By
Όπως λέει και το ρητό “haters gona hate” και οι αλήθεια είναι πως συχνά πυκνά ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος αμφισβητήθηκε την τελευταία τριετία. Η ιστορία είναι γνωστή για το πως ο Έλληνας κόουτς κράτησε το τριφύλλι όρθιο στα δύσκολα ωστόσο το πέρασμα των χρόνων απέδειξε πολύ περισσότερα.
Το ότι κατάφερε να κρατήσει τον Παναθηναϊκό ζωντανό όταν όλα έδειχναν να χάνονται είναι απλά το ένα κομμάτι. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά για το ότι ο Ανδρεόπουλος είναι καλός για αυτή την αποστολή αλλά ο πρωταθλητισμός είναι κάτι διαφορετικό ή πράγματα όπως ότι είναι καλύτερος ψυχολόγος από ότι προπονητής. Ουσιαστικά ο Παναθηναϊκός στα χρόνια της κανονικότητας ξεκίνησε την πορεία του το 2018 και αυτό μπορεί να λογίζεται ως ένα σημείο αναφοράς. Μια ομάδα, τότε, που δεν είχε στόχο τη σωτηρία της αλλά μια πορεία πρωταθλητισμού. Αν και ήταν σχεδόν αδύνατο να διεκδικήσει τον τίτλο από τη μία μέρα στην άλλη υπήρξε μια κανονικότητα με την ομάδα να φτάνει εν τέλει μέχρι τα προημιτελικά του πρωταθλήματος όπου αποκλείστηκε από την Κηφισιά.
Το θέμα ήταν πως ο Ανδρεόπουλος είχε από τότε και μετά μια ομάδα, ένα σύνολο και έναν οργανισμό που του έδινε τις απαραίτητες, τουλάχιστον, προϋποθέσεις, για μια αξιοπρεπή πορεία. Ακόμα και το 2020 ενδεχομένως το ρόστερ του Παναθηναϊκού να μην είχε την κατάλληλη πληρότητα για να πάρει πρωτάθλημα και League Cup αλλά τα κατάφερε έστω και αν έγινε σε ειδικές καταστάσεις λόγω πανδημίας, έστω και αν μετέτρεψε τον Ράπτη σε διαγώνιο λόγω της φυγής του Στάροβιτς, έστω και αν ουσιαστικά δεν υπήρχε άλλο backup ακραίων στα πλέι οφ.
Και ακόμα και αν πολλοί χρέωσαν σε τύχη, πανδημία και συγκυρίες το πρωτάθλημα του 2020 ο Ανδρεόπουλος, ο Καραμαρούδης και το επιτελείο τους απέδειξε εμφατικά το 2022 ότι τίποτα δεν είναι θέμα τύχης ή συγκυριών. Αυτό έκανε και φέτος αλλά και στο ενδιάμεσο. Μπορεί για πολλούς το League Cup, το Super Cup και αυτού του είδους οι διοργανώσεις να μοιάζουν κάτι μικρό αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός για μια δεκαετία δυσκολευόταν να δει τίτλο ακόμα και σε τουρνουά προετοιμασίας και έφτασε σε πέντε χρόνια να διεκδικεί κάθε διοργάνωση στην οποία συμμετέχει.
Για πολλούς ο Ανδρεόπουλος δεν έχει φαντεζί παρουσιαστικό γιατί δε φοράει εντυπωσιακά κοστούμια όπως άλλοι συνάδερφοί του, μοιάζει πιο «γήινος» και έχει κατηγορηθεί ότι έμεινε στάσιμος. Εν τέλει όχι μόνο δεν είναι στάσιμος αντιθέτως είναι ένας προπονητής που αντιλαμβάνεται πλήρως τα δεδομένα. Ως προπονητή είναι αστείο και μόνο να τον κρίνουμε έχοντας πετύχει όσα πέτυχε. Αξίζει να υπενθυμίσουμε, όμως, πόσο σημαντική ήταν η επίδρασή του στο στήσιμο του Παναθηναϊκού ξανά και ξανά. Αυτός ήταν που πριν κάποια χρόνια με χαμηλό μπάτζετ έφερε στην Ελλάδα τον Κουκ που μετά βρέθηκε σε ομάδες όπως η Μόντενα, αυτός ήταν που είδε πρώτος το ταλέντο του Ράπτη, αυτός έφερε τον τρομερό Στάλεκαρ, αυτός ήταν που βρήκε και πίστεψε στον x factor του 2020 Τσάτσιτς όταν όλοι τον θεωρούσαν ξεγραμμένο, με τον Μαυροβούνιο να κάνει μετέπειτα μεγάλα πράγματα και στη Φρίντρισχαφεν.
