By Δύο (περίπου) χρόνια, δύο ομάδες, ένας πρωταγωνιστής, πολυάριθμο και ενεργό στην πλοκή supporting cast, εκατομμύρια, ίντριγκα, ανατροπές, ταξίδια, ρεκόρ. Χρειάζεται κάτι άλλο για να σπάσουν ταμεία; Καταγράφουμε τα επεισόδια που κατέληξαν στην πώληση του Φώτη Ιωαννίδη στην Σπόρτινγκ, την ακριβότερη της ιστορίας του Παναθηναϊκού.
Κανένα blockbuster δεν χρειάζεται εισαγωγή, συστάσεις, promo. Τέτοιο, προφανέστατα είναι η ακριβότερη πώληση της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Και υπογραμμίζεται με το τι προηγήθηκε αυτής της συμφωνίας παραχώρησης του Φώτη Ιωαννίδη στην Σπόρτινγκ. Μετά τα όσα συζητήθηκαν στο Box2Box με τους Ηλία Καλλονά και Αντώνη Οικονομίδη και χωρίς πολλά περισσότερα, η συνέχεια του χρονικού επί της… οθόνης (με scroll down).
Μέρος πρώτο
Για τον Ιωαννίδη, η Σπόρτινγκ ενημερώθηκε για πρώτη φορά στα μέσα του φθινοπώρου του 2023. Πάνω κάτω την εποχή που άρχιζε ο… χορός των μνηστήρων για τον διεθνή επιθετικό, πρώτα με την Στουτγάρδη. Από τότε, οι προθέσεις του ιδιοκτήτη του Παναθηναϊκού ήταν ξεκάθαρες και αποσαφηνίζονταν σε κάθε ενδιαφερόμενο.
Καμία διάθεση πώλησης, έναντι οποιουδήποτε αντιτίμου. Μεταφέρθηκε και στον ίδιο τον ποδοσφαιριστή με την ακόλουθη δέσμευση για αναπροσαρμογή και επέκταση συμβολαίου εν ευθέτω χρόνω, με συμβόλαιο τέτοιο που θα έδινε και το σήμα των διοικητικών προθέσεων στην αγορά.
Άμεσα τα “λιοντάρια” ξεκίνησαν ενδελεχές scouting. Λίγες εβδομάδες αργότερα ο τότε τεχνικός διευθυντής, Ούγκο Βιάνα τον τοποθέτησε ψηλά στις επιλογές για το ερχόμενο καλοκαίρι (2024), έχοντας φυσικά κατά νου τη διάδοχη κατάσταση του Βίκτορ Γιόκερες.
Η πλευρά του Ιωαννίδη ενημερώθηκε με την αλλαγή του χρόνου, αρχές πια του ’24 μέσω του ενδιάμεσου της Σπόρτινγκ, του ατζέντη Σέρτζιο Σίλβα, ο οποίος ήταν το πρόσωπο κλειδί, όπως είχε δημοσιοποιήσει το SPORT24 σε όλες τις “συναλλαγές” της Σπόρτινγκ με τον Παναθηναϊκό και πέρυσι με τον Ιωαννίδη και φέτος με τη μεταγραφή του Βαγιαννίδη, καθώς γνωρίζονταν με τον ατζέντη του 25χρονου επιθετικού, Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς από παλιότερη συνεργασία τους.
Θετική η προδιάθεση, σαφής όμως και ξεκαθαρισμένη (όπως μεταφέρθηκε) η τότε προτίμηση της πλευράς Ιωαννίδη για μια ομάδα είτε από την Premier League είτε από την Bundesliga. Στις αρχές της άνοιξης του ’24 πια, η Σπόρτινγκ ήταν κατασταλαγμένη. Θα πήγαινε για τον αρχηγό των “πράσινων”. Ο Τζόρτζεβιτς ταξίδεψε στη Λισαβόνα και άκουσε ουσιαστικά και απτά πράγματα για το τι είχαν διάθεση οι πρωταθλητές Πορτογαλίας να κάνουν και να προσφέρουν.
Ακολούθησε η πρώτη κρούση, Μάρτιο μήνα, με τα “λιοντάρια” να ενημερώνουν για το ενδιαφέρον τους. Τότε, η Μπολόνια φαίνονταν πως θα μπει πολύ δυνατά στο παιχνίδι, με τον ατζέντη του Ιωαννίδη (και όχι μόνο) να επισκέπτεται την ιταλική πόλη, έχοντας επαφές με τους ανθρώπους των “ροσομπλού”.
