By
Το ματς ήταν αυτό που μεσολαβούσε απ’ το κάζο με την Κηφισιά και πριν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Πήρε ο Παναθηναϊκός τους βαθμούς σε ένα κλίμα που δυστυχώς δεν είναι πρωτόγνωρο, ούτε ξάφνιασε κανέναν. Το πώς και το γιατί δε χρειάζεται και ανάλυση.
Συνολικά η κατάσταση είναι άρρωστη. Το επίπεδο απογοήτευσης βρίσκεται σε απίστευτα ύψη και πραγματικά ακόμη και η σκέψη του τι πρέπει να συμβεί για να ανατραπούν τα δεδομένα, μοιάζει με χαμένο χρόνο. Απ’ την άλλη, για τον Παναθηναϊκό μιλάμε. Μπορεί σε 20 μέρες από τώρα να βλέπεις λατρεία και αποθέωση την οποία τώρα δεν φανταζόμαστε.
Τα συναισθήματα δεδομένα είναι των άκρων. Δεν γίνεται διαφορετικά όταν έχουν γίνει… λάστιχο τόσες φορές. Τόσα χρόνια. Με τον ίδιο τρόπο. Ακόμη και με τα ίδια πρόσωπα σε πολλές περιπτώσεις.
Ο καθένας μας μπορεί σε αυτή την ιστορία να πετάξει και ονόματα. Πείτε για τον Αλαφούζο, πείτε για τον Παπαδημητρίου, πείτε για τον προπονητή, πείτε για τους παίκτες, γιατί δε λέτε για τα στελέχη. Σεβαστή κάθε άποψη, άλλωστε είναι τέτοιος ο χαμός που ό,τι και να ειπωθεί θα είναι συγχρόνως και σωστό και άσχετο.
Το πιο στενάχωρο απ’ το ματς με την Καλλιθέα, έμοιαζε η εικόνα των ποδοσφαιριστών. Στα πρόσωπά τους. Και αναφερόμαστε κυρίως στους νεοφερμένους. Σα να είναι κάτι ανάμεσα σε σαστισμένοι, απορημένοι, αλλά συγχρόνως και με διάθεση. Δε θα μπούμε στη διαδικασία ποδοσφαιρικής αποθέωσης κανενός για το 1-0 με ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Απλά κάτι είδαμε από Ταμπόρδα, έβαλε γκολ ο Ντέσερς, ο Πάντοβιτς έβαλε καλύτερο κι ας μη μέτρησε τελικά.
Αναφέρουμε τους ποδοσφαιριστές, επειδή παρά τις δεδομένες διαφωνίες μας αναφορικά με το αν έγιναν όσες κινήσεις έπρεπε και του επιπέδου που χρειαζόταν – ειδικά μεσοεπιθετικά – σε καμία περίπτωση δεν είναι… της σειράς. Είναι καλοί ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σαφώς και μπορούν να φτιάξουν ένα καλό σύνολο.
Στενάχωρο λοιπόν το να βλέπουμε να βουλιάζουν κι αυτοί μέσα στο γενικό κλίμα. Το οποίο είναι τόσο έντονο λόγω της αγανάκτησης. Μοιάζει χωρίς γυρισμό αυτή τη στιγμή. Όμως για τον Παναθηναϊκό μιλάμε.
Ο κόσμος που τώρα αποδοκίμαζε και αντιδρούσε, αγανακτεί γιατί διαρκώς του «κλέβουν» την ελπίδα. Καμία ανακοίνωση, καμία συγγνώμη, καμία υπόσχεση δεν βοηθά αυτή τη στιγμή. Μόνο αποτελέσματα, τα οποία πρέπει να είναι εντυπωσιακά για να… ηρεμήσουν την κατάσταση.
Πολλοί θα λένε δεν μπορεί να γίνει, δεν γυρίζει με τίποτα το κλίμα κι άλλα τέτοια. Η οργή «μιλάει» και είναι απόλυτα σεβαστό. Έτσι ακριβώς ήταν η ομάδα μετά τη βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό μόλις είχε φύγει ο Μπόλονι. Λίγο καιρό πριν αναλάβει ο Γιοβάνοβιτς. Με μία διαφορά. Τώρα υπάρχει ένα ρόστερ ποιοτικό.
Αφού λοιπόν αλλαγές στα θεμέλια δε θα γίνουν, μένει μία περίπτωση: Ο προπονητής. Αντιλαμβάνεται ο καθένας το επίπεδο της προσωπικότητας που πρέπει να διαθέτει αυτός. Δε συζητάμε για την αξία και την ικανότητα στη δουλειά του. Μιλάμε για το χαρακτήρα. Ο Παναθηναϊκός δεν ψάχνει καλό προπονητή, αναζητά ηγέτη. Όχι μόνο του αγωνιστικού, αλλά συνολικά του οργανισμού.
Πρέπει να έχει τις «πλάτες» και κάτι άλλο μπροστά και χαμηλά. Για να διαφοροποιηθεί κάπως προς το καλύτερο η κατάσταση. Μη γελιόμαστε, ο κόσμος όσο αγανακτισμένος και εξοργισμένος κι αν είναι, τον αγαπά τον Παναθηναϊκό και μάλιστα υπερβολικά. Οπότε ακόμη κι αν τώρα «σκίζει τα ρούχα του» πως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει, έναν πραγματικά άξιο άνθρωπο, προσωπικότητα, επαγγελματία, θα τον στηρίξει και θα τον ακολουθήσει.
Λύνει αυτό όλα τα προβλήματα; Όχι. Όμως όταν δεν λύνονται μονομιάς όλα τα προβλήματα στο «σπίτι» σου, δε θα του βάλεις… φωτιά να το κάψεις. Αυτό ισχύει και στον Παναθηναϊκό. Το ξέρουμε γιατί κι αυτό το έχουμε ζήσει. Περιμένοντας αυτή τη φορά που δε θα διαλυθεί η όποια προσπάθεια τύχει να πάει καλά.
Για τώρα ακόμη και η εστίαση στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, μοιάζει περιττή. Άντε και νίκησε ο Παναθηναϊκός, τι αλλάζει; Το θέμα είναι να γίνει αυτή η κίνηση που θα αλλάξει τους όρους της μιζέριας.
Όση οργή, όσα νεύρα, όση απογοήτευση κι αν υπάρχει, πάντα βαθιά στην ψυχή κάθε οπαδού υπάρχει η ελπίδα. Ο Παναθηναϊκός παλεύει να την κρατά κρυμμένη ή να την εξαφανίζει όταν εμφανίζεται. Έτσι για δοκιμή, ας προσπαθήσει να κάνει το αντίθετο.
Αυτά που αναφέρουμε δεν είναι τα ιδανικά για μια ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι όμως ένα βήμα εμπρός για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Παναθηναϊκός και τα δεδομένα που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια.
