Αυτή η αίσθηση που ποτέ δεν πρέπει να ξαναχαθεί

Εβδομάδα Ευρώπης. Πέντε χρόνια μετά. Μεγάλο διάστημα. Απουσία που πρωτόγνωρη για το μέγεθος και το brand name του Παναθηναϊκού. Κάποτε έμενε το κλαμπ εκτός για μια σεζόν και αισθανόσουν πως σου… ξερίζωσαν την ψυχή. Φανταστείτε το αίσθημα και την ψυχολογία των Παναθηναϊκών μια πενταετία ολόκληρη. Η οποία μάλιστα δεν ακολούθησε κάποιο διάστημα επιτυχιών.

Η σχέση Παναθηναϊκού-Ευρώπης, δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα. Την αισθάνονται μόνο όσοι είναι Παναθηναϊκοί. Οι υπόλοιποι τη βλέπουν, καταλαβαίνουν πως υπάρχει, αλλά τους φαίνεται περίεργη. Είναι πραγματική μαγεία. Ένα απίστευτο αίσθημα ανωτερότητας που «έχτισε» αυτή η ομάδα με κόπο και επιτυχίες ανυπέρβλητες.

Ο Παναθηναϊκός στην ψυχολογία του έχει την Ευρώπη ως ύψιστη προτεραιότητα και φυσική του θέση. Γι’ αυτό κι αν ρωτήσεις οπαδό του τι προτιμά, μία παρουσία στους «8» του Europa League για παράδειγμα ή πέντε σερί πρωταθλήματα, θα δυσκολευτεί να αποφασίσει ή θα επιλέξει το πρώτο. Κάτι που δε θα γινόταν με κανέναν άλλο υποστηρικτή ελληνικού κλαμπ. Σωστό ή λάθος δεν υπάρχει, ο καθένας όπως το σκέφτεται. Είναι ένα γεγονός όμως, που καταδεικνύει το σκεπτικό και την ίδια την ύπαρξη του κλαμπ.

Αυτό το ξέρουν στην Ευρώπη. Αναγνωρίζουν την αξία των Πράσινων παρά την μεγάλη απουσία τους. Γνωρίζουν πως ο Παναθηναϊκός ακόμη και τη Ρεάλ Μαδρίτης να δει απέναντί του, δε θα αισθανθεί φόβο ή κόμπλεξ κατωτερότητας. Παρότι προφανώς και δεν είναι έστω κοντά σε τέτοια μεγέθη μην παρεξηγηθούμε κιόλας. Αλλά αυτή η ανωτερότητα που πηγάζει απ’ την ψυχολογία που απέκτησε μέσα από πορείες δεκαετιών ολόκληρων, δίνει στον Παναθηναϊκό το δικαίωμα να έχει πίστη και όνειρα.

Η κορυφαία ομάδα της χώρας εκτός συνόρων, αυτή που τα επιτεύγματά της πιθανότατα δε θα πλησιάσει κανείς ακόμη κι όταν εμείς δε θα υπάρχουμε σε τούτο τον κόσμο. Έλειψε πάρα πολύ. Πρώτα και πάνω απ’ όλα για τον εαυτό της και εν συνεχεία για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Έτσι εξηγείται και το γιατί όλοι οι Παναθηναϊκοί έχουν αυτό το σκίρτημα τις μέρες που διανύουμε. Πριν την πρώτη αναμέτρηση με τη Σλάβια Πράγας. Αντιλαμβάνεσαι το γεγονός κι απ’ τις συζητήσεις που άλλαξαν άρδην. Η αρχική παγωμάρα της κλήρωσης, έχει γίνει υπέρμετρη αισιοδοξία. Στο μυαλό κανενός δεν χωράει το να βλέπει ζευγάρι Παναθηναϊκού με Σλάβια Πράγας και να θεωρεί φαβορί τους Τσέχους. Ούτε καν οι ίδιοι οι Τσέχοι δε δείχνουν να το σκέφτονται έτσι, παρότι οι Πράσινοι ήταν απόντες ευρωπαϊκά ενώ η Σλάβια έκανε εκπληκτικά πράγματα την τελευταία τριετία.

