By Στον Παναθηναϊκό υπάρχει η δικαιολογία της κόπωσης στην γκέλα με τον Λεβαδειακό, αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία για το εδώ και καιρό φανερό πρόβλημα στο σκοράρισμα που έπρεπε να λυθεί από νωρίς.
Το καμπανάκι για τον Παναθηναϊκό ηχούσε από το ξεκίνημα της χρονιάς. Η αδυναμία του στην τελική προσπάθεια του στοίχισε έναν αποκλεισμό από τη Ρέιντζερς, του δυσκόλεψε τη ζωή στα άλλα τέσσερα παιχνίδια της Ευρώπης και τον οδήγησε σε γκέλα με το καλημέρα στο πρωτάθλημα της Stoiximan Super League.
Το ονειρικό πρώτο μέρος στην επιστροφή στη Λεωφόρο, γεμάτο χειροκροτήματα και ενθουσιασμό, κατέληξε σε αποδοκιμασίες και κατήφεια. Γκέλα με το καλημέρα. Και αν ο Παναθηναϊκός θέλει να θεωρείται διεκδικητής του πρωταθλήματος, τέτοιες εντός έδρας γκέλες δεν επιτρέπονται.
Αλλά στο ματς κόντρα στον Λεβαδειακό δεν έφταιξε μόνο η αδυναμία των πράσινων να τελειώσουν φάσεις και να πάρουν τη σωστή απόφαση στην τελική προσπάθεια. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν βγαλμένο από την περσινή κακή χρονιά του Παναθηναϊκού. Σαν να μην βγήκε στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο 45λεπτο. Άνευρος, χωρίς έμπνευση και ανάσες, δεν απείλησε ούτε μια φορά ουσιαστικά την εστία του Λοντίγκιν. Αντίθετα, έδινε συνεχώς χώρο και ευκαιρίες στον Λεβαδειακό και η ισοφάριση… μύριζε πολύ πριν το 86’.
Τα δύο διαφορετικά ημίχρονα
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το γρήγορο 1-0 του πρώτου λεπτού γέμισε αυτοπεποίθηση τους πράσινους. Δύο δοκάρια, αρκετές καλές στιγμές, απέναντι σε έναν Λεβαδειακό, ο οποίος δεν μπορούσε να κρατήσει. Ο Τσέριν έδωσε ρεσιτάλ στο χώρο της μεσαίας γραμμής, τα άκρα των πράσινων δημιουργούσαν συνεχώς κινδύνους, σε μια συνολικά πολύ γεμάτη εμφάνιση.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Ο Τσέριν κουράστηκε, το ίδιο και ο Τζούριτσιτς, ο Τετέ ήταν απογοητευτικός σε ένα ακόμη παιχνίδι, ενώ ο Σβιντέρσκι ήταν ξανά μακριά από τον καλό του εαυτό. Τον Βιτόρια δεν τον βοήθησαν ούτε οι αλλαγές του. Η είσοδος του Ρενάτο Σάντσες ήρθε με ενθουσιασμό από τον κόσμο, ο Πορτογάλος έδειξε σε 3-4 περιπτώσεις την τεράστια αξία του, αλλά και πάλι φάνηκε ότι χρειάζεται χρόνο για να γίνει ο ηγέτης της μεσαίας γραμμής του Παναθηναϊκού.
Όσο περνούσε η ώρα, ο Παναθηναϊκός οπισθοχωρούσε, η αξία του Λεβαδειακού και το έργο του Νίκου Παπαδόπουλου στον πάγκο του είναι αξιοθαύμαστα, η ομάδα της Βοιωτίας απείλησε πιο νωρίς και χτύπησε στο 86’ με έναν πρώην πράσινο, τον Μπέντζαμιν Βέρμπιτς.
Η επόμενη μέρα
Προφανώς δεν μιλάμε για καταστροφή, άλλωστε ήταν το πρώτο φετινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα. Είχε το παιχνίδι της Πέμπτης στα πόδια του κόντρα στη Σαμσουνσπόρ και δεδομένα δεν είχε τις απαραίτητες ανάσες για να παίξει στα… κόκκινα όλο το 90λεπτο.
Αλλά, όπως έγραψα και στην αρχή, δεδομένα μιλάμε για ένα ακόμη καμπανάκι, πολλοστό τη φετινή χρονιά, το οποίο θα πρέπει να ξυπνήσει τον Παναθηναϊκό. Δεν γίνεται να χρειάζεται 8-9-10 τελικές, για να βρει ένα γκολ. Όπως δεδομένο είναι ότι τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται με 1-0.
Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να ζήσει με την ελπίδα ότι ο Ταμπόρδα θα γλυκάνει το παιχνίδι του. Θα δημιουργήσει ευκαιρίες, θα φέρει μια έξτρα ταχύτητα στη μεσοεπιθετική του γραμμή. Επίσης, ευελπιστεί ότι οι Ντέσερς και Πάντοβιτς θα λύσουν το πολύ μεγάλο πρόβλημα μπροστά από την αντίπαλη εστία. Ίδωμεν…
