By Η νέα μεγάλη πρόκληση που έχει μπροστά του ο Παναθηναϊκός μετά το 2-2 της Εφές.
Κρίμα. Χάθηκε η ευκαιρία. Μεγάλη ευκαιρία θα έλεγα. Την κρατούσε στα χέρια του. Θα μπορούσε να αποφύγει την διαδικασία του Game 5 και σήμερα να είχε το κεφάλι του ήσυχο και με τα εισιτήρια στο χέρι για το Άμπου Ντάμπι.
Όμως τίποτε δεν τελείωσε. Και αν βάλουμε κάτω όλα τα δεδομένα, ο Παναθηναϊκός έβγαλε εις πέρας την αποστολή του στην Κωνσταντινούπολη. Μπορεί όχι στον απόλυτο βαθμό από τη στιγμή που δεν έκανε το 2/2 αλλά σίγουρα στον μεγαλύτερο. Βέβαια υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος καθώς αυτή τη στιγμή θα μπορούσε να είχε αποκλειστεί από το Final Four και τα πράγματα να ήταν τελείως διαφορετικά και πολύ πιο δύσκολα.
Για την ακρίβεια το ποτήρι δεν είναι σε καμία περίπτωση μισοάδειο, αλλά μισογεμάτο. Και θα σας πω κάτι γιατί πολλά άκουσα μετά το τελευταίο παιχνίδι κόντρα στην Εφές. Εάν ο Παναθηναϊκός είχε χάσει το τρίτο ματς της σειράς και κέρδιζε το Game 4 δεν θα επικρατούσαν τώρα χαρές και πανηγύρια και υπέρμετρη αισιοδοξία για το 5ο παιχνίδι της σειράς; Μην απαντήσετε. Θα απαντήσω εγώ. ΚΑΙ με το παραπάνω! Το λέω και το υπογράφω έχοντας ζήσει πέρυσι κάτι αντίστοιχο μετά από τη νίκη επί της Μακάμπι στο Game 4.
Πήρε τη μία νίκη που έπρεπε να πάρει
Απλούστατα τη νίκη που ΕΠΡΕΠΕ να πάρει ο Παναθηναϊκός στην Κωνσταντινούπολη, την πήρε στο 3ο και όχι στο 4ο ματς. Δεν επέστρεψε με άδεια τα χέρια. Όμως επειδή η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, υπάρχει η αίσθηση ότι η ομάδα απέτυχε ή εν πάση περιπτώσει δεν πέτυχε. Όχι. Σε καμία περίπτωση. Ήθελε σε πρώτη φάση να επαναφέρει την σειρά στο ΟΑΚΑ και το έκανε. Άλλωστε γι’ αυτό δεν πάλεψε, μόχθησε και στο τέλος κατέκτησε το αβαντάζ της έδρας κατά τη διάρκεια της regular season; Για αυτό το 5ο ματς. Το ματς για το οποίο αξίζει να έχει μια ομάδα το πλεονέκτημα της έδρας.
Αν θα μπορούσε να πάρει και τις δύο νίκες στην Κωνσταντινούπολη; Εννοείται ότι μπορούσε. 100%. Δεν χωρεί καμία αμφιβολία επί τούτου. Όπως κέρδισε ο Παναθηναϊκός το Game 3 στις λεπτομέρειες, έτσι έχασε το Game 4. Έτσι όπως κύλησαν και τα δύο παιχνίδια θα μπορούσε να είχε κάνει το 2/2 αλλά και να είχε επιστρέψει με αποκλεισμό και 0/2. Οπότε, στο δικό μου το μυαλό (φαντάζομαι και σε πολλών ακόμα) μια χαρά τα πήγε στην Πόλη.
Έμεινε στη διεκδίκηση της πρόκρισης. Και να ‘ταν μόνο αυτό; Πλέον έχει μπροστά του ένα ματς-τελικό μπροστά σε 18.000 και πλέον φιλάθλους του. Μέσα σε άκρως ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Άλλωστε τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ρίξτε μια ματιά στο περσινό Game 5 των playoff και πάρτε μια ιδέα για τα… προσεχώς της Τρίτης (6/5, 21:45) όπου αναμένεται να στηθεί νέο πάρτι στις εξέδρες.α
Προσοχή όμως. ΤΙΠΟΤΕ δεν έχει τελειώσει. ΚΑΜΙΑ πρόκριση δεν έχει ξεκαθαρίσει. Το παιχνίδι θα είναι ΠΟΛΥ πιο επικίνδυνο και δύσκολο σε σχέση με τα δύο ματς στην Κωνσταντινούπολη. Απλούστατα η (περισσότερη) πίεση θα έχει μεταφερθεί στους πράσινους οι οποίοι θα δώσουν ουσιαστικά τον πρώτο ευρωπαϊκό τους “τελικό” τη φετινή σεζόν. «Win or go home» που λενε και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. «Ο θάνατος σου η ζωή μου» σύμφωνα και με το κλισέ. Ένα ματς… μισή σεζόν!
