By Η αναμέτρηση με την Γιουνγκ Μπόις άφησε πίσω της το πρώτο αληθινά καλό παιχνίδι του Πορτογάλου χαφ με τα πράσινα.
Το παιχνίδι της Βέρνης με την Γιουνγκ Μπόις δεν άφησε στον Παναθηναϊκό μόνο τρεις βαθμούς. Δεν του άφησε την αίσθηση ότι μπορεί να βρήκε έναν προπονητή, ο οποίος μπορεί να πιάσει τον σφυγμό της ομάδας και του ρόστερ.
Του άφησε και το πρώτο παιχνίδι, όπου ο Ρενάτο Σάντσες έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει πολύτιμες λύσεις στην μεσαία γραμμή του τριφυλλιού.
Στην Ελβετία είδαμε για πρώτη φορά λίγο από τον παλιό καλό Πορτογάλο χαφ, ο οποίος κυριαρχούσε στην μεσαία γραμμή.
Του πήγε το παιχνίδι
Δεν ήταν εντυπωσιακός, αλλά πολύ ουσιαστικός σε ένα παιχνίδι, που για να είμαστε ειλικρινείς του πήγε πολύ από το πρώτο λεπτό.
Οι Ελβετοί εμφάνισαν ένα σχεδόν αφελές τακτικά 4-4-2, κάτι που έφερνε υπεραριθμία στα χαφ για τους πράσινους σχεδόν σε κάθε φάση.
Όταν λοιπόν οι μέσοι βρίσκουν συνέχεια μία συνθήκη 3 εναντίον 2, είναι πολύ εύκολο να φανούν στο γήπεδο, να ξεχωρίσουν και να κυριαρχούν στην μεσαία γραμμή.
Συν τοις άλλοις, το 0-3 από το 20ό λεπτό βοήθησε τον Παναθηναϊκό να έχει το πάνω χέρι και σε τακτικό και σε ψυχολογικό επίπεδο, κάτι που βοήθησε (και) τον Σάντσες να παίζει πιο σίγουρα και με λιγότερη πίεση στο χορτάρι.
Ταιριαστό δίδυμο
Αυτό που έμεινε όμως και ως συμπέρασμα είναι πως εδώ ίσως προκύπτει ένα δίδυμο που ταιριάζει πολύ περισσότερο από κάποιο άλλο.
Το κορμί του Πορτογάλου έχει αλλάξει με τα χρόνια. Δεν έχει την ίδια έκρηξη, ούτε τα ίδια τρεξίματα με παλιότερα. Δεν πατάει σε τόσα πολλά σημεία του γηπέδου.
Τι σημαίνει αυτό; Πως ως οκτάρι έχει ανάγκη να παίζει με ένα εξάρι που να καλύπτει τις αδυναμίες του και συμπληρώνει τα δικά του αγωνιστικά κενά.
Ο Μανώλης Σιώπης ήταν ένα πραγματικό «μηχανάκι» στην Βέρνη. Ήταν παντού στο γήπεδο, βούλωσε με μαστρία όσες τρύπες εμφανίστηκαν και έκανε τον Ρενάτο Σάντσες (και κατ’ επέκταση όλο τον Παναθηναϊκό) να δείχνει πολύ καλύτερος.
Κέρδος για το μέλλον
Με άλλα λόγια, ο Χρήστος Κόντης ενδεχομένως εδώ να έχει βρει ένα χρήσιμο μοτίβο για παιχνίδια ανάλογης λογικής, στα οποία ο Παναθηναϊκός θα βρίσκεται πίσω από την μπάλα και θα χρειάζεται να προστατεύει σκορ.
Σε μία τέτοια συνθήκη, ο Σάντσες κολλάει πολύ περισσότερο με τον Σιώπη, παρά με τον Τσιριβέγια, ο οποίος είναι πολύ πιο χρήσιμος σε συνθήκες που ο Παναθηναϊκός έχει την μπάλα στα πόδια του και παίζει απέναντι σε ομάδες που αμύνονται σε χαμηλό μπλοκ και κλείνονται πίσω.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα ομαδικό σπορ, στο οποίο κάθε προπονητής κοιτάει να πάρει ότι περισσότερο μπορεί από τα ατομικά χαρακτηριστικά κάθε παίκτη του.
Αν ο Κόντης καταφέρει να βρει τις σωστές ισορροπίες στην μεσαία του γραμμή, αξιοποιώντας τα εργαλεία που έχει, είναι σίγουρο ότι θα έχει κάνει το πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
