By
Αγάπη και μίσος. Αποθέωση και ειρωνία. Χειροκρότημα και υποτίμηση. «Αρχηγάρα» και «την έχει δει». Αυτή η σχέση των Ελλήνων παικτών με τον Παναθηναϊκό κρατά +30 χρόνια. Από τον Σαραβάκο έως τον Καραγκούνη, από τον Γιούρκα μέχρι τον Μπασινά, από τον Δώνη ως τον Κυργιάκο, τόσους και τόσους που μεσολάβησαν μέχρι τον Ιωαννίδη.
Ανεξαρτήτως θέσης, ποιότητας, αξίας, προσφοράς, πέρασαν από χίλια κύματα, το έζησαν στα άκρα μέχρι να γίνει ο κύκλος της ζωής και να καταξιωθεί ο καθένας.
Ο Ρικ Πιτίνο σε ένα μυθικό ξέσπασμα, στην ομιλία ενός ημιχρόνου όπου τα κολεγιόπαιδά του στο Σεντ Τζονς έχαναν 42-29, το περιέγραψε με έναν άλλο τρόπο: «Που είναι η σκληράδα σας; Χάνετε ένα καλάθι και σας παίρνει από κάτω; Δε μπορείτε να ανταποκριθείτε σε μια αντιξοότητα; Αυτό είναι το παιχνίδι της ζωής, παιδιά. Δεν είναι απλά ένα παιχνίδι μπάσκετ. Όλη η ζωή σας θα είναι έτσι, μάθετε να αντιμετωπίζετε τις γ… αντιξοότητες!».
Η ομιλία του βιντεοσκοπήθηκε, έγινε παγκόσμιο viral, οι παίκτες του βγήκαν, κέρδισαν 43-28 στο β μέρος και μαζί το ματς.
@vicesports “Don’t you know what adversity is all about? That’s the f*cking game of life.” Rick Pitino in the locker room with St. John’s men’s basketball team.
Ο Φώτης Ιωαννίδης φεύγει από την Ελλάδα έχοντας στα 25 ζήσει όλο το φάσμα των αντιξοοτήτων. Αντιμετωπίστηκε μέσα από τον ίδιο τον οργανισμό με καχυποψία, όταν έπαιζε ρωτούσαν «γιατί παίζει αυτός κι όχι ο Σπόραρ», όταν καθιερώθηκε στην 11άδα «ήταν χαρτάκι από ψηλά», όταν περνούσε τρεις τρεις τους αντιπάλους ήταν «ντοπέ», όταν δεν έπαιζε καλά έφταιγε η Ελένη, όταν μετά πέταξε δύο γκολ στην ΑΕΚ η Ελένη δεχόταν συγχαρητήρια σα να τα έβαλε εκείνη, όταν έχανε ο Παναθηναϊκός τα άκουγε στο πάρκινγκ, όταν δεν τον πούλησε ο Παναθηναϊκός με 30 εκατ ήταν έγκλημα, όταν πήρε το χρυσό συμβόλαιο ήταν υπερβολή.
Πέντε χρόνια μετά την άφιξή του, ο Φώτης Ιωαννίδης «ρούφηξε» όλη την αντιξοότητα, τον παρουσίαζαν οι ξύπνιοι ως «δόντι» κι έφερε 25 εκατομμύρια στο ταμείο, και εν τέλει αποχωρεί γεμάτος με μοναδικό απωθημένο, αυτό που έχει όλος ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός, την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Η Σπόρτινγκ τον αποκτά έτοιμο, σκληραγωγημένο, με σπάνιο ποδοσφαιρικό ταλέντο αλλά και απαλλαγμένο από όσα τριβέλιζαν το μυαλό του Έλληνα επιθετικού: Τον προπονητή που δεν τον πίστευε, τα social media που τον είχαν στο πέναλτι, τώρα πια δεν θα χρειαστεί να ακούει συνθήματα για τη σύντροφό του από ολόκληρα τα γήπεδα.
Είναι ο καιρός του να φύγει από τα φώτα για όλους τους λάθος λόγους και να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Να παίξει μπάλα.
Παρότι η πρόταση που έλαβε Παναθηναϊκός ήταν πραγματικά μεγάλη, η πώλησή του στα δικά μου μάτια δεν έγινε για οικονομικούς λόγους, έμοιαζε ένας αναπόφευκτος μονόδρομος για όλους. Για τον ίδιο, την ομάδα, τον κόσμο. Ήταν το refreshing που έψαχναν όλοι.
Ο Παναθηναϊκός ήθελε άλλου τύπου επιθετικό για φορ, εκείνος έμοιαζε αγχωμένος, προβληματισμένος, σαν κάτι να τον βάραινε από πέρυσι, ίσως το ίδιο το ασήκωτο φορτίο μιας πώλησης που δεν έγινε.
Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: Ο Παναθηναϊκός έχασε τον καλύτερο Έλληνα παίκτη που θα μπορούσε να έχει, τον παίκτη που η διοίκηση ήθελε να χτίσει πάνω του έναν νέο Σαραβάκο. Τα μισά παιδιά στο γήπεδο φορούσαν τη φανέλα με το όνομά του. Τα μισά αιτήματα στην ΠΑΕ αφορούσαν τον Ιωαννίδη. Όχι, λάθος. Τον Φώτη. Τον παίκτη που άπαντες αποκαλούσαν κι έγινε σύνθημα με το μικρό του όνομα.
Ξέρετε, αυτόν που ήταν «ρουσφέτι» κι έπαιζε με «άνωθεν εντολή». Τώρα πια, είναι ένα «σύμβολο που έπιασε τον αντίπαλο από τον λαιμό μέσα στο σπίτι του». It’s all about adversities που θα έλεγε κι ο Ρικ Πιτίνο.
Το Champions League είναι η τελευταία πίστα που πρέπει να ξεκλειδώσει. Εφόσον πήγε βόλτα τα σέντερ μπακ της Εθνικής Ολλανδίας, της Εθνικής Γαλλίας, της Λανς, της Φιορεντίνα, εφόσον ξέφυγε από την τοξικότητα της Ελλάδας, είναι η στιγμή για να πετάξει. Τώρα πια, είναι εκείνος απέναντι στον καθρέφτη του. Τις αντιξοότητες τις πέρασε όλες.
Η Βουλγαράκη δε θα εργάζεται στην πορτογαλική τηλεόραση για να αποτελεί πρόβλημα, εκείνος δε θα χρειάζεται να σκέφτεται τι έγραψαν, ποιος είπε τι.
Η απόφασή του να αφήσει ένα πολυετές συμβόλαιο που του απέφερε περισσότερα χρήματα από όσα θα λαμβάνει στη Σπόρτινγκ δείχνει πως είναι έτοιμος πνευματικά πρώτα από όλα να κάνει ένα βήμα πίσω, παίρνοντας φόρα για κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Αν έχει την υγεία του, στο σώμα και την ψυχή του, μοιάζει αναπόφευκτο καρμικά ότι θα βάλει και κάποιου άλλου χρώματος φανέλα. Μετά τον Λεβαδειακό, τον Παναθηναϊκό, τη Σπόρτινγκ, πρέπει να ψάξει πολύ για να βρει και επόμενη ομάδα με πράσινα. Άλλωστε όπως και με τα πρόσωπα που αναφέρονται στον πρόλογο του blog, η ιστορία δείχνει πως το «εις το επανιδείν» που ανέφερε στην τελευταία του δήλωση ο Φώτης, σχεδόν πάντα συνέβη και στην πραγματική ζωή.
Πηγή: sdna.gr