Το «know how» για το μεγαλύτερο ματς μέχρι το… επόμενο
Χρειάζεται ηρεμία. Ούτε ενθουσιασμός για τα όσα θα αντικρίσουν οι παίκτες στην εξέδρα αλλά ούτε και απογοήτευση επειδή δεν τελείωσε η σειρά στην Κωνσταντινούπολη. Χρειάζεται ξεκούραση. Σωματική και πνευματική. Καθαρό μυαλό. Ετοιμότητα. Πάθος και θέληση για τη νίκη δεν τα αναφέρω καν. Τα θεωρώ αυτονόητα. Και είναι αυτονόητα για τον Πρωταθλητή Ευρώπης. Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, ο Άταμαν, οι παίκτες, έχουν το «know how» από τέτοιες καταστάσεις. Ποιος να τους πει, τι; Ξαναβρέθηκαν στην ίδια θέση πριν από έναν χρόνο. Τι συνέβη στο τέλος της σειράς; Όλοι το θυμούνται…
Βέβαια κάθε χρονιά είναι διαφορετική. Κάθε σειρά playoffs είναι διαφορετική. Όμως στο τέλος της ημέρας παίκτες και προπονητής ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφύγουν. Έχουν την εμπειρία, τις παραστάσεις και την τεχνογνωσία. Ξέρουν πώς πρέπει να προετοιμαστούν. Μιλάμε για «το μεγαλύτερο ματς μέχρι το… επόμενο» όπως είχε πει και στο Eurobasket του 1987 ο μεγάλος Νίκος Γκάλης. Και όπου «επόμενο» συμπληρώστε τον ημιτελικό του Final Fοur. Ολοι το γνωρίζουν. Από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο. Και δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να αφήσουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ξαναλέω. Χρειάζεται ηρεμία. Σωστή διαχείριση του σώματος από κάθε παίκτη ξεχωριστά, συγκέντρωση, «άδειασμα» μυαλού απ’ όλα όσα προηγήθηκαν και μόνο…Game 5.
Αυτό ακριβώς μου ανέφεραν και σε «πηγαδάκια» κάποιοι παίκτες της ομάδας κατά την επιστροφή από την Κωνσταντινούπολη τα ξημερώματα του Σαββάτου αμέσως μετά το τέλος του αγώνα: «Να ξεκουραστούμε και την Τρίτη θα είμαστε όπως πρέπει» ήταν η χαρακτηριστική ατάκα. Λέτε να μην γνωρίζουν οι ίδιοι; Θα δουν τα λάθη που έκαναν, θα αναλύσουν τους δύο αγώνες οι οποίοι είχαν και πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους και πάνω σε αυτά θα δουλέψουν. Άλλωστε είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να παρουσιαστουν τρικ και τακτικές αλλαγές μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Απλά το θέμα ειναι όλα όσα έχει σχεδιάσει το προπονητικό τιμ να λειτουργήσουν… ρολόι.
