By Ξέρετε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού; Ότι είναι καράβι ακυβέρνητο.
Δεν υπάρχει καπετάνιος, τον οποίο προπονητής, παίκτες και όλοι οι υπόλοιποι θα σέβονται και αν οι συνθήκες το απαιτήσουν, θα τον φοβούνται. Αυτό συμβαίνει απλά επειδή ο Αλαφούζος δεν αγαπάει τον Παναθηναϊκό. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τον έχει αγαπήσει στην πορεία τόσων χρόνων που είναι μεγαλομέτοχος και τον αδικούμε, πάλι δεν ασχολείται με τον σύλλογο, όπως κάνουν π.χ. ο Μαρινάκης ή ο Ηλιόπουλος, ακόμα και ο Σαββίδης. Και, φυσικά, όπως έκανε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης (με τα καλά και τα στραβά του), που ο Παναθηναϊκός ήταν όλη του η ζωή.
Αν λοιπόν ο καπετάνιος δεν είναι παρών επιβλέποντας τους πάντες και τα πάντα, το καράβι αργά ή γρήγορα θα βουλιάξει. Όπως βουλιάζει ο Παναθηναϊκός στην ανυποληψία χρόνο με τον χρόνο. Ποιος είναι ο Βλάχος που “τρέχει” την ομάδα και τι ρόλο παίζει στον σύλλογο. Ξέρω ότι ο Βιτόρια και ο Παπαδημητρίου (που δεν μπορεί να τον κράζουν όλοι χωρίς λόγο…) θα δούλευαν διαφορετικά αν ήξεραν ότι ο Αλαφούζος τους παρακολουθεί! Η απομάκρυνση του Βιτόρια ήρθε απόλυτα φυσιολογικά. Είχα γράψει και στην αρχή του καλοκαιριού ότι αυτό που με φόβιζε στον Παναθηναϊκό ήταν η παραμονή του Πορτογάλου. Όχι επειδή είναι κακός προπονητής, αλλά επειδή δεν ταιριάζει με το DNA του κλαμπ. Είναι προπονητής που φοβάται να ρισκάρει, άνθρωπος που φαίνεται ότι δεν ενέπνευσε ποτέ τους παίκτες και δεν δέθηκε με τον κόσμο.
Στο ποδόσφαιρο δεν είναι όλα τα αποτελέσματα ίδια. Μία ήτα μπορεί να ξεπεραστεί με μία νίκη, ένας θρίαμβος μπορεί ν’ ακολουθηθεί από μία μεγάλη απογοήτευση. Για τον Παναθηναϊκό, όμως, η κατάσταση έχει γίνει τραγική. Η ισοπαλία με τον Λεβαδειακό πριν απ’ τη διακοπή των εθνικών δεν ήταν ένα απλώς μέτριο αποτέλεσμα. Ήταν ένα χτύπημα που έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά αποτυχιών, που κρατούν την ομάδα σχεδόν 15 χρόνια μακριά απ’ τον τίτλο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ήρθε η ήττα-σοκ απ’ την Κηφισιά, μία ομάδα που δεν περιμέναμε να δυσκολέψει τόσο πολύ τον Παναθηναϊκό. Αυτό το αποτέλεσμα δεν είναι τυχαίο. Είναι το αποτέλεσμα μίας διοίκησης που δεν έχει όραμα, φλόγα και που δεν μπορεί να εμπνεύσει την ομάδα να ξεφύγει απ’ το τέλμα. Που αδυνατεί ακόμα και στη διαχείριση απλών καταστάσεων.
Ποιος ο λόγος να γίνει το παιχνίδι με την Κηφισιά στον Βόλο; Γιατί να μην είχε γίνει στη Λεωφόρο ή στο ΟΑΚΑ; Η Κηφισιά έψαχνε και παρακαλούσε να γίνει σε ένα από τα δύο γήπεδα κι ο Παναθηναϊκός δεν δεχόταν. Σχεδόν δεν έβγαιναν στα τηλέφωνα. Η διοικητική αστάθεια και η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού απ’ τον μεγαλομέτοχο Γιάννη Αλαφούζο είναι η βασική αιτία αυτής της παρακμής. Η απόλυση του Βιτόρια δεν κρύβει την αλήθεια.
Ο προπονητής δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή ήταν η ομάδα δεν διαθέτει ούτε το απαραίτητο ρόστερ, ούτε τη στήριξη που χρειάζεται. Η ευθύνη ξεκινάει απ’ την κορυφή… Η αλλαγή προπονητή δεν αρκεί.
