By
Ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός, έχει θέσει τα ματς με τη Ρέιντζερς ως απόλυτη προτεραιότητα. Πολύ καλά κάνει, είναι ικανά να «στρώσουν» τη σεζόν με το καλημέρα στην αγωνιστική περίοδο. Παράλληλα, είναι ικανά να φέρουν και σημαντικά προβλήματα από τα πρώτα επίσημα παιχνίδια.
Ακριβώς λόγω της βαρύτητας που έχουν οι αναμετρήσεις αυτές. Βλέπουμε προετοιμασία που προφανώς είναι εστιασμένη στα ματς με τους Σκωτσέζους. Μεταγραφές που χωρίζονται σε περιόδους προ Ρέιντζερς και μετά Ρέιντζερς. Πωλήσεις που δεν απασχολούν, αλλά θα συζητηθούν μετά τα ματς του β’ προκριματικού.
Βέβαια ό,τι κι αν συμβεί με τους Σκωτσέζους, μία εβδομάδα μετά έρχεται το επόμενο ευρωπαϊκό ματς. Γιατί μέχρι τη σέντρα του πρωταθλήματος, κάθε εβδομάδα υπάρχει ευρωπαϊκό παιχνίδι. Άρα η προετοιμασία, οι μεταγραφές, οι πωλήσεις, δεν αφορούν τη
Ρέιντζερς αλλά το σύνολο της σεζόν. Όποιος παίκτης αποκτηθεί για παράδειγμα, δε θα κάνει προετοιμασία με τον Παναθηναϊκό γιατί σε 10 μέρες η ομάδα μπαίνει σε ρυθμούς αγώνων πλέον. Η προετοιμασία ουσιαστικά τελειώνει στο ταξίδι για Γλασκόβη.
Χρονικά περιθώρια, δεν υπάρχουν πλέον. Ούτε μπορεί να υπάρξει δικαιολογία για την όποια αργοπορία από εδώ και πέρα. Αγωνιστικά η ομάδα για τρίτο σερί φιλικό έδειξε τα πράγματα που είδαμε στα δύο προηγούμενα. Σοβαρή δυσκολία στη δημιουργία, έλλειψη φαντασίας, δυσκολία στο γκολ.
Η απουσία του δημιουργικού χαφ «φωνάζει», ο Ουναΐ προπονείται με την δεύτερη ομάδα της Μαρσέιγ αλλά ουσιαστικά πρέπει σιγά-σιγά να τον ξεχάσουμε. Αφού λοιπόν υπάρχει δυσκολία στο να αποκτηθεί, ποιος ο λόγος να πάει ο Παναθηναϊκός χωρίς τον παίκτη που χρειάζεται στα ματς με τη Ρέιντζερς; Δεν βγάζει λογική απ’ τη μία να τα αναγάγουμε – σωστά – στα ματς της χρονιάς και από την άλλη να κάνουμε σκόντο στο αν μπορούμε να πάρουμε τον Μαροκινό παικταρά ή κάποιον άλλο παικταρά στη θέση αυτή. Εκτός αν θεωρούμε πως έχει ο Παναθηναϊκός την ομάδα που θα περάσει τους Σκωτσέζους με ευκολία, χωρίς να καλύψει αυτό το κενό. Μακάρι να ισχύει, απλά δεν φαίνεται σε εμάς τους απ’ έξω ως τώρα.
Κάτω απ’ τα δοκάρια είναι προφανές πως η λύση πρέπει να είναι η βασική. Όχι απλά ένας γκολκίπερ που θα συμπληρώσει την τριάδα, αλλά εκείνος που θα αποτελέσει την πρώτη επιλογή. Ξεκάθαρα. Όχι για να προσθέσει ανταγωνισμό στους υπάρχοντες κι άλλα τέτοια. Κόντρα στην Μπράγκα υπάρχει λάθος τερματοφύλακα και στα δύο γκολ που μπήκαν. Στο πρώτο δεν φταίει μόνο ο Ντραγκόφσκι, αλλά κι αυτός έκανε λάθος πάσα.
Τίποτα απ’ αυτά δεν μας έκανε σοφότερους όμως. Ούτε το θέμα με τον τερματοφύλακα, ούτε ο δημιουργικός χαφ που λείπει, ο εξτρέμ που δεν έχει αποκτηθεί, η δυσκολία στη δημιουργία ειδικά απ’ τον άξονα. Είναι απλά η συνέχεια του Παναθηναϊκού που έχουμε δει σε τέσσερα φιλικά. Εξαίρεση το πρώτο όπου έφερε αποτέλεσμα το πρέσινγκ κυρίως. Κόντρα σε καλύτερες ομάδες που ήξεραν και μπόρεσαν να το αποφύγουν, οι δυσκολίες ήταν ξεκάθαρες.
Αν πρέπει να σταθούμε σε δύο στοιχεία στο φιλικό με την Μπράγκα, είναι το γκολ του Ιωαννίδη και ο Πελίστρι. Το πρώτο γιατί στο δικό μας μυαλό τουλάχιστον, ο Φώτης είναι η βασική λύση για τα φορ. Χωρίς να υποτιμά κανείς την αξία και την προσπάθεια του Σφιντέρσκι, απλά οι ρόλοι πρέπει να είναι διακριτοί.
Ο Ουρουγουανός τώρα, αξίζει αναβάθμιση ρόλου στην ομάδα. Δεν είναι ο παίκτης που θα θεωρείται εναλλακτική. Είναι επιπέδου βασικού rotation χωρίς καμία αμφιβολία. Έχει στοιχεία που δε διαθέτει κανείς άλλος στο ρόστερ. Συγχρόνως, η ταχύτητά του και ο ποδοσφαιρικός τσαμπουκάς της Ουρουγουάης, είναι στοιχεία που ειδικά στην αρχή της σεζόν ξεχωρίζουν. Πάντα στα πρώτα παιχνίδια κάθε αγωνιστικής περιόδου, οι βραχύσωμοι γρήγοροι παίκτες έχουν ένα πλεονέκτημα.
Δείτε το απλά. Στα ημίχρονα ή στα λεπτά που ήταν ο Πελίστρι στο γήπεδο, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε το καλύτερό του πρόσωπο στα φιλικά. Δεν είναι τυχαίο. Ίσως λοιπόν θα έπρεπε να αναβαθμιστεί αυτή τη στιγμή, ως η μία βασική επιλογή για τα άκρα της μεσοεπιθετικής γραμμής.
