By
Είναι τέτοιες ημέρες, που βιώνουμε στον Παναθηναϊκό, που δεν έχω όρεξη, ούτε να δω την ομάδα, ούτε να γράψω για την ομάδα. Εχω χάσει το κέφι μου και νιώθω απόλυτα το ξενέρωμα του κόσμου του Παναθηναϊκού και κυρίως αυτών, που κάθε χρόνο στηρίζουν με την ελπίδα κάποια στιγμή να πάρουν κάποια χαρά.
Ο Παναθηναϊκός κάνει συνέχεια τα ίδια λάθη και έφθασε σήμερα εκεί, που ήταν πέρυσι τέτοια εποχή περίπου. Πέρυσι προκρίθηκε ο Παναθηναϊκός με την Λανς και στη συνέχεια το ξεκίνημα της ομάδας στο πρωτάθλημα ήταν τραγικό και απολύθηκε ο Αλόνσο. Φέτος προκρίθηκε η ομάδα με την Σαχτάρ και την Σάμσουνσπορ, έκανε ένα τραγικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα και απολύθηκε ο Βιτόρια.
Οποιος νομίζει, ότι το πρόβλημα είναι ο κάθε προπονητής, τότε δεν θα είχε αλλάξει έξι μέσα σε ενάμισι χρόνο ο Παναθηναϊκός. Οι προπονητές είναι αυτοί, που έχουν την μικρότερη ευθύνη. Ο Παναθηναϊκός είναι ένας οργανισμός, που η λέξη υγεία είναι άγνωστη και καταπίνει και παίκτες και προπονητές. Και αυτό συμβαίνει, διότι γίνονται συνέχεια λάθη και υπάρχουν μεγάλα οργανωτικά και δομικά προβλήματα . Τα λεφτά δεν φέρνουν απαραίτητα την ευτυχία στο ποδόσφαιρο. Την τελευταία διετία έχουν πέσει πολλά λεφτά και η ομάδα είναι χειρότερη από το 2023, που είχε το ¼ του σημερινού μπάτζετ.
Η Πάφος, είναι το απόλυτο παράδειγμα, που μας δείχνει, ότι το πρώτο πράγμα, που χρειάζεται το ποδόσφαιρο είναι να έχεις οργάνωση, να ακολουθείς ένα πλάνο σαν ομάδα και να επιλέξεις τον προπονητή, με κριτήρια, που να καλύπτουν τα θέλω του συλλόγου. Όχι επιλογή, ό,τι κάτσει και ό,τι βρούμε μπροστά μας, αυτό που γίνεται στον Παναθηναϊκό δηλαδή.
Ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλα δομικά προβλήματα, που για να λύσει μόνο ένας καλός προπονητής, είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας. Μία ομάδα, που δεν μπορεί να συνδεθεί με τον κόσμο της, που εκεί που πάει να γίνει κάτι, τον ξενερώνει με αποτελέσματα και αποφάσεις. Μία ομάδα, που έχει ανάγκη από στελέχη, που θα βοηθήσουν και οργανωτικά, αλλά και στην λήψη-επιτέλους-σωστών και Παναθηναϊκών αποφάσεων. Κάθε χρόνο τα ίδια λέμε, αλλά τα λέμε και τίποτα δεν αλλάζει…
Ο Βιτόρια απομακρύνθηκε. Για μένα ήταν λάθος τελικά η απόφαση του συλλόγου να διατηρήσει τον Βιτόρια το προηγούμενο καλοκαίρι. Το έκαναν με βαριά καρδιά και με την λογική «ας του δώσουμε την ευκαιρία, αφού δεν είναι δική του ομάδα να κάνει προετοιμασία». Λάθος λογική. Μέσα σε 8 μήνες μπορείς να δεις αν ένας προπονητής, καλύπτει τα θέλω σου, όσον αφορά την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία. Ο Βιτόρια όλο αυτό το διάστημα έδειξε, ότι είναι ένας προπονητής, που μπορεί να φτιάξει μία εξαιρετική αμυντική λειτουργία, αλλά