο το προφανές που σχετίζεται με το ρόστερ το οποίο δεν έχει διαμορφωθεί πλήρως. Σχετίζεται και με την ψυχολογία και κατά συνέπεια τον χαρακτήρα που χτίζει η ομάδα του Ρουί Βιτόρια μέσα από τα παιχνίδια. Τις επιτυχίες και τις αποτυχίες που καταγράφει μέχρι να δημιουργήσει ένα νέο dna που θα την ακολουθεί μέσα στη σεζόν.
Αν μείνεις στην ψυχρή λογική είναι εύκολο να πεις ότι το επικείμενο παιχνίδι κόντρα στην Σάμσουνσπορ δεν έχει κανένα τεράστιο «ΠΡΕΠΕΙ» για τους πράσινους. Με την έννοια ότι μια ενδεχόμενη ήττα που θα φέρει τον αποκλεισμό δεν συνεπάγεται και το τέλος του… κόσμου, ούτε καν της… Ευρώπης (μένοντας στα ποδοσφαιρικά δεδομένα).
«Δίχτυ» ασφαλείας
Με τα προκριματικά πολλών διαφορετικών συνθηκών και ταχυτήτων που έχει δημιουργήσει η UEFA στις διοργανώσεις της, το τριφύλλι αυτή τη φορά ξέρει εκ των προτέρων ότι βρέθηκε στο… καλό μονοπάτι. Αυτό στο οποίο ο αποκλεισμός στην Τουρκία δεν θα αποτελέσει και το αντίο στην Ευρώπη. Θα είναι «απλά» ένα «καληνύχτα Europa League» και ταυτόχρονα «καλημέρα Conference».
Μάλιστα δεν είναι και λίγοι εκείνοι που δεν… ιδρώνουν καν στην ιδέα μιας ήττας στην Τουρκία με τέτοιο σκορ που θα αφήσει τους πράσινους εκτός συνέχειας του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού διασυλλογικού θεσμού. Οι συγκεκριμένοι στηρίζουν την άποψή τους στη λογική ότι οι διαφορές στο οικονομικό σκέλος μεταξύ Europa και Conference δεν είναι δα και τεράστιες, όπως συμβαίνει με το Champions League, οπότε η όποια χασούρα στα ταμεία δεν θα προκαλέσει τριγμούς.
Από την άλλη, με τη διαφορά στη δυναμικότητα των ομάδων που θα συγκροτήσουν τους ομίλους στα δύο League Phases, αντίστοιχα, δεν ισχύει το ίδιο. Τονίζουν, δηλαδή, αυτό το στοιχείο σκεπτόμενοι ότι με βάση τη λογική το σύνολο του Ρουί Βιτόρια ίσως θα ήταν καλύτερα σε βάθος χρόνου αν τελικά αποκλειστεί από την Σάμσουνσπορ καθώς θα συνεχίσει σε μια διοργάνωση στην οποία θα έχει περισσότερες ελπίδες για μια καλή πορεία και διάκριση.
Χτίζει χαρακτήρα
Οι θιασώτες της παραπάνω ιδέας δεν έχουν 100% άδικο. Αυτά που λένε στηρίζονται σε μια λογική βάση που υπό προϋποθέσεις μπορεί να αφαιρέσει και ένα επιπλέον βάρος από τους ώμους των παικτών. Γιατί -όπως και να το κάνουμε- άλλο πράγμα είναι να παίζεις με την πλάτη στον τοίχο γνωρίζοντας ότι το στραβοπάτημα σημαίνει και οριστικό τέλος και άλλο το να ξέρεις πως η… ζωή αλλά και η παρουσία σου στην Ευρώπη συνεχίζεται.
Ωστόσο αυτό είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Το άλλο έχει να κάνει με τον χαρακτήρα που χτίζει μια ομάδα μέσα στη σεζόν, ο οποίος διαμορφώνεται από τα αποτελέσματα. Κι όταν μιλάμε για τον φετινό Παναθηναϊκό είναι δεδομένο ότι πρόκειται για ένα σύνολο που ακόμη δεν έχει δείξει ποια ακριβώς είναι τα ψυχικά χαρίσματά του.
