By
Η Σάλκε ως όνομα, είναι μια σπουδαία ομάδα. Σύμφωνα με το υλικό της, την κατηγορία που αγωνίζεται και συνολικά τις βλέψεις της, δεν είναι. Είχε ένα καλό όμως. Η έντασή της, τα κορμιά και η δύναμη με την οποία αγωνίστηκε, προσομοίαζε αρκετά με αυτό που θα βρει μπροστά του ο Παναθηναϊκός κόντρα στη Ρέιντζερς.
Σε σαφώς χαμηλότερο ποιοτικό επίπεδο προφανώς. Οπότε εκεί μπαίνει μια μικρή σημείωση ανησυχίας. Γιατί το Τριφύλλι έδειξε να… μασά σε κάποια σημεία. Βάζοντας φυσικά στην κουβέντα, την εποχή, την ταλαιπωρία απ’ τις συνεχόμενες προπονήσεις, τις δοκιμές του προπονητή και συνολικά το δεδομένο του φιλικού προετοιμασίας.
Η εικόνα των Πράσινων ήταν σα να βλέπεις την ομάδα τον Μάρτιο που μας πέρασε. Χωρίς να έχει διαθέσιμους τους Ουναΐ και Ιωαννίδη. Αυτόματα λοιπόν υπήρχε πρόβλημα. Η ομάδα του Βιτόρια δεν είχε φαντασία, δεν έβγαλε την πίεση που είδαμε στα πρώτα φιλικά, δεν δημιούργησε φάσεις. Όσες έκανε ήταν κυρίως… της αναμπουμπούλας ή εκμετάλλευσης των ατομικών χαρακτηριστικών. Για παράδειγμα η πρώτη ευκαιρία με την εξαιρετική πάσα του Κυριακόπουλου και την ταχύτητα του Πελίστρι. Δύο παίκτες που ξεχώρισαν και είναι σημαντικό. Ειδικά για τον πρώτο που πέρα απ’ την ποιότητα, έδειξε πως δεν έχει κανένα πρόβλημα κόντρα σε αθλητικούς αντιπάλους.
Ουσιαστικά όσα είδαμε, είναι όσα ξέραμε. Πρόβλημα στην ανάπτυξη ειδικά απ’ τον άξονα. Καμία έκπληξη ειδικά απ’ τη στιγμή που δεν έπαιξαν Τσιριβέγια και Τσέριν, οι οποίοι είναι οι κορυφαίοι παίκτες δημιουργικά σε αυτές τις θέσεις. Αναγκάζοντας και τον Μπακασέτα να γυρίζει πιο πίσω για να «χτίσει», κάτι που δεν τον βοηθά και ιδιαίτερα. Άρα όλο το βάρος έπεφτε στους ακραίους.
Φυσικά είναι μικρό καμπανάκι το γεγονός πως η ομάδα έχοντας προχωρήσει την προετοιμασία της, φανερώνει κάποιες «ασθένειες» που είχε και την περασμένη σεζόν. Στα πέντε τελευταία ημίχρονα κυρίως, με την δυσκολία στην ανάπτυξη και τη δημιουργία φάσεων, αλλά και την έλλειψη ουσίας στις ευκαιρίες που προκύπτουν.
Στο πρώτο 45λεπτο με την Σάλκε ήταν φανερό και ανασταλτικό ζήτημα, κυρίως λόγω της δύναμης και της αθλητικότητας των Γερμανών. Άλλωστε πολλές φάσεις τους «βγήκαν» από στημένα.
Ο δημιουργικός χαφ, Ουναΐ ή όποιος άλλος αποκτηθεί, θα λύσει το πρόβλημα; Ο εξτρέμ θα κάνει τη διαφορά στο σκοράρισμα πέρα απ’ τη δημιουργία; Άγνωστο. Ξαναλέμε όμως, ήταν φιλικό προετοιμασίας. Απλά επισημαίνονται κάποια στοιχεία που επαναλαμβάνονται και ταυτόχρονα υπήρχαν και την περασμένη σεζόν.
Είναι θέμα παικτών, είναι θέμα ομαδικής λειτουργίας. Κυρίως όμως, είναι θέμα προπονητή. Γιατί στο κομμάτι της ανάπτυξης, του «χτισίματος», του επιθετικού transition, η ποιότητα των ποδοσφαιριστών έρχεται να βοηθήσει ένα πλάνο που έχει καταστρωθεί. Δεν αρκούν αυτά για να γίνει η διαφορά.
Νωρίς όμως. Μπορεί και ελεγχόμενη η κακή εικόνα. Λόγω μεγαλύτερων εντάσεων στις προπονήσεις, έλλειψης φρεσκάδας και πάει λέγοντας. Απλά η ίδια εικόνα με την περασμένη σεζόν, όπου η ομάδα σκόραρε με… αίτηση, πάντα προκαλεί ανησυχία.
Υ.Γ. Το πρόγραμμα είναι κάνεις το 3Χ3 και πας στο ντέρμπι αιωνίων να δείξεις πως φέτος θα είναι διαφορετικά. Συνολικά ο πρώτος γύρος προσφέρεται για μια καλή συγκομιδή. Αν και οι αναλύσεις δεν έχουν κανένα νόημα. Ας είναι ο Παναθηναϊκός αυτός που πρέπει και τα υπόλοιπα θα γίνουν ανεξάρτητα απ’ τη σειρά των αγώνων.
Υ.Γ.1: Ακούγοντας τη συνέντευξη των Αγγελόπουλων και κυρίως όσα ζητούν για το ΣΕΦ, σε πιάνει πονοκέφαλος απ’ τα νεύρα. Δεν μπορεί να εξηγηθεί ήρεμα η απαίτηση μιας τέτοιας παραχώρησης-χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν θα είναι σε ομάδα ή σε ιδιώτες-όταν έγινε χαμός με ένα πάρκινγκ στο ΟΑΚΑ (πάρκινγκ του κλειστού) και τις εμπορικές χρήσεις του Βοτανικού.
Υ.Γ.2: Η ηρεμία που παρουσιάζεται αναφορικά με το χρόνο πραγματοποίησης των μεταγραφών που αφορούν το δημιουργικό/εκτελεστικό σκέλος του παιχνιδιού, καλό θα ήταν να αφήσει τη θέση της σε λίγο μεγαλύτερη βιασύνη.
Comments