όταν η ομάδα πρέπει να παίξει, να ανοίξει κλειστή άμυνα υπάρχει πρόβλημα. Αυτό είδαμε πέρυσι στα περισσότερα ματς πρωταθλήματος με μικρομεσαίες ομάδες, αυτό είδαμε και στην αρχή της φετινής σεζόν στα τρία ημίχρονα με Λεβαδειακό και Κηφισιά, που δεν έπαιξαν κλειστά, αλλά ο Παναθηναϊκός φανέρωσε την γνωστές του αδυναμίες. Πέρυσι υπήρχε η δικαιολογία, ότι το ρόστερ δεν ήταν δικό του, φέτος ήρθαν 11 παίκτες και βλέπαμε το ίδιο. Στην Ευρώπη, μία ομάδα, που έπαιξε πολύ καλά αμυντικά και πήρε τις προκρίσεις με Σαχτάρ και Σαμσουνσπόρ, με την Ρέιντζερς, που είχε χώρους ο Παναθηναϊκός έκανε φάσεις, αλλά τα γκολ δεν τα έβαλε. Τα ματς αυτά ήταν η εξαίρεση, αλλά όταν στη συνέχεια χρειάστηκε να παίξει επίθεση, πρόβλημα…
Ο Βιτόρια έφυγε και ο Παναθηναϊκός ψάχνει πάλι Σεπτέμβρη μήνα προπονητή. Οποιος ξένος και να έρθει, ο καλύτερος, θέλει χρόνο, και κανείς δεν εγγυάται, ότι θα πετύχει μέσα σε έναν οργανισμό, που καταπίνει παίκτες και προπονητές. Η επιλογή του Χρήστου Κόντη, για να έρθει τώρα και να αλλάξει άμεσα την εικόνα της ομάδας είναι σωστή. Διότι ο Κόντης ξέρει πρόσωπα και πράγματα και ο ίδιος έχει μεγάλη δίψα και μεγάλο κίνητρο, για να πετύχει. Την βλέπει αυτή την δεύτερη θητεία του στον Παναθηναϊκό σαν μία μεγάλη ευκαιρία και θα κάνει τα πάντα για να πετύχει και να επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη του κόσμου του Παναθηναϊκού.
Την προηγούμενη φορά ο Κόντης βρήκε μία ομάδα σε ελεύθερη πτώση από τον Τερίμ και μέσα σε μία εβδομάδα, έκανε πέντε-έξι πράγματα, που οδήγησαν την ομάδα στην κατάκτηση του κυπέλλου. Το πρώτο του παιχνίδι και τότε ήταν κόντρα στον Ολυμπιακό, που παρουσίασε έναν καλό Παναθηναϊκό, που προηγήθηκε με 2-0, αλλά τελικά το ματς ήρθε 2-2. Μακάρι τώρα να το κερδίσει το ντέρμπι. Τώρα βρίσκει καλύτερο ρόστερ από τότε, αλλά πιο τσαλακωμένη ψυχολογικά ομάδα. Είμαι σίγουρος, ότι τακτικά θα δούμε άμεσα βελτιώσεις, όπως είμαι σίγουρος, ότι η ομάδα θα αρχίσει να παίζει σιγά-σιγά, να δείχνει στο γήπεδο πράγματα. Για τα αποτελέσματα δεν είμαι σίγουρος, κανείς δεν μπορεί να τα προβλέψει. Αλλά αν αρχίσει και λειτουργεί η ομάδα, τότε θα έρθουν και τα αποτελέσματα. Εμένα μου αρέσει, ότι για δεύτερη φορά ο Κόντης θέλει να έρθει σε μία ομάδα, που είναι όλα μαύρα και άραχνα, ότι δεν κωλώνει, αλλά του αρέσουν τα δύσκολα. Και αυτό δείχνει έναν άνθρωπο με αυτοπεποίθηση.
Από κει και πέρα ο Παναθηναϊκός θέλει να φέρει στην πορεία έναν ξένο προπονητή, που θα βάλει σφραγίδα και το όνομά του θα είναι πέρα πάσης αμφισβήτησης. Μπορεί να έρθει ένας τέτοιος; Έχω τις αμφιβολίες μου, ακόμα και από την στιγμή, που ο Παναθηναϊκός δίνει ένα μεγάλο συμβόλαιο, διότι αυτοί οι προπονητές δεν το… βλέπουν το ελληνικό πρωτάθλημα.
