Παναθηναϊκός: Θέλει ακόμη δουλειά, αλλά ο Βιτόρια κρατάει αρκετά θετικά

Το δεύτερο φιλικό του «τριφυλλιού» επί αυστριακού εδάφους, τα θετικά αλλά και η… νέα γενιά

Ακόμη ένα πρόωρο – αλλά́ αναγκαίο – τεστ για τον Παναθηναϊκό, σε ένα ιδιαίτερο  παιχνίδι. Δεν βλέπεις κάθε ημέρα φιλικό είναι αλήθεια με τρία 40λεπτά. Σε 120 λεπτά αγώνα! Ο Βιτόρια μοίρασε από 60 λεπτά μέσο όρο το χρόνο στους παίκτες του. Και δεν τον ενδιέφερε τόσο το αποτέλεσμα, όσο η μεγάλη εικόνα.

Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε μεν με 1-0, με την εικόνα του να μην είναι ζωηρή στα δύο πρώτα 40λεπτα. Αλλά ήταν πολύ καλός στο τελευταίο …ημίχρονο, το τρίτο. Όπου έλαμψε ο Τετέ και η… νέα γενιά. Το 1-0 τον αδικεί, αφού μπορούσε αν ήταν πιο ψύχραιμος να ανατρέψει το σκορ!

Η Νόρτσελαντ ήταν μια σκληρή ομάδα, καλοστημένη με αμυντικούς προσανατολισμούς. Και το φόρτε της είναι η κόντρα επιθέσεις. Σχεδόν με μηδέν τελικές κατάφερε σε μια εξ αυτών να βρει δίχτυα. Ενώ επιθετικά ήταν παντελώς ακίνδυνη και την έκανε ακόμη πιο ανενεργή το τριφύλλι, με την αμυντική του προσέγγιση.

Με εξαίρεση το γκολ που δέχτηκε ο Παναθηναϊκός , αμυντικά ήταν σοβαρός και δεν αντιμετώπισε άλλα προβλήματα. Αν κάτι στοίχισε στους πράσινους, ήταν το δημιουργικό κομμάτι. Αυτοματισμοί βγήκαν σε 2-3 περιπτώσεις αρχικά, χωρίς να το εκμεταλλευτούν Σφιντερσκι και Ιωαννίδης, στα δύο πρώτα ματς. Όμως αυτοί ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Πάρα την αλλαγή σε πρόσωπα, ο δρόμος προς την περιοχή των Δανών ήταν δύσβατος. Χρειάζονταν περισσότερη ενέργεια, ατομικές ενέργειες, ταχύτητα στην εκτέλεση και στο επιθετικό τρανζίσιον. Που δεν τα βρήκε εύκολα η ομάδα του Βιτόρια. Για αυτό δεν «πλήγωσε» τα αντίπαλα δίχτυα.

Το σκηνικό άλλαξε παντελώς στο τρίτο ημίχρονο. Ο Τετέ ανέβαζε στροφές. Σιωπής και Μπρέγκου έκαναν εξαιρετική δουλειά στον άξονα. Ενώ Κυριόπουλος και Μπόκος, με την ενέργεια τους έδωσαν επιθετική πνοή. Σε συνδιαςμό με τα ανεβάσματα των μπακ. Αν ήταν συγκεντρωμένος ο Γερεμέγεφ στη τελική προσπάθεια θα έφερνε τα πάνω κάτω το τριφύλλι. Ωστόσο όλη η ομάδα ανέβασε στροφές και κυριάρχησε στο γήπεδο. Πλησιάζοντας τα στάνταρ του Βιτόρια και όσα ζητάει στις προπονήσεις ο Πορτογάλος.

Έχει πολλά θετικά να κρατήσει ο κόουτς. Την καλή άμυνα σε γενικές γραμμές. Την παρουσία των Μπρέγκου, Μπόκου, Κυριόπουλου, που «φωνάζουν» ότι έρχονται… Τον κυριαρχικό Πάλμερ Μπραουν που μπορεί να εξελιχθεί σε ηγέτη της άμυνας. Έκανε εξαιρετική δουλειά.

Τον μετρημένο Κυριακόπουλο, που θα βάλει  δύσκολα στον Μλαντένοβιτς, με τον καθαρό τρόπο σκέψης του. Και το δυναμικό παιχνίδι του. Έχω την αίσθηση ότι οι όποιες απαιτήσεις σε αυτό το ματς εστιάζονται βασικά και κυρίως στο επιθετικό κομμάτι και την παραγωγικότητα. Αν έρθει το γκολ όλα γίνονται πιο εύκολα. Για αυτό επιμένει στα τελειώματα και την κυκλοφορία ο Βιτόρια στις προπονήσεις στην Αυστρία. Αυτό δείχνει να αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα του.

Τι κάνει ο κόουτς λοιπόν; Παίζει με 4-2-3-1 για να ενισχύει τον έλεγχο στη μεσαία γραμμή. Αυτο παρατηρήσαμε. Βάζει στο 6 τον Μαξίμοβιτς ως κόφτη, δίπλα του τον Τσιριβέγια – μεταξύ 6-8 – για να κουβαλάει την μπάλα και να μοιράζει…το παιχνίδι. Ενώ μπροστά τους και πιο κοντά στην περιοχή δίνει ελευθερία στον Μπακασέτα ως δεκάρι. Από εκεί και πέρα χρειάζεται το ατομικό ταλέντο των παικτών για να γίνει η δουλειά. Ο Πορτογάλος τεχνικός πάντως δουλεύει εντατικά καθημερινά και ψάχνει τις καλύτερες δυνατές λύσεις.

ΥΓ: Ο Κυριακόπουλος κάθε ημέρα που περνάει γίνεται ολοένα και καλύτερος. Ενώ ο Τσιριβέγια χρειάζεται  ακόμη χρόνο για να μάθει τους συμπαίκτες του.