Μέσα Ιουνίου η κρούση επισημοποιήθηκε. Πρώτη πρόταση, 18 εκατ. ευρώ συν 3 εκατ. μπόνους. Πάνω κάτω συνέπεσε με το πρώτο ταξίδι του Ούγκο Βιάνα στην Αθήνα και μια συνάντηση που είχε με τον τεχνικό διευθυντή του Παναθηναϊκού, Γιάννη Παπαδημητρίου. Η στάση των “πράσινων” παρέμενε ακλόνητη.
Το επόμενο βήμα – να σημειωθεί εδώ πως κάθε βήμα, κάθε επαφή και ενέργεια γίνονταν με απόσταση ακόμη και εβδομάδων, διαδικασία που είχε αρκετά σκαμπανεβάσματα, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές, έστω για λόγους τακτικής, που από Πορτογαλία υπήρχε η πληροφόρηση πως η Σπόρτινγκ αποσύρεται – έρχεται πια τον Ιούλιο (οπότε και ο Παναθηναϊκός είχε ολοκληρώσει και τυπικά την αγορά του 50% των δικαιωμάτων του Ιωαννίδη από τον Λεβαδειακό), ενόσω ο Ιωαννίδης ήταν σε φάση αποθεραπείας από τον τραυματισμό του στο φιλικό της Εθνικής με τη Γερμανία.
Η Μπολόνια είχε κάνει την προσπάθειά της, δεν… έφτανε, το κατάλαβαν νωρίς οι “ροσομπλού” και αποχώρησαν. Έγινε δεύτερο ταξίδι ανθρώπων της Σπόρτινγκ στην Αθήνα. Δεν μπόρεσαν να βρουν τον Γιάννη Αλαφούζο, παρότι αυτή ήταν η στόχευση. Σε επαφή, πρώτη, που είχε – με χίλια ζόρια από πλευράς “λιονταριών” – κατοπινά ο Βιάνα, ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού του ξεκαθάρισε πως ο Ιωαννίδης δεν πωλείται, ανεξαρτήτως αντιτίμου.
Ενδεικτικό πως ποτέ, καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν δόθηκε ποτέ από πλευράς “πρασίνων” μια τιμή, οποιαδήποτε, ενώ και η επικοινωνία ακόμη ήταν πάρα πολύ δύσκολη και όποτε επιτυγχάνονταν, επισημαίνονταν η άρνηση του Παναθηναϊκού σε προσφορές μεγαλύτερες από αυτήν που είχε καταθέσει η Σπόρτινγκ από αγγλικές ομάδες, προορισμό πάντως – τουλάχιστον για τις ομάδες που ενδιαφέρονταν – που δεν τύγχανε της προτίμησης του αρχηγού των “πράσινων”.
Η Σπόρτινγκ, δεν τα παράτησε. Στο παιχνίδι μπήκε και ο τότε προπονητής της, Ρούμπεν Αμορίμ, ο οποίος – χωρίς υπερβολή – λάτρευε τον Ιωαννίδη (όπως και ο Βιάνα). Προβλεπόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις το “ψηστήρι” που έγινε στον… ύψιστο βαθμό. Και απέδωσε, καθώς ο διεθνής επιθετικός καταστάλαξε, αυτονόητα πάντα με την προϋπόθεση να συναινούσε ο Παναθηναϊκός. Ποτέ δεν πίεσε για το παραμικρό.
Σε επαφή που είχε ο ίδιος κατακαλόκαιρο με τον πρόεδρο των “πράσινων”, επιβεβαιώθηκε εκ νέου πως κάτι τέτοιο δεν θα γίνονταν και πως η φθινοπωρινή του δέσμευση περί αναπροσαρμογής συμβολαίου ίσχυε στο ακέραιο και θα υλοποιούνταν μετά το πέρας του καλοκαιριού.
Δεν πτόησε την Σπόρτινγκ (παρά τους κατά καιρούς τακτικισμούς και τις αναζητήσεις εναλλακτικών επιλογών). Κατατέθηκε δεύτερη πρόταση ύψους 20 εκατ. ευρώ συν μπόνους και ακολούθησε, αρχές Αυγούστου πλέον, το τρίτο ταξίδι του Βιάνα στην Αθήνα (αυτό για το οποίο “συνελήφθη” από τα πορτογαλικά media στο αεροπλάνο). Άκαρπο επίσης.
Η τρίτη και τελευταία πρόταση της Σπόρτινγκ έγινε τέλος Αυγούστου, παραμονές της φιλοξενίας του Λεβαδειακού στο πρωτάθλημα, παιχνίδι από το οποίο ο Ιωαννίδης είχε μείνει εκτός αποστολής. 20 εκατ. ευρώ συν 6 εκατ. μπόνους συν 10% ποσοστό μεταπώλησης.
