By
Θα μπορούσε να θέλει να εφαρμόσει την ανάλυση φάσεων όπως κάνει ο Λανουά και να βάλει τον Κορομηλά να σχολιάζει σφυρίγματα Μαγκλογιάννη ας πούμε. Όχι, δεν θα το κάνει.
Θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα με την Παιανία και να πάει να αγοράσει – ως Ομοσπονδία –εγκαταστάσεις οι οποίες θα χρησιμοποιούνται για τις Εθνικές ομάδες μπάσκετ. Δεν πέρασε καν απ’ το μυαλό του.
Θα μπορούσε να ζητήσει συμβουλές αναφορικά με το πώς φτάσαμε στο σημείο ως ελληνικό ποδόσφαιρο, να παράγουμε τόσα και τέτοια ταλέντα. Καμία πιθανότητα.
Θα ήταν καλό να ζητήσει συμβουλές για το πώς μια Ομοσπονδία βοηθά στην ήρεμη και δίκαιη διαχείριση του ποδοσφαίρου, χωρίς να… τινάζει στον αέρα τους κρισιμότερους αγώνες της σεζόν και τελικά να καθορίζει τον στόχο. Δε θα το έκανε ποτέ.
Έστω, θα μπορούσε να ζητήσει συμβουλές για το πώς δημιουργείς καλό κλίμα εντός Εθνικής ομάδας, πώς στηρίζεις το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και το γεμίζεις «υγεία», αντί να το μετατρέπεις σε κάτι που σιγά-σιγά απαξιώνεται επειδή παίρνει την εικόνα σου στα μάτια των περισσότερων, αθλητών και μη. Δεν θα το επέτρεπε ο εγωισμός και η διάθεση.
Ο Βαγγέλης Λιόλιος δεν έκανε τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα τόσο απλά και ξεκάθαρα. Είναι οι διαφορές του ποδοσφαίρου απ’ το μπάσκετ στην εποχή μας. Αντί να ζητήσει βοήθεια ο πρόεδρος της ΕΟΚ, πήγε να εξυπηρετήσει ξανά τα θέλω ενός. Προτείνοντας ουσιαστικά – όπως αποκάλυψε η Magic Euroleague – σε μια πρόσφατη συζήτηση που έγινε στην ΕΟΚ να απελευθερωθούν οι θέσεις των ξένων. Εκεί έβαλε στην κουβέντα το ποδόσφαιρο.
Η σύγκριση πέρα από γελοία, είναι προφανές πως έγινε καθαρά και μόνο για την εξυπηρέτηση του συμφέροντος του ενός που έχει Ελληνες… μόνο στη λίστα διαβατηρίων. Δεν είναι και εύκολο να πληρώνει 500.000 για τον κάθε Καραγιαννίδη. Ακόμη δυσκολότερο να έχουμε κάθε χρόνο ένα σκάνδαλο με χορήγηση διαβατηρίου σε ξένο αθλητή, απλά για να μην διευκολυνθεί ο σχεδιασμός ενός κλαμπ με πρόφαση την Εθνική ομάδα.
Η διαφορά Βαγγέλη Λιόλιο, είναι στα ίδια τα αθλήματα. Ένα ταλέντο στο ποδόσφαιρο, μπορεί να αποφέρει στην ομάδα του 10-20-30 εκατομμύρια, ίσως και παραπάνω. Στο μπάσκετ αν ανοιχτεί ο δρόμος με απελευθέρωση των ξένων, θα «σβήσει» και η τελευταία ελπίδα σωτηρίας του μπάσκετ σε εθνικό επίπεδο.
Ταυτόχρονα, στο ποδόσφαιρο το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι καλό, όμως δεν είναι απ’ τα κορυφαία στην Ευρώπη. Στο μπάσκετ το πρωτάθλημά μας είναι κάτι σαν την Premier League ή την PrimeraDivision. Άρα αφαιρώντας την υποχρεωτική ύπαρξη Ελλήνων σε κάποιον αριθμό στα ρόστερ, ευκολότερα θα προσελκύσουν οι ομάδες ξένους επιπέδου.
Οι συγκρίσεις με το ποδόσφαιρο, ας γίνουν σε κάποιο απ’ τα πολλά θέματα που έχει βάλει τα γυαλιά στο μπάσκετ. Οργανωτικά και διοικητικά είναι η μέρα με τη νύχτα. Το φως και το σκοτάδι. Τα ίδια τα πρωταθλήματα και οι Εθνικές ομάδες, είναι η απόδειξη. Ως πρόεδρος της Ομοσπονδίας, θα μείνεις στην ιστορία γιατί είσαι ο πρώτος που υποτίμησε το μπάσκετ τόσο πολύ. Ήθελε τεράστια προσπάθεια αυτή η υποβάθμιση.
Ήθελε προσπάθεια για να μιλάει όλη η Ελλάδα μέσα σε 3 χρόνια διοίκησης για παράγκες, σκάνδαλα και διαιτησίες 100-0.
Πηγή: sdna.gr