Η ασέβεια στον Αταμάν
Φυσικά από το Game 4 δεν γίνεται να μην αναφερθώ στην ασέβεια που έδειξαν οι φίλοι της Αναντολού Έφες στον Άταμαν; Μα, είμαστε σοβαροί τώρα; Τι πράγματα ήταν αυτά; Ο προπονητής ο οποίος έβγαλε από την ΑΦΑΝΕΙΑ μια ομάδα μπάσκετ και την οδήγησε σε δύο συνεχόμενες Euroleague να δέχεται τέτοια επίθεση και να ακούει ειρωνικά συνθήματα σαν αυτά που φώναζαν οι… εχθροί της Εφές και δη οι οπαδοί της Φενέρ; Σαν να επιστρέφει δηλαδή ο Ομπράντοβιτς στο ΟΑΚΑ και να ακούει τα μύρια όσα ύστερα από όλα όσα είχε προσφέρει στον Παναθηναϊκό. Και με συνθήματα των οπαδών του Ολυμπιακού! Γίνονται αυτά τα πράγματα;
Τεράστιο foul των φίλων της Εφές. Τε-ρά-στι-ο! Απαράδεκτοι. Το λιγότερο. Ε πως να μην πνίξει τον ίδιο τον Άταμαν η αδικία δείχνοντας στην εξέδρα τα τρόπαια που κατέκτησε η Εφές υπό τις οδηγίες του ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια βρισκόταν η ομάδα μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πραγματικά ήταν κάτι που μου έκανε πολύ κακή εντύπωση, ειδικά από τη στιγμη που στο αμέσως προηγούμενο παιχνίδι είχα συνομιλήσει με πολλούς φιλάθλους της Εφές στο γήπεδο και όλοι είχαν να πουν μια καλή κουβέντα για τον Άταμαν. Όπως φαίνεται όμως στον βωμό της σκοπιμότητας ξεχνιούνται τα πάντα. Κακό του κεφαλιού τους.
Ο Ναν, ο Σλούκας και το ρίσκο στα «τεσσάρια»
Απαραίτητη προϋπόθεση θα είναι να εμφανιστεί ο Κέντρικ Ναν όπως και στο Game 3. Κοιτάξτε να δείτε τι έγινε. Ο Αμερικανός είχε 12 πόντους αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Ναν που θέλει ο Παναθηναϊκός, ειδικά από τη στιγμή που είχε μόλις 1/8 δίποντα και χαμηλή δημιουργία. Αυτά τα νούμερα είναι απαγορευτικά για το Game 5. Η ελληνική ομάδα έχει ανάγκη τον MVP της regular season. Βγάζω το καπέλο στον Τσέντι Όσμαν ο οποίος σε κάποιο σημείο του αγώνα έπαιζε σχεδόν μόνος του στην επίθεση, ενώ στο δεύτερο μισό του ματς ο Σλούκας ήταν τρομερός στις αποφάσεις του.
Αυτός ο Σλούκας είναι απαραίτητος και στο ΟΑΚΑ την Τρίτη. Το καθαρό του μυαλό, η οξυδέρκειά του, οι σωστές αποφάσεις. Συν ότι έβγαλε και καλές άμυνες. Μιας και είπα άμυνες. Και πάλι ο Παναθηναϊκός πήρε πολύ καλό βαθμό στα αμυντικά pick n roll. Αναχαίτισε τον τρόπο με τον οποίο αρέσκεται να επιτίθεται η Έφες με αποτέλεσμα να ρισκάρει πολύ τα μακρινά της σουτ. Και το πλήρωσε! Ειδικά από τη στιγμή που έγιναν παράγοντες του ματς τα δύο «τεσσάρια» της τουρκικής ομάδας, ο Ρόλαντ Σμιτς και ο Ερτσάν Οσμάνι οι οποίοι πέτυχαν 29 από τους 85 πόντους της ομάδας τους. Δηλαδή περισσότερους από το 1/3! Ε και αν έπρεπε να ρισκάρει κάπου ο Παναθηναϊκός, θεωρώ λογική την επιλογή των δύο συγκεκριμένων παικτών. Α! Να μην παραλείψω να πω το πόσο μεγάλη παικτάρα είναι ο Ελάιτζα Μπράιαντ. Παίζει από το «1» έως το «3», εξαιρετικός αμυντικός, δημιουργός και σκόρερ όταν χρειαστεί. Έκανε την (μεγαλύτερη) διαφορά.
Θεωρώ ότι μέσα στις επόμενες ημέρες ο Παναθηναϊκός θα βάλει κάτω όλα τα δεδομένα και την Τρίτη (6/5)θα είναι έτοιμος για πραγματικό πόλεμο! Α, και επειδή έχω αναφερθεί αρκετά στη διαιτησία στα δύο πρώτα ματς του ΟΑΚΑ όπου έγινε «η μάχη του Δράμαλη» σε βάρος του Παναθηναϊκού, να πω ότι στην Κωνσταντινούπολη ήταν μια χαρά. Και στα δύο παιχνίδια. Και αν κάποιες φορές στο 4ο ματς σφύριξαν έδρα, λες ΟΚ. Συμβαίνει. Μπορεί να συβεί. Το έχουμε δει να γίνεται σχεδόν παντου. Αρκεί να συμβαίνει και στο ΟΑΚΑ…
Comments