By
Ενοχλεί η ισοπαλία. Όποιος δεν το παραδεχτεί, θα είναι ψεύτης. Κυρίως στο σημείο που ήρθε. Όμως οι πάντες είναι συνειδητοποιημένοι. Δεν υπάρχει «κρίμα κι άδικο». Ο Παναθηναϊκός στο ντέρμπι πήγε να πάρει μια σημαντική νίκη, με τρόπο ηρωικό περισσότερο.
Δεν υπήρξε σχεδόν κανένα σημείο στο παιχνίδι που να μπορεί κανείς να μιλήσει για Πράσινη κυριαρχία. Σε αγώνα στη Λεωφόρο. Προσπαθούσε το Τριφύλλι να παίξει στις εντάσεις του Ολυμπιακού και το κατάφερε για κάποια λεπτά. Από εκεί και πέρα, φάνηκε ξεκάθαρα πως δεν είναι αυτή τη στιγμή στο ίδιο επίπεδο ως ομάδα.
Όσο κι αν μας ενοχλεί, πρέπει να βλέπουμε την πραγματικότητα. Ο Κόντης το πήγε το ματς έξυπνα, «κλείδωσε» για μεγάλο διάστημα τον αντίπαλο, όμως ακόμη και τότε δε φαινόταν ανωτερότητα του Τριφυλλιού. Οι παίκτες είχαν θέληση, νεύρο, διάθεση. Άρα το ματς προσπάθησαν να το πάρουν με ηρωισμό. Και γι’ αυτό στο τέλος, όσο άχαρο κι αν ήταν, δεν τα κατάφεραν.
Οι φιλοξενούμενοι έδειχναν πιο ομάδα, είχαν στόχευση, έχασαν δύο μεγάλες ευκαιρίες και στο τέλος δυστυχώς ισοφάρισαν. Αν το γκολ είχε μπει στο 75’ και όχι στο 90+2’, δε θα μιλούσε κανείς τώρα.
Η μεγάλη εικόνα λοιπόν, στεναχωρεί περισσότερο κι απ’ την ίδια την ισοπαλία. Τόσο ατομικά όσο και ως ομάδα φυσικά. Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρα ένα επίπεδο κάτω απ’ τον αιώνιο. Και αυτόν υποτίθεται έχει βασικό ανταγωνιστή για το πρωτάθλημα. Βέβαια με τα τωρινά δεδομένα, η επαφή με την κορυφή δεν μοιάζει πιθανή.
Στην πορεία του χρόνου πολλά μπορεί να αλλάξουν. Όμως όσο κι αν λέμε πως είμαστε στην αρχή της σεζόν, ο Παναθηναϊκός έχει δύο γεμάτους μήνες επίσημων αγώνων. Σε κομπλάρει το να διαπιστώνεις πως υπάρχει μια κατάσταση «ανημποριάς». Σε αυτό το ντέρμπι ήταν προφανές πως ήθελαν, είχαν πάθος, έδωσαν τα πάντα οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Αλλά και πάλι, δεν μπορούσαν. Εκεί είναι το πρόβλημα.
Ο Ολυμπιακός δέχτηκε ένα γκολ χωρίς να έχει «φάει» ευκαιρίες. Χωρίς να έχει κάνει κιόλας. Αμέσως πήρε τα ηνία του ματς, έπαιζε με τρόπο που θα ήταν δύσκολο να απειληθεί ακόμη και στις μεταβάσεις. Έτσι κι αλλιώς ο Παναθηναϊκός έπαιξε ποδόσφαιρο… Αλόνσο σε μεγάλα διαστήματα. Άμεσο δηλαδή. Όχι γιατί το επέλεξε όμως, περισσότερο επειδή δεν μπορούσε διαφορετικά.
