Ο μονόδρομος, η τετράδα και οι δύο επιθυμίες!

Η υποχρέωση του Παναθηναϊκού στην επανεκκίνηση της Super League, εκείνοι που ήρθαν στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου και μπορούν να τον κάνουν καλύτερο και κάποιες συμπληρωματικές κινήσεις.

Σε έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό που έχει μάθει να ζει, να αναπνέει και να διαχειρίζεται τις καταστάσεις υπό ασφυκτική πίεση που έχει δημιουργηθεί από την στέρηση του πρωταθληματικού τίτλου, Παρασκευή πρωί μπορεί όλα να είναι καλά και Κυριακή βράδυ όλοι και τα πάντα για πέταμα. Λίγο ή πολύ αυτή ήταν η συνθήκη στον Παναθηναϊκό μέχρι την πρώτη διακοπή. Ένα καλό ευρωπαϊκό καλοκαίρι, ως εικόνα στο χορτάρι και προκρίσεις απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους, μία τεράστια γκέλα στη πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον Λεβαδειακό.

Με ένα πρώτο μέρος για 3-0 και ένα δεύτερο κάκιστο που έφτασε μία στιγμή του Βέρμπιτς να φέρει την απώλεια βαθμών και μαζί την τρέλα που για τον Παναθηναϊκό είναι νορμάλ, για οποιαδήποτε άλλο ποδοσφαιρικό κλαμπ, αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Όπως στρώνεις, όμως, έτσι και κοιμάσαι. Αν το σύνολο του Ρουί Βιτόρια είχε κάνει το αυτονόητο, θα είχε ένα ήσυχο, ήρεμο δεκαπενθήμερο, ολοκληρώνοντας δυνατά το μεταγραφικό παζάρι με Ντέσερς, Ταμπόρδα και Πάντοβιτς. Η ζημιά έγινε, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Το θέμα είναι το εδώ και πέρα.

Όπου έχει έναν μονόδρομο και τίποτα διαφορετικό στις εγχώριες υποχρεώσεις του μέχρι την επόμενη διακοπή. Τις νίκες.

Με Κηφισιά στο «ανέκδοτο» της Λάρισας. H Super League είναι το μοναδικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη, όπου σύλλογος δεν γνωρίζει μετά από δύο αγωνιστικές, το ποια θα είναι η έδρα του. Νίκες, λοιπόν. Με Καλλιθέα στο Κύπελλο. Με Ολυμπιακό στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν στη Λεωφόρο, «διπλό» στο Αγρίνιο και μίνιμουμ μια ισοπαλία στη Βέρνη στο πρώτο ματς για την League phase του Europa League. Μόνο έτσι θα επιστρέψει η κανονικότητα των συναισθημάτων και θα μπορέσει η ομάδα να αναπνεύσει και πάλι με ηρεμία.

Το κουαρτέτο της αλλαγής

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Ρουί Βιτόρια μπορεί να περιμένει πράγματα, λύσεις και ποιότητα από τέσσερις σημαντικούς παίκτες για το σχέδιό του, που ενσωματώθηκαν τελευταίοι. Ο Ρενάτο Σάντσες στη μεσαία γραμμή. Ο Σίριλ Ντέσερς στη κορυφή της επίθεσης, όπως και ο Μίλος Πάντοβιτς, ο Βισέντε Ταμπόρδα στη δημιουργία. Δεν είναι κάτι απλό. Δεν μιλάμε για «απλές» μεταγραφές αλλά για παίκτες που αποκτήθηκαν για να καλύψουν κενά και να αυξήσουν την ατομική ποιότητα.

Ο Μαξίμοβιτς έφυγε, ήρθε ο Ρενάτο. Ο Ιωαννίδης στη Σπόρτινγκ, ο Ντέσερς στη θέση του. Ο Ουναϊ ήθελε La Liga, ο Ταμπόρδα φόρεσε τα πράσινα. Έφυγαν τρεις βασικοί, ήρθαν τρεις άλλοι. Το καλύτεροι ή χειρότεροι θα το δείξει ο χρόνο. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουν εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τους προκατόχους τους, στοιχεία που θεωρητικά «κουμπώνουν» πιο άρτια σε αυτό που θέλει ο προπονητής.

Ο Βιτόρια καλείται και πρέπει να βρει τον τρόπο, να τους βάλει γρήγορα αλλά με ασφάλεια στην εξίσωση, ώστε το γρηγορότερο δυνατό να δώσουν πράγματα στο «τριφύλλι» και να κάνουν την διαφορά.

Για ένα ρόστερ χωρίς «ερωτηματικά»

Για το φινάλε: Δύο επιθυμίες. Προσωπικές. Ξεκαθαρίζοντας, όμως, πρώτα και για ακόμη μία φορά πως οι μεταγραφές κρίνονται στο τέλος της σεζόν. Θα ήταν πολύ εύκολο να πεις ότι ο Κυριακόπουλος, ο Τουμπά, ο Τσιριβέγια είναι τρεις σούπερ επιτυχημένες κινήσεις. Λάθος. Είναι κάποιοι που προσέφεραν άμεσα πράγματα στην ομάδα, την συνέχειά τους δεν την ξέρει κανείς. Όπως μπορεί κάποιος να πει πως ο Ζαρουρί είναι μια κακή μεταγραφή.

Πάλι λάθος. Δεν έχει καταφέρει ακόμη να δώσει πράγματα, ναι. Το δείγμα, λοιπόν, είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι πάρα πολύ μικρό και επικίνδυνο για γενικές διαπιστώσεις.

Στην ολοκλήρωση ενός μεταγραφικού σχεδιασμού μπορείς να κρίνεις το timing των κινήσεων, τα χαρακτηριστικά και το status των παικτών που αποκτήθηκαν και την διαμόρφωση του έμψυχου δυναμικού. Αν, δηλαδή, έγινε το «δύο ισάξιοι παίκτες σε κάθε θέση» που ήθελε ο Βιτόρια και που είναι και το νορμάλ για ομάδα με υψηλότατους στόχους, όπως ο Παναθηναϊκός.

Χωρίς να λησμονούμε το πόσο καλός ήταν ο Γιάννης Κώτσιρας στα προκριματικά μετά την πώληση του Γιώργου Βαγιαννίδη, το δίδυμο Καλάμπρια-Κώτσιρας έχει έναν ξεκάθαρο βασικό. Τον Ιταλό. Οπότε εκεί, ίσως θα έπρεπε να έχει γίνει κίνηση στα πλαίσια της αναβάθμισης (με παρουσία Κώτσιρα σε ρόλο μπαλαντέρ όπως και πέρσι), όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, αλλά δεν προχώρησε η μεταγραφή του Αουρέλιο Μπουτά την τελευταία στιγμή.

Επιπρόσθετα, μία προσθήκη στη μεσαία γραμμή για «κάλυψη» σε περίπτωση που ο Ρενάτο δεν καταφέρει να είναι διαθέσιμος, δεν θα ήταν προς την λάθος κατεύθυνση. Για τα παιχνίδια της Super League, καθώς δεν θα υπήρχε δικαίωμα συμμετοχής στο Europa League…