Στην Σπόρτινγκ ισχυρίζονται πως τότε υπήρξε συνάντηση Ιωαννίδη και Αλαφούζου. Δεν επιβεβαιώνεται, είτε έγινε είτε όχι, δεν άλλαξε κάτι. Ο Παναθηναϊκός δεν συζήτησε, η Σπόρτινγκ αφού αρνήθηκε την πώληση του Γιόκερες (δεν επηρέασε την προσπάθειά της για τον Ιωαννίδη), στράφηκε στην αγορά του Κόνραρντ Χάρντερ, ενώ τρεις μήνες αργότερα, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ανανέωσε το συμβόλαιό του, εξασφαλίζοντας αναπροσαρμογή που ουσιαστικά τετραπλασίασε τις απολαβές του, καθιστώντας τον πιο ακριβοπληρωμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή εντός συνόρων.
Μέρος δεύτερο
Όπως κάθε sequel, έτσι κι αυτό της προσπάθειας της Σπόρτινγκ να αποκτήσει τον Ιωαννίδη, είχε λιγότερο σασπένς και μικρότερη διάρκεια. Τα πάντα πλέον διαφορετικά. Κατ’ αρχάς, τα πρόσωπα στους πρωταθλητές Πορτογαλίας.
Ο Αμορίμ έφυγε τον Νοέμβριο και αντικαταστάθηκε από τον Ρουί Μπόρζες. Ο Ούγκο Βιάνα ακολούθησε τον Φεβρουάριο και στη θέση του ανέλαβε ο Μπερνάρντο Παλμέιρο. Τα νέα αφεντικά των “λιονταριών” έχοντας κατά νου το τι είχε προηγηθεί ι, δεν ήθελαν να ασχοληθούν ξανά. Όχι γιατί επηρεάστηκαν από την προβληματική περυσινή σεζόν του Ιωαννίδη – κάθε άλλο, η αξιολόγηση ενός ποδοσφαιριστή του δεν εξαρτάται από μια χρονιά… – αλλά γιατί το τότε μπλέξιμο και το πολύμηνο σίριαλ λειτουργούσε αποτρεπτικά.
Το ενδιαφέρον τους όμως παρέμενε… πράσινο. Είχαν πλέον εστιάσει στον Γιώργο Βαγιαννίδη. Ο (εκ μέρους τους) μεσάζοντας, έτσι κι αλλιώς ίδιος (Σέρτζιο Σίλβα), η αναζήτηση για τουλάχιστόν έναν επιθετικό, επίσης δεδομένη αφού η πώληση του Γιόκερες δεν μπορούσε πλέον να ματαιωθεί.
Κατά καιρούς λοιπόν, το όνομα του Ιωαννίδη έπεφτε στο τραπέζι. Χωρίς όμως θετική απόκριση. Ο βασικός και κύριος φετινός στόχος της Σπόρτινγκ από την Ελλάδα ήταν ο Βαγιαννίδης. Και εδώ χρειάστηκαν αρκετά, εν τέλει όμως, τα πάντα ολοκληρώθηκαν.
Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν πως σε αντίθεση με το περασμένο καλοκαίρι, ο δίαυλος της επαφής και της επικοινωνίας που υπήρχε με τον Παναθηναϊκό ήταν – κυρίως – υπαρκτός και δευτερευόντως πιο… ομαλός, ενώ ήταν ξεκάθαρο πως και οι “πράσινοι” πλέον θα συζητούσαν, έχοντας – ακόμη μια διαφορά σε σχέση με πέρυσι – ορίσει και τιμή με την οποία θα έμπαιναν σε διαδικασία διαπραγμάτευσης (25 εκατ.).
Και πάλι όμως, ο Ιωαννίδης δεν απασχολούσε ως και τότε. Ο Γιόκερες… φευγάτος, στη θέση του είχε αποκτηθεί ο Λουίς Σουάρες από την Αλμερία, ωστόσο τα πράγματα άλλαξαν τελείως, όταν έγινε γνωστό πως και ο Κόνραρντ Χάρντερ είχε βγει και αυτός στη βιτρίνα της Σπόρτινγκ και θα πωλούνταν επίσης.
Οριστικά όμως την αλλαγή κατεύθυνση των πρωταθλητών Πορτογαλίας την έδωσε ο… Βαγιαννίδης. Αυτός ενημέρωσε πως ο πρώην συμπαίκτης του ήταν έτοιμος να αλλάξει περιβάλλον και ήταν θετικός να ενταχθεί στην Σπόρτινγκ (εφόσον ενδιαφέρονταν), θεωρώντας πως είχε έρθει η στιγμή για να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του.
