By
Γεννήθηκε στις 10/7/1975 στο Ροσάριο και δεν θα μπορούσε παρά να «μιλάει» στην μπάλα πριν καν περπατήσει. Ένας πιτσιρικάς που είχε πάθος και τσαμπουκά. Άλλωστε για αυτό και η Μπόκα τον επέλεξε αναμασά σε τόσους. Η μοίρα όμως τον ήθελε στον Παναθηναϊκό.
Καλοκαίρι του 2003. Ένας τύπος ονόματι Εζεκιέλ Γκονζάλες πατάει το πόδι του στην Ελλάδα, με μια φήμη που τον ήθελε ταλαντούχο αλλά και κάπως ατίθασο. Κανείς δεν περίμενε πως αυτό το παιδί από το Ροσάριο θα έμενε για πάντα χαραγμένος στις καρδιές του Παναθηναϊκού και του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ωστόσο ο ίδιος είχε έρθει με έναν και μόνο σκοπό. Να παίξει την μπάλα που ήξερε. Από την πρώτη μέρα στα αποδυτήρια, φάνηκε πως δεν θα κάτσει στη γωνία αμίλητος. «Ήρθα εδώ για να κερδίζω, όχι για να κάνω φιλίες», συνήθιζε να λέει στους συμπαίκτες του, και το εννοούσε.
Η χρονιά που ο Παναθηναϊκος σάρωσε τα πάντα με τον Έκι οδηγό
Η σεζόν 2003-04 έμεινε στην ιστορία όχι μόνο για το νταμπλ του Παναθηναϊκού, αλλά και για την παρουσία του Γκονζάλες. Με το «10» στην πλάτη, ο Έκι κυριάρχησε. Δεν ήταν μόνο η ποιότητα που είχε με μπάλα, αλλά πάθος, το «άγριο» παιχνίδι και το πείσμα έβγαζε. Κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο, έμοιαζε σαν να πήγαινε για πόλεμο και να το απολάμβανε.
Αν όχι η σπουδαιότερη, μια από τις σπουδαιότερες στιγμές ήταν το γκολ στο Φάληρο, στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που έστειλε τον Παναθηναϊκό στην κορυφή και έκανε τον κόσμο να παραληρεί.
Ήταν εκείνο το γκολ που δεν το βάζει κάποιος απλώς για να σκοράρει. Το βάζει για να κάνε την δήλωση ότι «Εδώ είμαστε, κι αν δεν μας υπολογίζεις, θα το πληρώσεις».
Όταν «χτύπησε» την Άρσεναλ και σόκαρε την Ευρώπη
Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε φίλο του Παναθηναϊκού ποια βραδιά θυμάται έντονα , θα σου πει σίγουρα και για τον αγώνα με την Άρσεναλ στο Champions League το 2004.
Μια ομάδα με αστέρια σαν τον Τιερί Ανρί και τον Ρομπέρ Πιρές, εμφανίστηκε στον δρόμο του Παναθηναϊκού αλλά δεν μπόρεσε να τα βάλει με το Τριφύλλι και τον «Έκι».
Ο Αργεντινός έπαιζε σαν να ήταν το τελευταίο του παιχνίδι, με ντρίμπλες που άφηναν πίσω τον αντίπαλο να χαζεύει. Με σέντρες και τελειώματα που έκαναν τον κόσμο να σηκώνεται από τις θέσεις του.
Με το σκορ στο 0-1 στη Λεωφόρο, το «10άρι» του Τριφυλλιού δοκίμασε ένα ψηλοκρεμαστό σουτ στην κίνηση από το κέντρο του γηπέδου και πάνω στην πλάγια γραμμή, για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα.
Η μαγική έμπνευση του Γκονζάλες οδήγησε σε ένα μυθικό γκολ που τοποθετείται συχνά μέχρι και σήμερα, στις λίστες με τα καλύτερα γκολ της ιστορίας στο Champions League
Η Άρσεναλ τα βρήκε σκούρα και ο Έκι έγινε θρύλος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.
Πάντα ασυμβίβαστος και τσαμπουκάς
Η φήμη θέλει τον Γκονζάλες στα αποδυτήρια να μην είναι απλά ένας ακόμα παίκτης. Ήταν ο τύπος που κράταγε τον κόσμο στην τσίτα, που φώναζε, που έβαζε τους συμπαίκτες του σε τάξη. «Αν δεν πας να σκοράρεις, δεν έχεις δουλειά εδώ μέσα», ήταν μια από τις πιο χαρακτηριστικές του ατάκες.
Κάποιοι μιλάνε για την ατμόσφαιρα στα ντέρμπι, όπου ο Έκι έβγαζε έναν αέρα «όποιος δεν γουστάρει, να κάτσει σπίτι του». Δεν ήταν απλά ένας παίκτης με ταλέντο. Ήταν αυτός που έφερνε νοοτροπία νικητή, και μάλιστα με στιλ.
Η επιστροφή και ο αποχαιρετισμός
Το 2007 ο Έκι επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, από την Ροσάριο όπου και είχε πάει, αλλά τα πράγματα είχαν αλλάξει. Δεν ήταν πια εκείνος ο αθλητής με την τρέλα της νιότης, αλλά ένας παίκτης που ήξερε να τιμά το παρελθόν και να δίνει το κάτι παραπάνω όταν η ομάδα τον χρειάζεται.
Το τέλος ήρθε το 2008, όμως η κληρονομιά του Έκι ήταν ήδη γραμμένη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του συλλόγου. Ο αλήτης από το Ροσάριο δεν ξεχάστηκε ποτέ. Και δεν θα ξεχαστεί ποτέ από κανέναν. Αρκεί μια αναφορά στο όνομά του, μια θέαση στο γκολ με την Άρσεναλ ή απλά να ρωτήσει κάποιος για τους Αργεντινούς του Παναθηναϊκού.
Γιατί ο Έκι Γκονζάλες είναι ακόμα το «10» που λατρεύει ο Παναθηναϊκός, είναι το πάθος και εκείνος που δεν παίζει απλά μπάλα, αλλά παίζει με ψυχή και τσαμπουκά.
Comments