Ο Παναθηναϊκός της Ρούξι…

Έδινε την εντύπωση πως ήταν ανίκητη. Ήταν ανίκητη… Στα επτά χρόνια παραμονής της στον αγαπημένο της Παναθηναϊκό (από την περίοδο 2003-04 ως την περίοδο 2009-10), μόλις σε δύο διοργανώσεις χαράχτηκε όνομα άλλου συλλόγου πάνω σε τρόπαιο. Ήταν αυτό της προηγούμενης ομάδας της, του Φιλαθλητικού Ομίλου Βριλησσίων (νταμπλ τη σεζόν 2003-04). Όταν η διοίκηση του Τριφυλλιού αποφάσισε να ενισχύσει επιπλέον το τμήμα, καθιστώντας το ξανά πλήρως πρωταγωνιστικό, το καλοκαίρι του 2004, η γεννημένη στη Ρουμανία (όπως και άλλη μία θρυλική μορφή του συλλόγου, η Λία Μήτση) διαγώνιος ηττήθηκε σε ελάχιστες περιπτώσεις…

Έξι πρωταθλήματα και πέντε Κύπελλα Ελλάδας σήκωσε μαζί μας η αρχηγός. Το ένα Κύπελλο που δεν κατακτήθηκε, αυτό του 2007, θεωρείται ως μη γενόμενο (όρος του βόλεϊ). Το σκέπασε η δολοφονία του ανθρώπου στον οποίον αφιέρωσε το επόμενο Κύπελλο (2008), του Μιχάλη Φιλόπουλου. Συνολικά, ως μέλος της «χρυσής» ομάδας του Παναθηναϊκού, η Ρουξάντρα (το κανονικό της όνομα) Ντουμιτρέσκου έδωσε 224 αγώνες σε πρωτάθλημα και Κύπελλο Ελλάδας, μετρώντας 200 νίκες και μόλις 24 ήττες. Στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα πανηγύρισε 26 φορές σε 41 αγώνες, αγωνιζόμενη και στον μονό, εκτός έδρας τελικό του Τσάλεντζ Καπ του 2009, απέναντι στην ιταλική Μοντεσκιάβο Γιέζι (0-3).

Ας το παραδεχτούμε. Όλοι ήμασταν κρυφά -ή φανερά- ερωτευμένοι μαζί της. Ήταν αυτός ο συνδυασμός εξωτερικής εμφάνισης, προσωπικότητας, αθλητικής αξίας και φυσικά το τριφύλλι στην καρδιά, που δημιουργούσαν ένα εκρηκτικό μείγμα. Αλλά ήταν έρωτας αγνός, όχι χυδαίος. Όπως όταν ο μαθητής νιώθει τα πρώτα ανομολόγητα σκιρτήματα για τη δασκάλα του… Τραγική ειρωνεία: στην τελευταία της ανάρτηση φορούσε φόρμα του Παναθηναϊκού. Σαν να ήταν κομμάτι από τη σάρκα της, από την αποχώρησή της από την Ελλάδα και έκτοτε, δεν αποχωρίστηκε το πράσινο και το λευκό, δεν τα αποτίναξε ποτέ από πάνω της. Η ίδια δεν γεννήθηκε «πράσινη», όπως δήλωσε κάποτε on camera. Έγινε όμως στην πορεία. Και «έφυγε» ως τέτοια. Νωρίς, γαμώτο…

Για άλλους μπορεί να πέθανες. Για εμάς απλώς πήδηξες για καρφί. Ψηλά, πολύ ψηλά… Σε ευχαριστούμε για όλα, Ρούξι μας…

ΥΓ.: Θεωρώ αυτονόητο ότι ο Ερασιτέχνης και η ΚΑΕ Παναθηναϊκός θα σταθούν με κάθε δυνατό τρόπο στο πλευρό του δωδεκάχρονου, ορφανού πλέον, γιου των Ρούξι Ντουμιτρέσκου και Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Φίλιππου, ο οποίος αγωνίζεται σε ομάδα μπάσκετ της Ρουμανίας. Είναι χρέος του συλλόγου απέναντι στην αθλήτρια που δόξασε και λάτρεψε το Τριφύλλι και τον «Τάφο του Ινδού» όσο ελάχιστοι και ελάχιστες…