Ο Παλμέιρο ενημερώθηκε, επιβεβαίωσε άμεσα και αρμόδια την ορθότητα των όσων ο “Βάγια” είχε μεταφέρει (κανείς από την Σπόρτινγκ δεν μίλησε με τον Ρουί Βιτορία. Δεν υπήρχε λόγος), ο Μπόρζες έδωσε και αυτός το “πράσινο φως” (αμφότεροι επικοινώνησαν με τον Ιωαννίδη) και έτσι πάρθηκε η απόφαση για τον…. δεύτερο γύρο. Τελείως διαφορετικός από τον πρώτο. Η καλή πλέον επαφή με τον Παναθηναϊκό αποδείχτηκε περίτρανα.
Όχι πως η διαπραγμάτευση ήταν εύκολη. Υπήρξαν καθ’ όλη τη διάρκειά της διάφορα εμπόδια, άλλα σοβαρά άλλα όχι τόσο, που έπρεπε να ξεπεραστούν. Απλώς, ήταν ξεκάθαρο εξ αρχής πως στο βάθος η συμφωνία ήταν εφικτή και – πλέον – συνολικά επιθυμητή. Και έτσι, είτε με τον έναν τρόπο είτε με τον άλλο, η άκρη θα βρίσκονταν χωρίς ανυπέρβλητα εμπόδια.
Υπήρξε, ναι, πριν το happy end, μια στιγμή που φάνηκε πως τα πάντα μπορεί να καταρρεύσουν. Ήταν μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης, τελικής πρότασης της Σπόρτινγκ, με τον Παναθηναϊκό να επικοινωνεί τότε και το ποσό που ζητούσε και το πόσο αποφασισμένοι ήταν οι “πράσινοι” στο να επιμείνουν σε αυτό. Και την Σπόρτινγκ να “ανταπαντά” πως δεν καίγεται να πουλήσει τελικά τον Χάρντερ.
Μεταγραφές. Τακτική. Παιχνίδι πόκερ με πολλούς παίκτες (θυμηθείτε: η Σπόρτινγκ λέγονταν πως είχε stand by τον Χάρντερ για τη Μίλαν περιμένοντας το ok στις συζητήσεις με τον Ιωαννίδη. Η Μίλαν δεν περίμενε, πήρε τον Ενκουνκού, τότε φάνηκε πως η Ρεν που επίσης ήθελε τον Χάρντερ, εν τέλει αγόρασε τον Εμπολό με τον Δανό, στο παρά πέντε του κλεισίματος του παραθύρου να καταλήγει – με 26 εκατ. – στη Λειψία). Όλα γίνονται, ακόμη περισσότερα λέγονται, μετρημένα τα όσα πραγματικά ισχύουν και τελικά πραγματοποιούνται.
Το… γινάτι (αν μπορεί να χαρακτηριστεί τέτοιο, αφού τακτική ήταν περισσότερο), δεν κράτησε παραπάνω από ώρες. Η επικοινωνία αποκαταστάθηκε και τα πάντα, όταν τα “λιοντάρια” έφτασαν εκεί που αξίωνε ο Παναθηναϊκός, διευθετήθηκαν.
Η πρώτη πρόταση της Σπόρτινγκ ήταν 20 εκατ. ευρώ και μπόνους συν ποσοστό μεταπώλησης. Η δεύτερη, που έφερε τη συμφωνία, 22 εκατ. συν 3 μπόνους συν 25% επί της αξίας (για οτιδήποτε δηλαδή “γράψει” σε ενδεχόμενο επόμενης πώλησης του Ιωαννίδη πάνω από τα 22 εκατομμύρια).
Μεγαλύτερη δηλαδή στο φιξ ποσό ακόμη και από την τελευταία περυσινή.
Μεγαλύτερη και η συμφωνία με τον Ιωαννίδη σε σχέση με πέρυσι. Πέρυσι του προσφέρονταν πενταετές (4+1) έναντι 1,7 εκατ. ευρώ ετησίως, φέτος ίδια διάρκεια, πενταετές, έναντι 1,9 εκατ. ευρώ ετησίως, που με τα μπόνους θα τον φέρουν άνετα πάνω από τα δύο εκατομμύρια.
Η ρήτρα του, ανάλογη αυτής που είχε μπει στον Βίκτορ Γιόκερες, ανάλογη αυτής που έχει στην Μπενφίκα ο Παυλίδης, 100 εκατ. ευρώ δηλαδή. Χαρακτηριστική επισήμανση: το συμβόλαιο του Γιόκερες στην Σπόρτινγκ προέβλεπε 30% χαμηλότερες, πάγιες απολαβές από ό,τι προσφέρθηκε στον Έλληνα στράικερ.
Και κάπως έτσι σε ένα σίριαλ που ξεπέρασε τους 20 μήνες, φτάσαμε στο happy end. Και ζήσαν αυτοί καλά λοιπόν…