Φέτος πολλές ήταν οι γκρίνιες όταν έφυγε ο Ερνάντες αλλά ο Ανδρεόπουλος ήξερε πολύ καλά τι έκανε και δικαιώθηκε. Ήξερε απόλυτα τι συμβαίνει στην Α2 Ιταλίας και ο Νίλσεν τον δικαίωσε. Παρότι δεν είχε τη λάμψη και τη δόξα του Κουβανού ο Νίλσεν ήταν μια εξαιρετική επιλογή και αυτό αποδείχθηκε στον αγωνιστικό χώρο, όπως και ο Γκάσμαν. Ο Ανδρεόπουλος ξέρει πολύ καλά που να ψάξει και ποιους να φέρει ακόμα και αν το μπάτζετ είναι πιο περιορισμένο. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που κάνουν τη διαφορά αλλά κυρίως η γνώση ο προγραμματισμός και το πλάνο και αυτά ο Ανδρεόπουλος τα έχει εφαρμόσει σαν ιερό βιβλίο, οπότε μόνο για τύχη δεν μπορούμε να μιλάμε.
Δική του επιλογή άλλωστε ήταν και ο Κασαμπαλής ο οποίος έγινε ο πιο κομβικός κρίκος της αλυσίδας στα δύσκολα. Ο τρίτος τελικός ήταν το highlight αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η περίπτωση Κασαμπαλή βέβαια είναι ξεχωριστή και σηκώνει δική της ανάλυση ωστόσο μιλάμε για έναν πασαδόρο που τον ήθελε ο Ανδρεόπουλος και του είχε δώσει την ευκαιρία σε μια κρίσιμη στιγμή της πορείας του όταν τον έριξε στα βαθιά στο Ευρωπαϊκό του 2021 όταν άλλοι δεν τον πίστευαν.
Κανένας δεν έχει υπογράψει εγγυημένο συμβόλαιο με την επιτυχία ούτε και ο Ανδρεόπουλος. Έχει καταφέρει να διατηρήσει τον Παναθηναϊκό στα ψηλά, όμως, και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Ακόμα και αν κάποιοι του χρεώνουν το χαμένο ευρωπαϊκό του 2023 είναι ταυτόχρονα ένας προπονητής που έφερε τον Παναθηναϊκό ξανά και ξανά στην τετράδα του Challenge Cup και ειδικά το 2022 μόνο δεδομένο δεν ήταν αυτό. Οι πράσινοι είναι ομάδα πρωταθλητισμού τα τελευταία χρόνια και ο κόουτς της ομάδας δεν έχει πλέον να αποδείξει τίποτα και σε κανένας. Κάθε κύκλος κλείνει και κάθε πορεία φτάνει στο τέλος της αλλά στην προκειμένη ο Ανδρεόπουλος και μόνο είναι αυτός που θα αποφασίσει πότε και πως θα κλείσει ο κύκλος του στον Παναθηναϊκό. Προς το παρόν ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα και θα το κάνει ως πρωταθλητής για τρίτη φορά στην καριέρα του και έχοντας οδηγήσει τον Παναθηναϊκό για όγδοη φορά σε κάθε είδους τίτλο. Όχι και λίγα για κάποιον που θεωρήθηκε υπερεκτιμημένος μάλλον…