Ο Κόντης το ζήτησε και έρχεται για τα παιχνίδια μέχρι την επόμενη διακοπή, για να εχει έναν αριθμό αγώνων να δείξει τι μπορεί να κάνει. Ζήτησε την ευκαιρία του και σωστά την πήρε. Εύχομαι ολόψυχα μέχρι την επόμενη διακοπή ο Παναθηναϊκός με τον Κόντη να επανέλθει στο πρωτάθλημα και να κάνει καλό ξεκίνημα στην Ευρώπη. Διότι εμένα δεν με ενδιαφέρει πως θα λέγεται ο προπονητής, αλλά να μπορέσει ένας προπονητής να δείξει στο γήπεδο μία ομάδα, που θα γουστάρουμε που την βλέπουμε. Πάντως είναι το πιο πιθανό μετά την διακοπή ο Παναθηναϊκός να πάει σε ξένο προπονητή, με τον Κόντη να μην επιθυμεί να μείνει στο σταφ, αφού θέλει να συνεχίσει την καριέρα του σαν πρώτος προπονητής.
Για το χθεσινό ματς κυπέλλου δεν θέλω να πω πολλά πράγματα. Ο Ταμπόρδα στο πρώτο ημίχρονο, είχε ένα δοκάρι, μία καλή ευκαιρία, προσπάθησε να παίξει κάθετα και έψαξε και βρήκε συνεργασίες με τον Ντέσερς, που πέτυχε το πρώτο του γκολ. Ο νέος επιθετικός του Παναθηναϊκού έδειξε με το καλημέρα, ότι είναι φορ και είναι μέσα στις φάσεις. Το γκολ ήταν πανεύκολο, αλλά βρέθηκε εκεί, που έπρεπε να είναι. Μία μεγάλη διάθεση του Τετέ είδα και μέχρι εκεί. Θέλω να σταθώ στον Μπόκο, που από την προετοιμασία ξεχώρισε και είδα και με την Καλλιθέα στοιχεία, που δείχνουν, ότι αυτό το παιδί αν η ομάδα τον προσέξει μπορεί να βγει…
Την Κυριακή η ομάδα δίνει έναν μεγάλο τελικό. Η νίκη είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Τα υπόλοιπα τις επόμενες ημέρες.
*Αν ο Παναθηναϊκός δεν το αλλάξει και δεν αρχίζει να λειτουργεί σαν ένας ποδοσφαιρικός οργανισμός με οργάνωση και όραμα, αν όλοι όσοι είναι στον σύλλογο δεν βάζουν τον Παναθηναϊκό πάνω από όλους, όποιος προπονητής και να έρθει ακόμα και αν κατά τύχη πετύχει, σε ένα χρόνο πάλι τα ίδια θα λέμε.
*Ο νόμος άλλαξε από τον Φεβρουάριο και λέει ότι για να εφαρμοστούν οι ποινές της ΔΕΑΒ πρέπει να παρέλθει το πενθήμερο. Οπότε ποτέ δεν υπήρξε θέμα βάση αυτής της απόφασης να γίνει χωρίς κόσμο το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, διότι δεν θα έχουν περάσει πέντε ημέρες από την ημέρα, που αποφάσισε για την ποινή η ΔΕΑΒ. Όλα τα άλλα είναι για τις εντυπώσεις.
*Επειδή διαβάζω και ακούω για κίτρινες κάρτες, που βλέπουν ή δεν βλέπουν κάποιες ομάδες αυτό που έγινε χθες με τον Παναθηναϊκό δεν έχει προηγούμενο. Σε παιχνίδι που ήταν ανώτερος, είχε την κατοχή δέχθηκε τρεις κίτρινες κάρτες από τον διαιτητή Μόσχου, μία περισσότερη από την Καλλιθέα, που αμυνόταν. Και μάλιστα ο Παναθηναϊκός είδε τις τρεις πρώτες κίτρινες κάρτες του αγώνα. Αρχισαν πάλι τα έργα….
