By
Στην πλάτη του Παναθηναϊκού η Γκόου Αχεντ Ινγκλς έγραψε ιστορία. Γιατί ο ίδιος ο Παναθηναϊκός αρνήθηκε να κάνει το αυτονόητο. Όχι επειδή ήταν απλό ή άνετο. Όμως μόνος του παρουσίασε κάτι που άξιζε να πάρει τη νίκη. Και μάλιστα να την «καθαρίσει» στη μία ώρα αγώνα.
Δεν το έκανε και ξαφνικά εμφάνισε τις ίδιες ασθένειες. Με βασικότερη όλων τη φοβία πως θα χάσει το αποτέλεσμα. Κι έτσι το έχασε ολοκληρωτικά, γιατί δεν πήρε ούτε καν τον βαθμό. Ακυρώνοντας ουσιαστικά τη δική του επιτυχία στην Ελβετία επί της Γιουνγκ Μπόις.
Η Γκόου Αχεντ Ινγκλς είναι ομάδα από την Ολλανδία, με κάποιο τρόπο πήρε το κύπελλο της χώρας της. Αυτό δεν αλλάζει την ποδοσφαιρική της εικόνα όμως. Δεν έμοιαζε με κάτι περισσότερο από μεσαίου επιπέδου ελληνικό κλαμπ. Σαν το ματς με τον Ατρόμητο που έρχεται, ή σα να παίζεις με τον Αστέρα Τρίπολης.
Ανούσιο να προσπαθήσουμε να βρούμε ωραίο περιτύλιγμα στην περιγραφή της ήττας. Ήταν ένα ματς που ο Παναθηναϊκός είχε στο χέρι του και το άφησε να του φύγει ολοκληρωτικά. Κάνοντας βήματα πίσω, ακυρώνοντας τον εαυτό του και δημιουργώντας έξτρα πίεση εκεί που πραγματικά δε χρειαζόταν.
Ποδοσφαιρικά ο Τετέ ήταν ορεξάτος αν και είχαν εστιάσει στη δική του αντιμετώπιση το πλάνο τους. Ο Ζαρουρί δεν είχε τις στιγμές που θα έπρεπε, τα σουτ δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο Σφιντέρσκι σκόραρε αλλά το τετ α τετ καθυστέρησε και δεν το μετέτρεψε σε γκολ. Φάσεις υπήρχαν, λύσεις δεν υπήρξαν τη στιγμή που χρειαζόταν.
Διότι στον πάγκο δεν υπήρχε επιθετικός, στα εξτρέμ δεν υπήρχε λύση καθώς ο Τζούρισιτς έπρεπε να παίξει σα φορ και μοιραία στα λεπτά που χρειαζόταν να «κλειδώσει» το ματς παρουσιάστηκε αυτή η ανισορροπία. Η οποία ίσως να έδωσε και θάρρος στους φιλοξενούμενους που μετά το 1-0 έβγαλαν τρέλα στο χορτάρι. Είχε αποτέλεσμα γι’ αυτούς, όμως δικό τους ζήτημα. Δεν απασχολεί κανέναν η Γκόου Αχεντ Ινγκλς.
Η σύνδεση του παιχνιδιού στο ΟΑΚΑ με το ματς κόντρα στον Ατρόμητο, αποδείχθηκε πως μόνο κακό έκανε. Όχι πως φταίει αυτό φυσικά. Ο Παναθηναϊκός είχε την απόδοση να «κλειδώσει» το ματς. Κι ας μην ήταν εξαιρετικός, οι Ολλανδοί προσφέρονταν στα πάντα για να έρθει η νίκη. Τελικά δεν ήρθε ούτε ο βαθμός.
Ξανά απ’ την αρχή λοιπόν, αναζητώντας αυτό το κάτι που θα ξαναφέρει μια ελπίδα. Με τον Ατρόμητο προφανώς και να έρθει η νίκη δεν ισορροπεί τη συγκεκριμένη μεγάλη γκέλα. Ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία να κάνει τεράστιο βήμα για κάτι καλό. Τώρα ξανά κυνηγάει βαθμούς, χάνοντας ταυτόχρονα και την ψυχολογία.
Και κάτι τελευταίο… ΟΑΚΑ μισό με γερανούς στο στίβο, είναι το λιγότερο μελαγχολία. Μακάρι τα ματς αυτά να μπορούσε η ομάδα να τα δώσει στη Λεωφόρο. Για να έχει έδρα τουλάχιστον.
Υ.Γ. Γινόταν ολόκληρη συζήτηση για το αν μπορεί να υπάρξει Σάντσες χωρίς Σιώπη στην ενδεκάδα. Τελικά μάλλον ισχύει και το αντίθετο. Γιατί η ποιότητα του Τσέριν με τον Πορτογάλο δεν μπαίνει σε καμία σύγκριση, χωρίς να φταίει ο Σλοβένος σε κάτι.
Υ.Γ.1: Η απουσία του Πελίστρι για τόσο μεγάλο διάστημα, είναι απίστευτα σημαντικότερη απ’ όσο φαίνεται.
Υ.Γ.2: Το ίδιο το ποδόσφαιρο καμιά φορά δίνει τις απαντήσεις. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε όσα έπρεπε στις μεταγραφές. Όχι πως τώρα αλλάζει κάτι, πάλι θα περιμένει τον Γενάρη και αν και εφόσον…
Comments