Με τόσους νέους παίκτες και μια ενδεκάδα που όταν ολοκληρωθούν οι προσθαφαιρέσεις μπορεί να είναι διαφορετική κατά 90% σε σχέση με πέρυσι, κάθε παιχνίδι ως τώρα είναι κι ένα τεστ… προόδου ή στασιμότητας.
Και η αλήθεια είναι πως οι πράσινοι μετά τον αποκλεισμό από την Ρέιντζερς ο οποίος ήρθε παρά το σε γενικές γραμμές καλό πρόσωπο που έδειξαν, πέρασαν κάποια… ψυχολογικά τεστ με επιτυχία.
Να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο
Ας πούμε, ένα από αυτά ήρθε μετά από 180 (και κάτι παραπάνω αν υπολογίσουμε και τις καθυστερήσεις) αγωνιστικά λεπτά στα διπλά ματς με την Σαχτάρ Ντόνετσκ. Μια ομάδα που στη θεωρία ήταν ανώτερη από το τριφύλλι, χωρίς αυτό να φανεί στο χορτάρι. Εκεί χρειάστηκαν τα πέναλτι για να έρθει η πρόκριση.
Μια διαδικασία που εξ ορισμού κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από την ψυχολογία την οποία κουβαλά μαζί του ο έκαστος εκτελεστής όταν πλησιάζει την άσπρη βούλα ή ο τερματοφύλακας που περιμένει, γνωρίζοντας ότι ο θρίαμβος και η πανωλεθρία χωρίζονται από μία πολύ λεπτή γραμμή.
Εκείνη η «ρώσικη ρουλέτα» ήταν το πρώτο επιτυχημένο τεστ χαρακτήρα. Και ακολούθησε αμέσως το επόμενο όταν οι πράσινοι χρειάστηκε να βγάλουν αντίδραση τη στιγμή που βρέθηκαν μέσα στο ΟΑΚΑ πίσω στο σκορ από την Σάμσουνσπορ. Τότε, πριν μερικές ημέρες δηλαδή, ο Παναθηναϊκός μπόρεσε να ξεπεράσει το άγχος της δυστοκίας και της έλλειψης γκολ, ακόμη και μετά από δύο δοκάρια, σκοράροντας δις και παίρνοντας -επιτέλους- μια νίκη που άξιζαν να πανηγυρίσουν πολύ νωρίτερα στη φετινή τους ευρωπαϊκή περιπέτεια.
Γιατί κάπως έτσι διαμορφώνεται ο χαρακτήρας σου. Μέσα από τα βιώματά σου, είτε είσαι άτομο είτε σύνολο ή ολόκληρος οργανισμός.
Προφίλ νικητή
Αν ερχόταν δεύτερος σερί αποκλεισμός από την Σαχτάρ, ο Παναθηναϊκός θα ήταν μια ομάδα δεν έχει… άστρο. Μια ομάδα με δύσκολες κληρώσεις που υποτάσσεται στο μοιραίο ακόμη κι όταν παίζει καλά. Και αν δεν ερχόταν τα δύο γκολ με την Σάμσουνσπορ θα κόλλαγε ακόμη περισσότερο η ρετσινιά της ομάδας που δεν σκοράρει ούτε με αίτηση.
Αντίθετα, έτσι όπως κύλησαν τα ματς, τώρα μιλάμε για μια ομάδα που μπορεί να διαχειριστεί (έστω και με τη δόση τύχης που συνεπάγεται) την πίεση μιας διαδικασίας πέναλτι και μιας ομάδας που μπορεί να βγάλει αντίδραση όταν βρεθεί στριμωγμένη. Επιστρέφοντας από την Τουρκία με την πρόκριση θα τσεκάρει ακόμη ένα «κουτάκι» στα υπέρ της. Θα καταγραφεί ως μια ομάδα που μπορεί να τα βγάλει πέρα ακόμη και σε έδρες με καυτή ατμόσφαιρα.
Και αυτό είναι το ζητούμενο αλλά και το διακύβευμα για τους πράσινους. Να συνεχίσουν να διαμορφώνουν το προφίλ τους προσθέτοντας όσο το δυνατόν περισσότερα αγωνιστικά «παράσημα» ώστε στο τέλος να έχουν τη στόφα και τον αέρα που αρμόζει στους νικητές. Κι αυτό είναι το μόνο «πρέπει» που θα… πρέπει να έχουν κατά νου.
