Όταν δεν σέβεσαι το ποδόσφαιρο γράφεις μαύρες σελίδες στην ιστορία σου

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ηττηθεί από την Γκόου Αχέντ Ιγκλς και να υπενθυμίσει σε όλους ότι η φετινή χρονιά θα είναι κάτι παραπάνω από ζόρικη.

Μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία του έγραψε ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Πέμπτης στο υπό ανακαίνιση ΟΑΚΑ.

Η ήττα από την Γκόου Αχέντ Ιγκλς με ανατροπή, μιας ομάδας που πριν από τέσσερα χρόνια αγωνιζόταν στη Β’ Ολλανδίας και στην Αθήνα πανηγύρισε την πρώτη της ευρωπαϊκή νίκη (!) δεν χωνεύεται εύκολα στο πράσινο στρατόπεδο και ήρθε μάλιστα σε ένα χρονικό σημείο, που είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται ένα μικρό φως στην άκρη του τούνελ.

Μια ήττα που επαναφέρει σε έντονο βαθμό την πίεση, την αμφισβήτηση και δείχνει ότι με “ασπιρίνες” δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις μια… βαριά αρρώστια. Με λύσεις ανάγκης, όπως είναι ο Κόντης, δεν μπορείς να διορθώσεις τα τόσα ποδοσφαιρικά λάθη που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στον Παναθηναϊκό.

Το παιχνίδι

Πανομοιότυπο με σχεδόν όλα τα παιχνίδια που έχει δώσει ο φετινός Παναθηναϊκός. Μόνο που αυτή τη φορά το χαμηλό επίπεδο του αντιπάλου του, του έδινε ασφάλεια και δεν τον είχε ανησυχήσει στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα.

Χαμένες ευκαιρίες στο πρώτο μέρος, γκολ με τον Σβιντέρσκι στο 55’ και μετά… σβήσιμο. Οι αλλαγές του Κόντη αντί να δώσουν φρεσκάδα στους πράσινους, δημιούργησαν τις βάσεις για την αντεπίθεση της ολλανδικής ομάδας και την ανατροπή-σοκ.

Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να είναι απειλητικός, έδειχνε χαμένος και δύο κόντρες από το δεξί άκρο της άμυνάς του επέτρεψαν στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς να γράψει ιστορία.

Όταν δεν σέβεσαι το ποδόσφαιρο…

Είναι απορίας άξιο το πως γίνεται μια ποδοσφαιρική ομάδα με τέσσερις επιθετικούς στο ρόστερ της και μόλις με έναν τραυματία, τον Ντέσερς, να αναγκάζεται να βγάλει το τελευταίο ημίωρο ενός αγώνα με “ψεύτικο εννιάρι” έναν εξτρέμ του.

Ο Σβιντέρσκι είχε καλό βράδυ, έδωσε πολλές μάχες, απείλησε, σκόραρε με μια εξαιρετική κεφαλιά. Και μόλις βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο, η επιθετική λειτουργία των πράσινων κατέρρευσε.

Σε καμιά περίπτωση, βέβαια, δεν έχει ευθύνη ο Τζούριτσιτς, ο οποίος κατ’ ανάγκη έπαιξε στην κορυφή της επίθεσης και πάλεψε όσο μπορούσε. Αλλά είναι τόσο πιο σημαντικό το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, ώστε να αναγκαστεί ο Κόντης να βγάλει από την 11άδα τον μοναδικό του καθαρό στράικερ, με το σκορ να είναι μόλις στο 1-0;

Είναι απορίας άξια, επίσης, η νέα κατάρρευση του Παναθηναϊκού μετά το γκολ του. Είναι θέμα δυνάμεων; Είναι θέμα ψυχολογίας; Τι μπορεί να συμβαίνει; Γιατί σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση.

Αυτά που γίνονται στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια είναι για να γραφτούν σε βιβλίο με τίτλο: Η συνήθεια της αποτυχίας. Εκεί που χτίζει ένα μομέντουμ, εκεί που ψήνεται ο κόσμος και στηρίζει την ομάδα, όλα γκρεμίζονται. Είναι τόσο σαθρά τα ποδοσφαιρικά θεμέλια που έχει στηθεί, που δεν επιτρέπουν να χτιστεί κάτι καλό.

Ο Παναθηναϊκός με τη συγκεκριμένη ήττα επανέρχεται στις γνωστές του φετινές… εργοστασιακές ρυθμίσεις. Ο Κόντης (είναι άραγε υπηρεσιακός; Ανέλαβε για πέντε παιχνίδια μέχρι τη διακοπή;

Υπάρχει αναζήτηση για κάποιον προπονητή από το τοπ επίπεδο;) σε καμιά περίπτωση δεν είναι μάγος ώστε να καταφέρει να γυρίσει την κατάσταση μέσα σε λίγες μέρες. Προφανώς και δεν έχει ευθύνη για τα όσα συνέβησαν αυτό το καλοκαίρι, αλλά κόντρα στην Γκόου Αχέντ Ιγκλς έχει μεγάλη ευθύνη για το ότι η ολλανδική ομάδα γύρισε το παιχνίδι.

Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο και αμέσως μετά η διακοπή για τις Εθνικές. Κανείς δεν ξέρει πώς θα βρει τον Παναθηναϊκό αυτή τη διακοπή και το συγκεκριμένο γεγονός (είναι ένα ακόμη μέσα σε τόσα άλλα) δείχνει ξεκάθαρα ότι οι πράσινοι δεν δείχνουν σεβασμό προς το… ποδόσφαιρο.