By Η Αθηνά Παπαφωτίου ανακοίνωσε και η ίδια την απόσυρσή της από το βόλεϊ με μια συγκινητική ανάρτηση στο Instagram.
Όπως ήταν ήδη γνωστό μέσω επίσημης ανακοίνωσης από τον Παναθηναϊκό, η Αθηνά Παπαφωτίου, αποτελεί παρελθόν τόσο από την ομάδα, όσο και από το βόλεϊ έπειτα από μια σπουδαία καριέρα.
Μάλιστα, η Ελληνίδα πασαδόρος έστειλε το δικό της συγκινητικό μήνυμα με ανάρτηση στο Instagram. H πρώην πλέον βολεϊμπολίστρια ανέφερε πως νιώθει τυχερή που κατέκτησε τίτλους και πρωταθλήματα, ακόμα κι αν ήταν πολύ λιγότερα απ’ όσα δεν ήρθαν.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στα τελευταία 4 χρόνια της καριέρας της, όταν είχε την τύχη να ζήσει μοναδικές στιγμές με τον Παναθηναϊκό, επιστρέφοντας στην Ελλάδα.
Τέλος, μίλησε για τα όσα σημαίνει για εκείνη το βόλεϊ, ενώ άφησε να εννοηθεί πως η διαδρομή της στο άθλημα δεν έχει τελειώσει, καθώς ίσως επιστρέψει από άλλο πόστο.
Αναλυτικά το μήνυμά της:
Θα ήθελα να μπορώ να περιγράψω όσα σημαίνει για μένα ο αθλητισμός κι ο πρωταθλητισμός , αλλά μου ειναι δύσκολο. Ίσως γιατί δεν είναι κάτι που απλώς κάνεις…αλλά κάτι που γίνεσαι!
Είμαι ευγνώμων, γιατί κατάφερα να ζήσω πολλά από όσα είχα ονειρευτεί, αλλά και πολλά που ούτε φανταζόμουν. Τυχερή που κατέκτησα τίτλους και πρωταθλήματα, ακόμα κι αν ήταν πολύ λιγότερα απ’ όσα δεν ήρθα. Και χαρούμενη που θυμήθηκα, λίγο πριν το τέλος (αν κι όχι μόνη μου), τους πραγματικούς λόγους που διάλεξα αυτό το παιχνίδι και το αγάπησα, πολύ πριν το αποτέλεσμα πάρει την πρώτη θέση.
Ένας από αυτούς, είναι τα αποδυτήρια. Εκεί δεν είναι τίποτα τέλειο, ούτε ιδανικό, είναι όμως το μέρος που συμβαίνουν όλες εκείνες οι μικρές ιστορίες που τελικά διαμορφώνουν τη μεγάλη!
Και το γήπεδο, εδώ που ακόμη αποδίδεται δικαιοσύνη, και σπανίως δεν κερδίζει ο καλύτερος. Εδώ που έμαθα πως δεν αγωνιζόμαστε μόνοι. Αγωνίζεται κι ο διπλανός μας, αγωνίζεται κι ο αντίπαλος.
Το να συνειδητοποιείς κάθε μέρα πως, ό,τι κι αν έγινε την προηγούμενη, έχεις την ευκαιρία να ξεκινήσεις απ’ την αρχή, είναι ισως το πιο πολύτιμο μάθημα αυτών των 25 χρόνων, κι ελπίζω να μην το ξεχάσω αφήνοντας τα γήπεδα.
Οι φανέλες που φόρεσα ήταν πολλές και τις αγάπησα με διαφορετικό τρόπο. Άλλωστε ο πρωταθλητισμός το απαιτεί αυτό, ή καλύτερα, το χαρίζει, χωρίς να σε ρωτήσει.
Οι άνθρωποι που γνώρισα, οι συμπαίκτες κι οι αντίπαλοι, οι προπονητές, οι διαιτητές κι οι δημοσιογράφοι, οι φίλοι, η οικογένειά μου, όλοι έχουν τον δικό τους μοναδικό ρόλο σε αυτήν τη διαδρομή.
Κι οι φίλαθλοι-αυτοί που κάνουν το παιχνίδι να λάμπει! Χωρίς εκείνους, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο.
Τα τελευταία 4 χρόνια, είχα την τύχη να ζήσω μοναδικές στιγμές με τον Παναθηναϊκό, επιστρέφοντας στη χώρα μου. Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, και η μεγαλύτερη τιμή να είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας. Στόχος μου ήταν να εκπροσωπήσω με τον καλύτερο τρόπο τις αξίες του Παναθηναϊκού και του αθλητισμού, και να φέρουμε την ομάδα πάλι στην κορυφή, με σεβασμό στην ιστορία της.
Το χειροκρότημα και το τραγούδι του κόσμου μας στον τελευταίο αγώνα, παρά την ήττα, ήταν ο πιο όμορφος αποχαιρετισμός που θα μπορούσε να έχει ένας αθλητής.
Η διαδρομή από τα αποδυτήρια μέχρι το γήπεδο, φορώντας τη φανέλα του αγώνα, θα είναι πάντα η αγαπημένη μου στιγμή ??.
Κλείνω αυτόν τον κύκλο ως αθλήτρια με τη μεγαλύτερη χαρά και περηφάνεια πως υπηρέτησα αυτόν τον ρόλο με αφοσίωση, ζώντας στιγμές που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει.
Σας ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου που ήσασταν κομμάτι της δικής μου ιστορίας.
Υ.Γ.1: Κι αν αυτή η ιστορία τελειώνει εδώ, ίσως είναι για να ξεκινήσει μια καινούρια…
Υ.Γ.2: Ακόμα ψάχνω μια φωτογραφία από τον Ηλυσιακό, από εκεί που ξεκίνησαν όλα.