Πραγματικά δεν ξέρουμε τι θα γίνει στην Πράγα. Είναι δύσκολο ματς στην ανάγνωσή του. Το γενικό πλαίσιο θέλει τον Παναθηναϊκό να πρέπει να αντιμετωπίσει το ματς κάπως συντηρητικά επειδή η Σλάβια δυσκολεύεται σημαντικά σε τέτοιου είδους αντιπάλους απέναντι. Όμως είμαστε ακόμη αρχές Αυγούστου. Κανείς δεν ξέρει πως θα αντιδράσουν οι ομάδες αγωνιστικά, ψυχολογικά, πώς θα διαχειριστούν καταστάσεις που δεν μπορούν να προβλεφθούν αυτή τη στιγμή.

Δύσκολο ζευγάρι στην ανάγνωσή του, ίσως αυτό με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη φάση του Conference League. Ακόμη κι αυτό το… άγνωστο όμως, έχει τη δική του μαγεία. Τη δική του Παναθηναϊκά ευρωπαϊκή υπόσταση. Γιατί υπάγεται σε μια γκάμα συναισθημάτων που την έχουν ζήσει οι φίλοι του Τριφυλλιού. Πολλές φορές.

Ας μείνουμε εκεί. Στην ίδια την προσμονή που τελείωσε. Την αγωνία αν θα παίζεις στην Ευρώπη που ήταν τόσο μα τόσο ξένη. Τα χρόνια που προηγήθηκαν και έβρισκαν ως «στόχο» σου να μπεις στις θέσεις που δίνουν ευρωπαϊκό εισιτήριο για να «σβήσεις» την ποινή της UEFA και δεν το κατάφερνες. Ανήκουν στο παρελθόν, αλλά η ιστορία είναι το «σημάδι» στο κορμί του Παναθηναϊκού. Το κοιτά και του θυμίζει ποιος είναι, που έφτασε και που δεν πρέπει να επιστρέψει ποτέ.

Η επαναφορά έστω κοντά στα στάνταρ του, δεν είναι απλή υπόθεση. Υποχώρησε υπερβολικά και βίαια. Αλλά αν δεν έχει αυτός τη δύναμη να… σκαρφαλώσει ξανά, ποιος την έχει; Η αγωνία, η προσμονή, η ανάγνωση αντιπάλων, οι σκέψεις για εκδρομή στο εξωτερικό, οι κληρώσεις και οι σκέψεις «να πάρω άδεια, μπες και δες πτήσεις μήπως βολεύουν να πάμε». Οι συζητήσεις που όλοι έκαναν για χρόνια, που τόσο μα τόσο πολύ έλειψαν.

Αυτή είναι η Παναθηναϊκή χαρά! Η Παναθηναϊκή ύπαρξη. Καμία Σλάβια δεν μπορεί να κοιτάξει στα μάτια όσα πρεσβεύει και όσα θεμελίωσε το Τριφύλλι στην ευρωπαϊκή του υπόσταση. Μπορεί βέβαια να κοιτάξει ποδοσφαιρικά στα μάτια την τωρινή ομάδα, μέσα στο καλοκαίρι. Αλλά και πάλι, ο φόβος είναι αποκλειστικά δικός της. Μαζί με το ανάθεμα για το τι της έφερε η κλήρωση, για το ποιες φανέλες θα δει απέναντί της το βράδυ της Πέμπτης.

Αν με το καλό προκριθεί ο Παναθηναϊκός, μετά θα κληθεί να αντιμετωπίσει μία εκ των Ράκοβ ή Σπάρτακ Τρνάβα. Όπως τα περιμέναμε δηλαδή. Για να πας στους ομίλους θα πρέπει να κάνεις μια πρόκριση-δήλωση επιστροφής. Αυτή θα είναι η Σλάβια, αν γίνει φυσικά μη νομίζει κανείς πως θα είναι εύκολο. Η επόμενη φάση αν με το καλό υπάρξει, μόνο με τη δυναμική που θα έχεις αποκτήσει και την ψυχολογία, μετατρέπεται σε πιο εύκολη υπόθεση.

Παναθηναϊκός χωρίς Ευρώπη, ήταν σα να τρώμε πέντε χρόνια ανάλατο φαγητό. Επιτέλους, αποκτά ξανά γεύση η ζωή μας. Κι επειδή γευτήκαμε την… αηδία, ας φροντίσουν όλοι μην την ξαναζήσουμε ποτέ. Τύχη στην ομάδα κι επιτυχία στο ματς που ακολουθεί… Εμπιστοσύνη υπέρμετρη στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και στα παιδιά που θα αγωνιστούν.