Και ατομικά, φάνηκε να υπάρχει διαφορά. Λογικό βέβαια γιατί όταν η μια ομάδα είναι τόσο καλύτερα «δεμένη» και δουλεμένη, προφανώς όλοι μοιάζουν καλύτεροι. Απλά το σχήμα με αλλαγές που παρέταξε ο Μεντιλίμπαρ και ο μικρός επηρεασμός της ομάδας του, φανερώνει πολλά. Πάντα στη σύγκριση των δύο μιλάμε.
Μέχρι που μπήκε ο Ποντένσε και ήταν σα να γύρισε διακόπτης μη γελιόμαστε. Ήταν και το σημείο που οι δυνάμεις δεν υπήρχαν για τον Παναθηναϊκό, οπότε το… πουλάκι πέταξε. Έστω και στο 90+2’.
Τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είναι σε αυτή την κατάσταση, ο Κόντης δικαίως λέει πως χρειάζεται υπομονή και χρόνος. Είναι κωμικοτραγικό να συζητάμε στον Παναθηναϊκό για αυτά τα στοιχεία βέβαια, απλά δείχνουν πως δεν μπορεί να ακολουθήσει η ομάδα αυτή τη στιγμή.
Πρέπει να βρει προπονητή, μετά αυτός να αναλύσει το ρόστερ, να δουλέψει, να περάσει τη φιλοσοφία του και να το κάνει μια ομάδα πάνω στα δικά του θέλω. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση να πάνε όλα καλά και να μην έχουν τίποτα «στραβές», ή διαφορές φιλοσοφίας.
Το ματς με τον Ολυμπιακό ήρθε ισόπαλο στις καθυστερήσεις. Κάλλιστα μπορούσε να νικήσει ο Παναθηναϊκός έτσι όπως πήγε το ματς. Δε θα ήταν η καλύτερη ομάδα όμως. Δε θα ήταν η κυρίαρχη ομάδα σε αυτό το ματς. Δε θα ήταν εκείνη που «πέρασε χειροπέδες» στον αντίπαλο. Θα ήταν αυτή που ηρωικά το έφτασε κοντά. Σε καμία περίπτωση δεν αρκεί αυτό για να διεκδικήσεις τίτλο.
Ο Παναθηναϊκός πάσχει από συνολική έλλειψη δυναμικής. Αφήνουμε στην άκρη τη νοοτροπία, καθώς στο τέλος ενώ έχει όλα τα ματς στα χέρια του, «πίνει» θάλασσα. Για να κάνεις πρωταθλητισμό πρώτα το «δείχνεις» στον καθένα. Όταν σε βρίσκουν μπόσικο κι ενώ ξέρουν πως είσαι 15 χρόνια χωρίς τίτλο, δε σε φοβούνται. Τόσο απλά.
Στη Λεωφόρο έχουμε δει τον Ολυμπιακό να παίρνει 0-0 και να πανηγυρίζει. Να χάνει 1-0 και να λέει ευχαριστώ που δεν δέχτηκε περισσότερα. Πρόσφατα όλα αυτά, όχι προηγούμενο αιώνα.
Ακόμη κι αν ήρθε στις καθυστερήσεις λοιπόν, ο βαθμός αυτός μας φάνηκε απ’ τους πιο εύκολους που πήρε ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο. Πρόβλημα του Παναθηναϊκού και μόνο. Από τέλη Σεπτέμβρη, αρχίζουμε λοιπόν τα σενάρια. Αν χάσουν βαθμό εδώ, αν δε νικήσουν εκεί, αν τους πάρουμε εμείς, τότε η διαφορά θα εξανεμιστεί.
Δυστυχώς πρωταθλητισμός έτσι δεν ηίνεται… Μακάρι να πέφτουμε έξω. Για τώρα ας βρουν έναν προπονητή ικανό να αλλάξει τα δεδομένα. Τα υπόλοιπα στην πορεία. Να δείξουν τουλάχιστον πως το «παλεύουν» και δεν αποδέχονται τη μοίρα τους από τώρα.
